Στο Τελλόγλειο Ίδρυμα η εικαστική έκθεση «Τουλούζ Λωτρέκ». Στο Βασιλικό Θέατρο του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας η χοροθεατρική παράσταση «Τo Lose Lautrec». Οι sinequanon (Δημήτρης Σωτηρίου, Ερμής Μαλκότσης, Mπέττυ Δραμισιώτη, Edgen Lame κ.ά.) παίζουν με τον ήχο του ονόματος του Γάλλου ζωγράφου και αποφασίζουν ότι πρέπει να… χάσουν τον Λωτρέκ και το ευφορικό κλίμα της belle époque για να το επανεύρουν σε μια συνάντηση του σύγχρονου χορού με το καμπαρέ, όπου η ανάγκη για τρυφερότητα και ανοιχτότητα συναντιέται με την ρευστότητα της κίνησης. Το ιδρυτικό μέλος των sinequanon, Δημήτρης Σωτηρίου, εξηγεί:

Τον χάσαμε τον Λωτρέκ, λοιπόν;
Βεβαίως! Για να τον βρούμε (;), τον χάσαμε. Και μέσα από αυτή την διαδικασία απώλειας ψάχνουμε την ευθεία ματιά μας για να μπορέσουμε να αντικρύσουμε τους άλλους. Ισως, βέβαια, και να την έχουμε χάσει πια. Εγώ πάντως κάποια στιγμή την έχασα.

Εννοείτε σε σχέση με τον εαυτό σας; Την ομάδα σας;
Και τα δύο. Κάπου εκεί στην επιτυχία του «Μυστικού Δείπνου», της προηγούμενης δουλειάς μας, όπως γινόμασταν Ιούδες και Χριστούληδες, έπαιξε ένα θέμα προδοσίας, δείχναμε ο ένας τον άλλον και κάτι χάσαμε στη μεταξύ μας σχέση. Εντελώς συγκυριακά, και αμέσως μετά την τελευταία παράσταση του «Μυστικού Δείπνου» στην Παλαιστίνη την άνοιξη του 2009, γκρεμίστηκε και ο «Κρατήρας», ο χώρος όπου «γεννήθηκε» ο «Δείπνος»… Οπότε, ακόμα αναζητώ το πώς ακουμπά η ματιά μου στους άλλους αλλά και σε μένα τον ίδιο μέσα στον καθρέφτη. Αν και τον αποφεύγω…

Το κορμί, ο αισθησιασμός που εξέφραζε ο Λωτρέκ μέσα από τους πίνακές του, είναι η μόνη αδιαπραγμάτευτη αλήθεια σε ένα κόσμο που είτε φωνάζει επιδεικτικά, είτε σιωπά εκκωφαντικά;
Εμ, δεν είναι; Αφού η σωματικότητα πηγάζει από το ένστικτο. Πέρα από κοινωνικές νόρμες και καλούπια. Το κορμί επαναστατεί στη στασιμότητα των κοινωνικών επιβολών και καταναγκασμών. Η ανθρώπινη ψυχή είναι τσιγγάνα και το κορμί φτιαγμένο για να είναι ελεύθερο.

Πολύ πριν από την κρίση, ο χορός αντιμετωπιζόταν από το κράτος ως το «παραπαίδι» του ελληνικού πολιτισμού. Πόσο χειρότερα είναι τώρα τα πράγματα στο χώρο σας;
Δεν ξέρω αν υπάρχει χειρότερα από την προηγούμενη κατάσταση. Γιατί, ναι μεν είχαν δοθεί ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους, ενώ τώρα και αυτό χάθηκε, αλλά πολύ σύντομα η άνθηση του ελληνικού χορού παρασύρθηκε από τη γενική ευωχία του «Τσοβόλα, δώστα όλα». Κι έπεσε βαρυστομαχιά… Όπως γράφει και η Κική Δημουλά: «Ερχονται κάποια φαντάσματα της πείνας […] πέφτουν με τα μούτρα στο φαί […] βαραίνουν, αχρηστεύονται, όπως αχρηστεύει κάθε χορτασιά».

Πόσο έχει επηρεάσει η οικονομική ύφεση τη γλεντζέδικη διάθεση των Βορειοελλαδιτών;
Επειδή πραγματικά η Θεσσαλονίκη είναι μεγάλη φτωχομάνα, όπως λέει και το τραγούδι, νομίζω ότι οι Βορειοελλαδίτες ξοδεύουν το κομπόδεμά τους γενναιόδωρα.

Εσάς ως καλλιτέχνη σας προβληματίζει η υπάρχουσα δυσχερής οικονομική κατάσταση όσον αφορά το καλλιτεχνικό σας παρόν και μέλλον;
Όχι, γιατί ο χορός έχει να κάνει, ούτως ή άλλως, με το έλλειμμα. Το μόνο που με ανησυχεί είναι μη και το οικονομικό έλλειμμα μετακυλιστεί σε επίπεδο ανθρώπινου δυναμικού. Γιατί βλέπουμε συνεχώς νέα, υπέροχα πλάσματα στο χορό και αυτό θα ήταν θλιβερό να αναχαιτιστεί λόγω έλλειψης κονδυλίων.

Και πως αλήθεια αναπαριστάτε την πλούσια και ευφορική εποχή της belle époque εν καιρώ κρίσης;
Μα, με ανακύκλωση. Όλα τα κοστούμια εποχής καθώς και τα σκηνικά αντικείμενα προέρχονται από προηγούμενες παραγωγές του ΚΘΒΕ. Η κρίση θέλει φαντασία και κυρίως να μη χάνουμε το χαμόγελό μας.

INFO: ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΡΕΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ – Βασιλικό Θέατρο: Τηλ. κρατήσεων: 2310-288000. Παραστάσεις: 24-28 Νοεμβρίου & 1-5 Δεκεμβρίου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News