Photo: Μαρία Μαράκη
Slide Show: “Η υπόθεση της οδού Λουρσίν”

Στα 75’ που διήρκησε το μακιγιάζ – μεταμόρφωση του Δημήτρη Τάρλοου και της Ταμίλας Κουλίεβα, ανάμεσα σε πούδρες, κονσίλερ και φαντεζί σκιές, και με αφετηρία τη φάρσα του Λαμπίς «Η υπόθεση της οδού Λουρσίν», όπου δύο άνθρωποι φαινομενικά διαφορετικοί ξυπνούν στο ίδιο κρεβάτι και βρίσκονται εμπλεκόμενοι στη στυγερή δολοφονία μιας φτωχής καρβουνιάρισσας, μιλήσαμε για την Αθήνα, το θέατρο, τους μετανάστες, την κρίση:

Δημήτρης Τάρλοου
• Η παράσταση «Η υπόθεση της οδού Λουρσίν» είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Τάσου Μπαντή, ως ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης για όσα πρόσφερε στο ελληνικό θέατρο. Ο Τάσος υπήρξε για μένα εκτός από φίλος και συνεργάτης, ένας φωτεινός φάρος. Δεν νομίζω ότι θα είχα κάνει καμία από τις μετέπειτα επιλογές μου αν δεν υπήρχε αυτός. Μου άνοιξε τα μάτια όσον αφορά το ίδιο το επάγγελμα και την αφοσίωση και την ομαδικότητα που προαπαιτεί.
• Η πόλη μας έχει μεταμορφωθεί τα τελευταία χρόνια σε ένα απέραντο σκουπιδώνα, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Σε κανένα μέρος του κόσμου –κι έχω ταξιδέψει αρκετά- δεν έχω συναντήσει τόσο υποβαθμισμένο κέντρο πρωτεύουσας. Η κατάσταση πλέον είναι εκτός ελέγχου. Τόσο πολύ, που λες και το κάνουν επίτηδες για να ρίξουν τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων μιας περιοχής, να τις αγοράσουν οι ημέτεροι και μετά να την αναβαθμίσουν και να πάρουν άλλη αξία τα ακίνητα.
• Ένας φιλήσυχος πολίτης μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε οργισμένο άνθρωπο όταν νιώσει ότι έχει εξαπατηθεί. Όταν δηλαδή, έχει πιστέψει σε κάποια ιδέα ή έναν πολιτικό και βλέπει ότι του έχει πει ψέματα, τον έχει κλέψει, τον έχει μανιπουλάρει και δεν τον έχει σεβαστεί. Μας είπαν και το πιστέψαμε ότι έχουμε πολλά χρήματα, που όμως ήταν δανεικά, και πως μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα, χωρίς όμως να επενδύσουμε τα χρήματα στους σκοπούς για τα οποία μας τα δάνεισαν. Και ξαφνικά (;) βρεθήκαμε χωρίς χρήματα και χωρίς χαρά στη ζωή μας. Θυμάμαι πριν από 30 χρόνια, οι άνθρωποι άνοιγαν τα φτωχικά τους και φιλοξενούσαν κόσμο, μοιράζοντας από το υστέρημά τους. Και ήταν πραγματικά χαρούμενοι με τη ζωή τους. Τα τελευταία χρόνια του «lifestyle», που μπήκαμε στη νοοτροπία της κατανάλωσης με τα μπούνια, χάσαμε τη χαρά μας. Αποκτήσαμε μια ψευδή αίσθηση ευδαιμονίας μέσω χρημάτων αλλά στην ουσία δεν γίναμε καλύτεροι άνθρωποι.
• Ομοίως και στο θέατρο, υπήρξε μια παρά φύσιν ανάπτυξη. Και καταλήξαμε σήμερα το αθηναϊκό θέατρο να μοιάζει με αυθαίρετο. Το μεγαλύτερο μέρος του οποίου χρειάζεται γκρέμισμα. Αλλά άντε, τώρα, να τα βάλεις με αυτόν που θέλει πάση θυσία να διατηρήσει το αυθαίρετό του. Που περιμένει μια επιδότηση ή μια επιχορήγηση για να το συντηρήσει πάση θυσία. Θεωρώ, πάντως, ότι η κρίση θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε έναν εξορθολογισμό τη θεατρική παραγωγή. Πιστεύω θα εκλείψει η συνεχόμενη κοροϊδία από ντεμί-καλλιτεχνικές προσπάθειες και θιάσους που καμώνονται τους καλλιτεχνικούς. Θα δούμε όλοι μας τις δυνάμεις μας στο ταμείο.

Ταμίλα Κουλίεβα
• Το θέατρο είναι ένας προστατευμένος χώρος. Εξω στην πόλη τα πράγματα είναι διαφορετικά. Βλέπω συνεχώς ανθρώπους ανήσυχους, προβληματισμένους. Εδώ, ειδικά, στην περιοχή που βρίσκεται το θέατρο, τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Υπάρχουν πολλοί μετανάστες που ζουν σε άθλιες συνθήκες. Κι εγώ μετανάστρια ήρθα σε αυτή τη χώρα. Βέβαια, η Ελλάδα ήταν τότε διαφορετική.
• Καταλαβαίνω τους Έλληνες πολίτες που έχουν ανασφάλειες και φοβίες με το θέμα των μεταναστών. Είναι λογικό με την έξαρση βίας που παρατηρείται το τελευταίο χρονικό διάστημα. Αλλά νομίζω ότι το θέμα αυτό θα λυθεί μόνο με γενναίες και ψύχραιμες πολιτικές πράξεις για μην υποφέρουν ούτε οι Έλληνες πολίτες, ούτε οι μετανάστες. Oι Έλληνες από τη φύση τους είναι φιλικοί προς τους μετανάστες και τους ξένους. Τουλάχιστον αυτό έχω εισπράξει όλα αυτά τα χρόνια που είμαι εδώ. Δεν είναι ρατσιστές. Μπορούν να γίνουν όμως. Όταν δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι χειρισμοί και η φροντίδα από την πολιτεία και προς τους ντόπιους και προς τους μετανάστες.
• Ανήκω σε μια χώρα που λέγεται θέατρο. Κι εδώ ανήκουμε όλοι οι ηθοποιοί, άσχετα με την καταγωγή μας. Με τον ίδιο τρόπο, πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι ανήκουμε στη χώρα της καλοσύνης και της αλληλεγγύης, ασχέτως φυλής, χρώματος, εθνικής ή κοινωνικής καταγωγής.
• Με αυτή την παράσταση θέλουμε να έρθει ο κόσμος και να τον διασκεδάσουμε, να περάσει καλά, να χαμογελάσει, να φύγει ανάλαφρος από το θέατρο. Αυτή άλλωστε είναι η δουλειά μας. Να ψυχαγωγούμε τον κόσμο.

INFO: Θέατρο «Πορεία», Τρικόρφων 3-5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69, Πλατεία Βικτωρίας, τηλ.: 210-8210991.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News