Αυτήν την εβδομάδα βγαίνει πάλι στις αίθουσες το περίφημο Delicatessen των Ζαν Πιερ Ζενε (Αμελί) και Μαρκ Καρο. Όταν λέμε περίεργο φιλμ, κάτι τέτοιο εννοούμε. Ένα φιλμ με πολύ πειραματισμό όπου η κάθε του λήψη γίνεται με κεντρικό άξονα το «διαφορετικό». Χαρακτήρες καρτούν που δεν θα θυμάσαι μετά από λίγο καιρό που όμως στήνουν μια δυνατή περιπέτεια μέσα σε μια αλλόκοτη ατμόσφαιρα γεμάτη παράδοξα φαινόμενα. Ο φακός πάντα ευρυγώνιος και οι λήψεις από χαμηλά.

Αν έγραφα αυτό το σημείωμα πριν 20 χρόνια το πιο πιθανό είναι να παραληρούσα από θαυμασμό για την τόλμη του σεναρίου και την κινηματογραφική πρώτη ύλη που δημιουργεί μια post apocalyptic ατμόσφαιρα, γεμάτη φουτουριστικά στοιχεία που δίνουν σε ένα σκηνοθέτη αφορμή για τολμηρά ευρήματα. Μετά είκοσι έτη βέβαια τα μάτια μας έχουν δει πολύ καλύτερα πράγματα…

Όταν βέβαια συνεργάζονται ένας σκηνοθέτης διαφημιστικών με έναν σκηνοθέτη πειραματικού βίντεο μαζί με έναν συγγραφέα κόμικς Gilles Adrien και μάλιστα όλοι αυτοί να είναι Γάλλοι δεν μπορείς παρά να περιμένεις αυτό το τόσο διαφορετικό αποτέλεσμα. Σημειώστε την αόρατη παρουσία και υποστήριξη του Τέρυ Γκίλιαμ. Παρ’ όλα αυτά για την εποχή της ή ταινία είναι σταθμός.

Υποτίθεται πως στη Γη έχει συμβεί μια μεγάλη καταστροφή και μικρές κοινότητες ανθρώπων επιζούν κάτω από δύσκολες συνθήκες. Παρακολουθούμε μια τέτοια παράξενη κοινότητα σε ένα μισογκρεμισμένο κτίριο. Στο ισόγειο ζει και βασιλεύει ένας τερατώδης χασάπης που διαφεντεύει τους πάντες και ταΐζει με ανθρώπινο κρέας τους συγκάτοικούς του. Σε αυτό το κτίριο έρχεται να μείνει ένας κλόουν (Ντομινίκ Πινόν) ο οποίος θα ερωτευτεί την κόρη του χασάπη και βέβαια θα γίνει το υποψήφιο θύμα του. Ο κλόουν τελικά θα γλυτώσει το φάγωμα. Ο καθένας μπορεί να κάνει τους παραλληλισμούς του και να ερμηνεύσει συμβολικά την κατάρρευση του καπιταλισμού και άλλα τέτοια σχετικά.

Οι σκηνοθέτες έχουν επηρεαστεί κατά δήλωσή τους, από Μαρσελ Καρνε, Ζακ Πρεβερ και τον υπερρεαλισμό των Νταλί και Μπονουέλ. Βέβαια ο καθένας ότι θέλει μπορεί να λέει…Ειλικρινά δεν φαντάζομαι αυτούς τους κινηματογραφιστές να κάνουν αυτή την ταινία με έλληνες τεχνικούς. (έλα ρε καλλιτέχνη, που πάει η κάμερα;) Τα πλάνα είναι επιμελημένα με διαφημιστικά στιλιστική λεπτομέρεια ενώ η κάμερα δεν μένει στιγμή ακίνητη. Στην συγκεκριμένη ταινία ο αυτοδίδακτος (!) Ζενέ ήταν υπεύθυνος για τους ηθοποιούς, ενώ ο Καρό για τα καλλιτεχνικά στοιχεία.

Το Delicatessen έκανε τεράστια επιτυχία το 1991 κερδίζοντας 4 Βραβεία Cesar και δυο Felix, ανάμεσα τους και αυτά του Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη και Καλύτερου Σεναρίου. Μέσα στο πιστολίδι και την κλωτσοπατινάδα που μας περιστοιχίζει αξίζει κανείς να ξαναδεί αυτό το φιλμ για καθαρά λόγους αισθητικής.

Το Delicatessen παίζεται αυτήν την εβδομάδα στους κινηματογράφους. Δείτε το τρέιλερ της ταινίας εδώ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News