Το 1974, ένας νεαρός 19 ετών, ονόματι Μάικλ Πήτερσεν αποφάσισε ότι ήθελε να γίνει διάσημος και έτσι, με αρκετή δόση φιλοδοξίας μια κοντόκανη καραμπίνα, αποφάσισε να ληστέψει ένα ταχυδρομικό κατάστημα. Γρήγορα συνελήφθη και αρχικά καταδικάστηκε σε 7 χρόνια στη φυλακή. Στη συνέχεια έμεινε πίσω από τα κάγκελα για 34 χρόνια, 30 εκ των οποίων σε απομόνωση.

Το όνομα βεβαίως και έχει σχέση με τον διάσημο ηθοποιό Τσάρλς Μπρόνσον. Ο Πήτερσεν το διάλεξε από το Τσάρλτον Ηστον, που το έβρισκε πιο αδερφίστικο. Έπρεπε να πάρει το όνομα ενός ηθοποιού, επειδή θεωρούσε τον εαυτό του, άνθρωπο του θεάματος. Έναν ηθοποιό. Μόνο που γίνεται διάσημος σε λάθος χώρο και με μια πολύ επίπονη (κυριολεκτικά) διαδικασία.

Στον Πήτερσεν που είναι γιός μιας προβληματικής οικογένειας, αρέσει ο καυγάς και το ξύλο. Του αρέσει να πετσοκόβει μέχρι θανάτου τους αντιπάλους του στον καυγά, αλλά δεν έχει και αντίρρηση να τον κάνουν τόπι στο ξύλο όποιοι μπορούν. Θέλει να γίνει διάσημος μέσα απ αυτό. Μια μαζοχιστική άποψη για την διασημότητα που όμως δεν απέχει πάρα πολύ απ την πραγματικότητα, καθώς η διασημότητα κατά κάποιο τρόπο αυτό ακριβώς είναι. Ή κατασπαράζεις ή σε κατασπαράζουν, οι παραγωγοί, οι θεατές, οι κριτικοί και ο διάφοροι παρατρεχάμενοι της show biz μέχρι να γίνεις κάποιος και να βάλεις και κανένα ψιλό στην τσέπη σου.

Από μια άποψη ο σκηνοθέτης ίσως προσπαθεί να κάνει ένα τέτοιο σχόλιο όμως το επιχειρεί πολύ δειλά, σχεδόν ψιθυριστά, σαν να μην θέλει να πάρει είδηση ο παραγωγός, την αταξία του. Ο Πέτερσεν θέλει να γίνει αστέρι και στο τέλος το καταφέρνει να γίνει ο πιο βίαιος κρατούμενος στις φύλακες της Αυτού Μεγαλειότητος. Δημιουργεί τον χαρακτήρα του Μπρόνσον με ξυρισμένο κεφάλι κι ένα τσιγκελωτό μουστάκι που θυμίζει περισσότερο γίγαντα τσίρκου παρά τον αληθινό Τσάρλς Μπρόνσον.

Η ταινία είναι μια χρυσή ευκαιρία για τον Τομ Χάρντυ να αναδείξει το ταλέντο του και να φτιάξει μια performance ορόσημο για το σινεμά. Δεν ξέρω αν τα καταφέρνει και για αυτό δεν φταίει τόσο πολύ αυτός, όσο ο σκηνοθέτης που επιβάλλει έναν αρκετά αργό ρυθμό στην ταινία επιμένοντας στο επιμέρους παίξιμο, παραγνωρίζοντας λίγο την ταινία σαν σύνολο. Είναι γνωστό πως ο σκηνοθέτης δύσκολα πετάει έξω απ την ταινία τα αγαπημένα του πλάνα. Άλλωστε γι αυτό υπάρχουν οι παραγωγοί… Η ταινία ξεχειλίζει βία φυλακής, ανελέητο ξύλο, αίμα και απόγνωση. Δεν ξέρω αν αυτή την εποχή βλέπεται έστω κι από περιέργεια. Έχουμε φάει τόσο πολύ ξύλο στην καθημερινή μας ζωή που προκαλεί κατάθλιψη να το τρως και στο σινεμά ταυτιζόμενος με κάποιο ήρωα.

Το Bronson έχει μια έξυπνη, προκλητική και ολίγον τυποποιημένη προσέγγιση, στον ήρωα Bronson (που βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία) και ακολουθεί τη μεταμόρφωση του Μίκυ Πήτερσεν στο πιο επικίνδυνο κρατούμενο της Βρετανίας, Τσαρλς Μπρόνσον.

Παίζεται στους κινηματογράφους από 16 Δεκεμβρίου. Δείτε το τρέηλερ εδώ.
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News