Λένε πως αν μυρίσεις άνθρωπινο σώμα σε σήψη, δεν την ξεχνάς ποτέ τη μυρωδιά. Αλυσοδέθηκε η ψυχή μου με το νέο. Η Τόνια νεκρή. Δέκα μέρες περίπου νεκρή. Μόνη. Άδεια.
Σαραπέντε χρόνια έφυγαν έτσι. Αυτό ήταν; Γι' αυτό πολεμούσε; Για να πεθάνει μόνη και να λείψει σε κάποιον μετά απο δέκα μέρες;
Η οικογένεια την έδιωξε. Αν πετάς το παιδί σου στον δρόμο, στον δρόμο θα μείνει. Μια σύριγγα παρέα τα τελευταία χρόνια. Κι η παραμύθα ο πιο πιστός εραστής. Τελευταία που την είδα ήταν πολύ καλύτερα. Το κέντρο αποτοξίνωσης έκανε δουλειά. Τότε γιατί; Γιατί ρε Τόνια; Άντεξες τόσα.

Άπορη. Συγγενείς πουθενά. Παράκληση για βοήθεια. Οι νεκροί πρέπει να θάβονται. Με αξιοπρέπεια. Μια ανακοίνωση στη πιο γνωστή σελίδα του διαδικτύου… και εγέννετο θαύμα.
Μηνύματα σεβασμού. Βοήθειας. Έπρεπε να μαζευτούν τα χρήματα για την κηδεία.

Με κατέπληξε το ενδιαφέρον. Με συγκλόνισε η προσφορά, μα πάνω απ' όλα η ταπεινότητα. Βούρκωσα όταν φίλη άνεργη μού έβαλε αρκετά χρήματα στο χέρι.
«Μα ειναι πολλά».
«Πες ότι είναι για την ψυχή της μάνας μου και βούλωστο», μου είπε.
Μέλη του σωματείου, φίλοι, τράνς που δεν ήξερα, ό,τι μπορούσε η καθεμιά και ο καθένας.
Ιεροτελεστία. Κι άλλος «χουβαρντάς».
«Μα είναι πολλά» πάλι εγώ. Δεν μπορούσα να το πιστέψω.
«Λίγα είναι μπροστά στη ζωή ή το θάνατο». Έγραφα και βούρκωνα. Μπερδεύτηκε κουβάρι η λύπη της απώλειας με τη χαρά της ανθρωπιάς.

Η Τόνια έφυγε όπως ίσως θα έφευγε με μαθηματική ακρίβεια, παρόλο που είδα μια αναλαμπή ζωής. Ο θάνατός της με πλημμύρισε. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ τη σημερινή μέρα. Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου. Έφυγα από το σωματείο. Στο ΑΤΜ με περίμεναν χρήματα από ανθρώπους που ζουν στην επαρχία.
Το μήνυμα κάποιου πίνακας χρωμάτων στο μυαλό μου. Απάλυνε η μαυρίλα. Ο φόβος. Η αναπόφευκτη σκέψη, εγώ θα πεθάνω μόνη; Μετά από πόσες μέρες θα με αναζητήσουν; Θα φοβάμαι;

Αφήνω μακριά αυτές τις θολές σκέψεις και χαμογελάω, έστω και πικρά. Πήρα μεγάλο μάθημα ζωής σήμερα. Απόψε θα κοιμηθώ έχοντας μπροστά μου δεκάδες ζεστά βλέμματα.

Υ.Γ.: Η κηδεία θα γίνει αύριο.Πιστεύω, είμαι σίγουρη πως θα έχει μαζευτεί όλο το ποσόν. Το έχω δεδομένο πλέον. Ελαφρύ το χώμα σου. Έγινες αιτία άθελά σου να πιστεύω ακόμη πιο πολύ στους ανθρώπους. Θα τα πούμε…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News