Ανάθεμά σε, δεν με λυπάσαι
που καίγομαι και λιώνω
που μ’ έκανες και σ’ αγαπώ
και τώρα μαραζώνω…

Φανταστείτε με να το τραγουδάω τα βράδια, έχοντας απέναντί μου…«Την ομορφότερη γυναίκα του κόσμου», σκέφτεστε. Μπα. Έχοντας απέναντί μου ένα εκπληκτικό ριζότο, ένα εξαιρετικό φιλέτο με πουρέ από σπαράγγια και κάτι άλλα εξωτικά -που χρειάζεται Σκαρμούτσος για να τα εξηγήσει-, ένα σουφλέ σοκολάτας και πολλά άλλα. Κάνοντας δίαιτα, η θέαση του Master Chef τα βράδια, μοιάζει με το μαρτύριο της σταγόνας.
Οι Κινέζοι με 4.000 χρόνια πολιτισμού έχουν εφεύρει το μαρτύριο της σταγόνας. Ένα βασανιστήριο σκληρό κι απάνθρωπο. Κανείς δεν αντέχει. Η συνεχής πίεση στο ίδιο σημείο καταντά ανυπόφορη. Η σταγόνα πέφτει στο μέτωπο του δύστυχου βασανιζόμενου. Στην αρχή η αίσθηση είναι δροσερή. Έως όμορφη. Σιγά-σιγά τα μηνίγγια κτυπούν, ο πόνος αυξάνεται, γίνεται ανυπόφορος και ο άνθρωπος τρελαίνεται.

Κάπως έτσι. Στο πρώτο επεισόδιο γελάς, στο δεύτερο ξεκαρδίζεσαι, στο τρίτο περνάς ακόμα πιο όμορφα. Αλλά όσο περνούν οι μέρες… τρελαίνεσαι. Θέλεις να μπεις στην τηλεόραση. Να απολαύσεις κι εσύ όλα αυτά τα όμορφα που φτιάχνουν τα παιδιά. Τελικά το φαγητό είναι σπουδαία τέχνη. Αλλά και το να ξέρεις να τρως και –κυρίως- πότε και πόσο τρως, ακόμα σπουδαιότερη. Κι εγώ δεν ήξερα. Γι’ αυτό και τώρα χορταίνω με τα μάτια. «Μέχρι τώρα μπροστά στην ποσότητα, τι με νοιάζει η ποιότητα;», έλεγα. Και έφτασα κοντά στα 40 για να καταλάβω ότι η δική μου ποσότητα –σε κιλά- απειλούσε την ποιότητα της ζωής μου. Με μαθηματική ακρίβεια, αν συνέχιζα έτσι, αντί για ωραία γεύματα και δείπνα με gourmet πιάτα, θα έτρωγα καμιά κοτόσουπα και κανένα ζελέ στο νοσοκομείο. Λόγω υπερτασικής κρίσης, λόγω σακχαρώδους διαβήτη ή κάποιας άλλης ασθένειας που σχετίζεται με την παχυσαρκία.

Η συμφιλίωση με τα πολλά κιλά ξορκίζει τις συμπλεγματικές συμπεριφορές αλλά είναι ύπουλη. Μοιάζει με το να φιλιώνεις με την συνήθεια. Στην δουλειά σου, στις σχέσεις σου. Κι όταν κάποια στιγμή καταλάβεις ότι απλώς έκρυβες τις στάχτες κάτω από το χαλί, εύχεσαι να μην είναι αργά. Γιατί και τον εαυτό σου αγαπάς και τους ανθρώπους που έχεις γύρω σου. Και δεν είναι ανάγκη να συνεχίζεις να πλήττεις την υγεία σου και να φέρνεις κάθε μέρα όσους αγαπάς όλο και πιο κοντά στο φάσμα της απώλειας για λόγους που θα μπορούσες να αποφύγεις. Έτσι ράβεις το στόμα σου, για να μην ράψεις τα όνειρά σου. Και μένεις με το στόμα ανοιχτό και τα σάλια να τρέχουν την ώρα που βλέπεις το Master Chef. Αλλά όταν πέφτουν οι τίτλοι τέλους χαίρεσαι που οι τηλεοπτικές θερμίδες δεν παχαίνουν. Πηγαίνεις για ύπνο χωρίς βαρυστομαχιά και με μία συμβουλή: «Γονείς ασχοληθείτε με την διατροφή σας και των παιδιών σας»!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News