Η οικονομία από το κακό στο χειρότερο, οι φίλοι μία στο χαμόγελο και δύο στην απογοήτευση, το ποδόσφαιρο στο τέλμα και τον προβληματισμό, ο Φέντερερ από το κακό στο χειρότερο και οι συναυλίες καλές αλλά μέχρι εκεί. Η έμπνευση σταγόνα στον ωκεανό της καθημερινότητας, μακρινή θύμηση. Σα να μου είχαν κλέψει τη χαρά, τον χορό, το τραγούδι.

Και ξάφνου χθες βράδυ ξαναβρήκα χαρά, τραγούδησα, χόρεψα, αισθάνθηκα όμορφα. Κι αυτό χάρη στο ARK Festival. Χάρη στους Ska Bangies,  τον Πάνο Μουζουράκη, τον Λεωνίδα Μπαλάφα, τους τρομερούς Burger Prοject, και –πάνω από όλα- χάρη στους Locomondo και τα χαρούμενα πρόσωπα γύρω μου. Τους ευχαριστώ που μου θύμισαν ότι εκτός από τα ευρώ υπάρχουν και τα… αφρό , εκτός από τα μεγάλα στάδια κάπου βρίσκεται μία αλάνα για τα γκολ της ζωής μας.

Μου θύμισαν ότι όχι μόνο δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα, αλλά κρύο δεν έκανε ποτέ! Ήπια, χόρεψα, μπουγέλωσα, μπουγελώθηκα, τραγούδησα. Μετά από καιρό ένοιωσα να διασκεδάζω και να κάνουν το ίδιο και χιλιάδες άνθρωποι γύρω μου.

Ξέρω ότι κάποιοι θα πουν «τι μας λες τώρα ρε Κυφωνίδη;» και μπορεί να έχουν και δίκιο. Εγώ όμως πέρασα καλά. Πειράζει;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News