Μια ζωή τα ίδια. Κάθε φορά που βρίσκομαι σε τραπέζι με φίλους και η κουβέντα πάει στο ποδόσφαιρο και στη σχέση μου με αυτό, εγώ απαντώ ειλικρινέστατα ότι μου αρέσει να παρακολουθώ αγώνες. «Ξέρεις τι είναι οφσάιντ;» θα πεταχτεί πάντα κάποιος εξυπνάκιας για να με εκθέσει. «Δεν ξέρω και δεν πρόκειται να μάθω. Οχι επειδή δεν θέλω, αλλά επειδή δεν μπορώ» είναι η απάντησή μου.

Ισως πρόκειται για κατασκευαστικό λάθος. Ισως οι νευρώνες του γυναικείου εγκεφάλου δεν είναι φτιαγμένοι για να καταλάβουν πότε μια ποδοσφαιρική φάση -καλά δεν το είπα;- κρίνεται «οφσάιντ». Οσο αδύνατο είναι για έναν άνδρα να καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα στο σομόν και στο κοραλί, άλλο τόσο είναι και για μια γυναίκα να καταλάβει πότε ακριβώς συμβαίνει αυτό το περιβόητο ποδοσφαιρικό φαινόμενο. Εχω δοκιμάσει τα πάντα. Δεν γίνεται τίποτα.

Κατά καιρούς, πολλοί φίλοι μου έχουν προσπαθήσει να μου εξηγήσουν τη λογική του οφσάιντ, να με βγάλουν από το μαύρο σκοτάδι της άγνοιας. Κάποιοι απλά το περιγράφουν ξανά και ξανά. Εγώ κουνάω το κεφάλι, επαναλαμβάνω αυτά που λένε, το θυμάμαι για ένα λεπτό και το αμέσως επόμενο, το έχω ξεχάσει. Λες και έφαγα δυνατή μπαλιά στο κεφάλι κι έπαθα διάσειση.

Κάποιοι άλλοι, το κάνουν πιο γλαφυρό, προσθέτοντας και βοηθήματα στην περιγραφή τους. Παίρνουν μια αλατιέρα από το τραπέζι, ένα λεμόνι κι έναν αναπτήρα. Αρχίζουν να τα μετακινούν κι εγώ τους κοιτάζω με όλη μου την προσοχή, σαν σκύλος που προσπαθεί να μάθει τριγωνομετρία.

Κάπου στα μισά, τους χάνω. «Είναι όταν ο αμυντικός της μιας ομάδας βρίσκεται πιο μπροστά από τον αμυντικό της άλλης ομάδας…». Οχι. «Είναι όταν ο αμυντικός της αντίπαλης ομάδας βρίσκεται πιο μπροστά από τον τερματοφύλακα την ώρα που ο επιθετικός της άλλης ομάδας πάει να σουτάρει, αλλά η μπάλα δεν έχει φύγει ακόμα από τα πόδια του». Οχι όχι. Δεν ξέρω, παραδίνομαι. Να το πάρει το ποτάμι.

Το πιο διασκεδαστικό, είναι με πόσο ζήλο προσπαθεί ένας άνδρας να εξηγήσει σε μια γυναίκα αυτή την ποδοσφαιρική σπαζοκεφαλιά. Ο άνθρωπος που είχε φτάσει πιο κοντά απ’ όλους στο να με κάνει να καταλάβω, ήταν εκείνος που χρησιμοποίησε μια παραβολή από τα Zara: «Φαντάσου ότι είσαι στα Zara και περιμένεις στην ουρά για να πληρώσεις στο ταμείο. Εκείνη τη στιγμή, βλέπεις σε ένα καλάθι λίγο πιο πέρα ένα μπλουζάκι που σου αρέσει πολύ και είναι το τελευταίο. Πηγαίνεις να το πάρεις, αλλά ταυτόχρονα, ξεκινάει από την πόρτα του μαγαζιού και μία άλλη που επίσης έχει δει το ίδιο μπλουζάκι».

Μέχρι εκεί θυμάμαι. Μετά με μπέρδεψε γιατί δεν κατάλαβα ποιος ήταν ο ρόλος του ταμία σε όλα αυτά. Νομίζω ότι έπρεπε να φτάσω στο μπλουζάκι προτού έρθει η σειρά μου για το ταμείο. Ή κάτι τέτοιο. Με τα χρόνια έχω αρχίσει να συμφιλιώνομαι με την ιδέα ότι δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβω τι πα να πει οφσάιντ.

Μένω τουλάχιστον με την παρηγοριά ότι ξέρω τι σημαίνει «τζαρτζάρισμα», «τακουνάκι», «ντρίμπλα» και «hot three». Ή μήπως είναι hat trick; Ή hot trick; Αυτό που ένας παίκτης βάζει τρία γκολ στο ίδιο παιχνίδι. Δεν ξέρω. Πάλι μπερδεύτηκα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News