Οι ειδικοί πράκτορες του protagon.gr συναντούν αγαπημένους καλλιτέχνες, παρασκηνιακά…

Δείτε το slide show της Μαρίας Μαράκη.

Τους παρακολουθώ από μακριά λίγες ώρες μόνο πριν την πρεμιέρα τους. Μετά από μια διαβολοβδομάδα με αναποδιές και αναβολές μια ακόμη πρόβα τζενεράλε -η τελική επιτέλους-μόλις έχει αρχίσει. Πάνω στη σκηνή της Αρχιτεκτονικής, ο Γιώργος και ο Αλέξανδρος Παντελιάς όπως και όλοι οι μουσικοί είναι στις θέσεις τους και προβάρουν. Ανάμεσα τους υπερκινητικοί παραγωγοί, τεχνικοί, ηλεκτρολόγοι και ηχολήπτες πηγαίνουν πάνω κάτω, ανεβοκατεβαίνουν σκάλες, συνδέουν καλώδια, αλλάζουν λάμπες, τσεκάρουν ήχο, φώτα, τα πάντα. Κουνούπι δεν περνά απαρατήρητο.
Νιώθω κι εγώ την ένταση τους. Την μοιράζονται. Την εκπέμπει κάθε βλέμμα, κάθε πείραγμα, κάθε δυνατό γέλιο, κάθε χτύπημα στον ώμο, κάθε ίνα τους. Δεν είναι εκνευρισμός, τσίτα είναι. Συμβαίνει λίγο πριν έρθει η στιγμή για κάτι που περιμένεις καιρό. Και αυτή η δεμένη ομάδα ετοιμάζεται για τις συγκεκριμένες συναυλίες εδώ κι ένα χρόνο. Το χειρότερο που θα μπορούσες να τους κάνεις είναι να τους πει να αναβάλλουν έστω και για λίγες ώρες την πρεμιέρα τους. Θα τους σκότωνες, θα έσκαγαν. Δεν αντέχουν άλλο την αναμονή. Θέλουν να παίξουν, να χαθούν, να εκτονώσουν στη μουσική τους όσα φυλούν τόσο καιρό. Να συναντηθούν με τους φίλους τους και να τραγουδήσουν παρέα τους. Θέλουν να βγουν πάλι σεργιάνι να κυνηγήσουν εκείνη την ανύποπτη, τη φευγάτη στιγμή που παραδίδονται επί σκηνής στο κοινό κι εκείνο για αντάλλαγμα τους αφήνει μια χαραμάδα να μπουν στην ψυχή του.
Ήρθε η ώρα. Τα φώτα σβήνουν, τα ηχεία σείονται, το κοινό χτυπά στον ίδιο ρυθμό τα χέρια, η οθόνη φωτίζεται: «ΚΙΤΡΙΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ LIVE».

Πέντε πράγματα που κάνουν ευτυχισμένα τα Κίτρινα Ποδήλατα…

1. Ότι έχουμε τη δυνατότητα να εκφραζόμαστε, να δημιουργούμε, να αντιδρούμε αλλά και να λυτρωνόμαστε μέσα από τη μουσική και μετά από πολλή και επίπονη προσπάθεια να ζούμε από αυτήν αλλά και με αυτήν.

2. Ότι έχουμε σπουδαίους φίλους που μας ξέρουν, μας κατανοούν, μας στηρίζουν χωρίς ποτέ να μας χαϊδεύουν τα αφτιά και δικαιολογούν την «απουσία» μας ξέροντας πως μας έχουν δίπλα τους πραγματικά όποτε το χρειαστούν με όλη μας τη ψυχή.

3. Ότι κάνουμε μουσική παρέα τα δυο αδέρφια με κοινή φιλοσοφία, με κοινή στάση ζωής απέναντι σε αυτό που υπηρετούμε και «κρατάμε» ο ένας τον άλλον με αγάπη και ανιδιοτέλεια όταν το «ταξίδι» γίνεται πολύ δύσκολο. Χαιρόμαστε πολύ μόνο όταν ξέρουμε πως κι ο άλλος είναι ευτυχισμένος. Αλλιώς δεν έχει ουσία.

4. Η κοινή πορεία που έχουμε επιλέξει να κάνουμε με το Σύλλογο Γονιών Παιδιών με Νεοπλασματική Ασθένεια «Φλόγα» .

5. Μια σειρά από μικρά καθημερινά πράγματα όπως π.χ. ότι δεν ξυπνάμε ποτέ τη Δευτέρα πρωί όταν όλοι πάνε στις δουλειές τους ή ότι δε μας φαίνεται πια μελαγχολική η Κυριακή όπως όταν πηγαίναμε σχολείο ή πανεπιστήμιο ή ότι όταν έχει ήλιο και έχουμε μια ώρα να πιούμε ένα καφέ και να γελάσουμε με φίλους. Ευτυχία υπάρχει παντού αρκεί να έχουμε υγεία και να μπορούμε να τη δούμε.

 

Πέντε αγαπημένα τραγούδια των Κίτρινων Ποδηλάτων…

1. Συννεφιασμένη Κυριακή, Βασίλης Τσιτσάνης
2. My way, Frank Sinatra
3. Gethsemane(Jesus Christ Superstar), A. L. Webber
4. Another Brick in the Wall, Pink Floyd
5. Χάρτινο το φεγγαράκι, Μάνος Χατζιδάκις

 

Πέντε δικά μας αγαπημένα τραγούδια των Κίτρινων Ποδηλάτων…

1. Μην μ' αγγίζεις
2. Ήσουν Κενή
3. Ακόμη μια ζωή
4. Στα σύννεφα
5. Μετά φόβου και πίστεως

 

*Η φωτογράφηση έγινε στην ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ Live Stage Club στο Γκάζι όπου θα εμφανίζονται τα Κίτρινα Ποδήλατα κάθε Παρασκευή και Σάββατο μέχρι το τέλος του Μάρτη.

 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News