"Εσύ η Ευρώπη, θα πεθάνεις χωρίς ψυχή, χωρίς τη χώρα που σε δημιούργησε" γράφει ο Νομπελίστας Γερμανός  συγγραφέας, Γκύντερ Γκρας, σε ένα ποίημα συμπονετικό για την Ελλάδα.  Ο Γκρας, που αποτελεί(;)  «ζωντανή συνείδηση» για τους Γερμανούς, δεν είναι απλώς ένας διακεκριμένος συγγραφέας και  Νομπελίστας.  Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αγωνίστηκε  να εμποδίσει τον εφησυχασμό των Γερμανών οι όποιοι προσπάθησαν να «ξεμπερδέψουν» με το παρελθόν τους , «θάβοντας» τα ναζιστικά εγκλήματα. Ο Γκρας, σε όλη του τη ζωή, είχε έντονη πολιτική δράση και έχει κάνει συχνές παρεμβάσεις στα πολιτικά δρώμενα της χώρας του. Κορυφαία πολιτική του πράξη, η εναντίωση  στην ένωση της Γερμανίας, μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Τότε πρότεινε Συνομοσπονδία των δύο γερμανικών κρατών. Μελλοντικά, ισχυρίστηκε ο Γκρας, η ομοσπονδία αυτή, μπορεί να αποκτήσει μορφή ένωσης γερμανικών κρατών.

Πέρα από τα πασίγνωστα λογοτεχνικά του έργα – «Το τενεκεδένιο ταμπούρλο»,  «Γάτα και Ποντίκι», «Σκυλίσια μέρα» , «Γράφοντας μετά το Άουσβιτς», «Ξεφλουδίζοντας το κρεμμύδι» κλπ – και τις πολιτικές του παρεμβάσεις, έχει  έντονη κοινωνική δράση. Ξεχωρίζει η θέση του για την ανάγκη χορήγησης στους τσιγγάνους ευρωπαϊκού διαβατηρίου, το οποίο, «θα τους επιτρέπει να διαμένουν και εργάζονται σε οποιοδήποτε ευρωπαϊκό κράτος». Είναι ο δημιουργός του ιδρύματος "Εταιρία για τους απειλούμενους λαούς", που βραβεύει κάθε χρόνο αυτούς που συμπαραστέκονται εμπράκτως στους τσιγγάνους.  «Οι Τσιγγάνοι είναι αυτό που καμωνόμαστε ό,τι είμαστε εμείς: εκ γενετής γνήσιοι Ευρωπαίοι», έχει πει ο Γκρας.

Μετά από όλα αυτά, μετά και το ποίημα που μας έγραψε για συμπαράσταση, υπάρχει λόγος να μην συμπαθώ τον Νομπελίστα Γκύντερ Γκρας; Υπάρχει. Ο Γκύντερ Γκρας υπήρξε- για μικρό χρονικό διάστημα και σε ηλικία 17 ετών, αλλά υπήρξε- μέλος των διαβόητων  Waffen SS του Χίτλερ. Το αποκάλυψε ο ίδιος μόλις το 2006, με αφορμή το νέο του βιβλίο Ξεφλουδίζοντας το κρεμμύδι. Ενώ ως τότε ήταν γνωστό ότι είχε υπηρετήσει στην (ανώδυνη)  αντιαεροπορική άμυνα, ο Γκρας «ξεφλούδισε» την αλήθεια της ζωής του και αποκαλύφθηκε «γυμνός» στην ιστορία.

Η προσπάθεια να αποκηρύξει το ναζισμό, σε όλη του τη ζωή, και η μετατροπή του σε  «ηθική συνείδηση» του έθνους, κατά την άποψή μου, δεν τον απαλλάσσει από την ευθύνη της απόκρυψης του μεγάλου μυστικού, για το μαύρο του παρελθόν. Το αντίθετο ακριβώς επιτυγχάνει. Μπορεί να γράψει όσα ποιήματα θέλει, να συγκινήσει με αυτά πολύ κόσμο και να υπερασπίζεται τις αξίες που πρεσβεύει πανευρωπαϊκά το όνομα της Ελλάδας (που εδώ που τα λέμε, δεν περίμενε, φαντάζομαι, η Ευρώπη να το γράψει σε ποίημα ο Γκρας) αλλά συμπαράσταση από  πρώην μέλος των ναζί και των Waffen SS, να μου λείψει. Μου αρκεί ο λόγος αυτός για να μην συμπαθώ καθόλου τον Γκύντερ Γκρας.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News