Να, λοιπόν, που έγινε κι αυτό, να λέω "Πορτοκάλι" και αντί Ναύπλιον να βγαίνει Καβάλα.

Η Παναγίτσα να γίνεται Παναγία. Να βουτά ο Κορμοράνος στην Αρβανιτιά και να βγαίνει στο Μονόπετρο. Να αναδύεται κρατώντας στο ράμφος του σπαρταριστό τρόπαιο, το ψάρι το μεγάλο που κυνηγούσα στο Τολό μικρός. Ο Κορμοράνος ο αυτοκρατορικός.
Να είναι το σώμα μου ολόκληρο μέσα στα νερά, βορράς και ο λαιμός, το κεφάλι μου έξω, στραμμένο εκεί, ραντάρ, εξάντας, στίγμα, βελόνα, νότος.

Δύτης δεινός, κολυμβητής, ψαράς με κίτρινο λαιμό και μάτια πράσινα.
Να βλέπω τα σκαλιά του τόπου μου, τους προμαχώνες τους οχτώ, τις πολεμίστρες, τις ντάπιες, να πολεμώ, να τ’ ανεβαίνω σε άλλα κάστρα, σε άλλα φρούρια, άλλα Μπεντένια και σκαλώματα, δύσβατα, αγριεμένα. Πλάκες και γλίστρες και γκρεμούς και αιγιαλούς, να κάθομαι στα βράχια, στους ανέμους, ώρες, μέρες, χρόνια, μετρώντας δάχτυλα, απαριθμώντας ψιθυριστά, χρωματιστά, αρμυρά, τοπωνύμια, να τα μπερδεύω στο μυαλό μου να ζαλίζομαι. Να βάφω τα ύφαλα λευκά, τα έξαλα γαλάζια.
Να παίρνω χάπι ανάποδο.
Ρινόκερος, Μυτίτσα, Μάρκος, Βαθάκι μικρό, Βαθάκι μεγάλο. Πετραδάκια, Μάρκος κι εδώ, Πέντε αδέλφια, Μπανιέρες, Χαϊβάν πλαζ, Ντιπ, Μονόπετρο, Καμάρα, Κανόνια, Καραθώνα, Φάρος.
Πόσα ξέχασα; Πόσα έμαθα;
Αναστενάζω εδώ, δακρύζω εκεί.
Πέφτω, βουτάω στη Μυτίτσα, στην Αρβανιτιά και βρίσκω Θασοπούλα, Θάσο, Άθως.
Έχω κρεμάσει στο καρφάκι μου ανάποδα, το χάρτη λάθος.

Από το βράχο τον πλατύρρινο, το μυτερό σαν προβοσκίδα, το βατήρα του Ρινόκερου τον ποιο ψηλό, τολμώ, δίνω βουτιά στη θάλασσα, βολίδα, πιάνω πάτο, πυθμένα, στη χούφτα μου άμμο χίλια σκαλιά τα κολυμπώ, τα χάνω, τα ξαναβρίσκω, τ’ ανεβαίνω. 
Παλαμήδη, Μπούρτζι, Ακροναυπλία κι ας κολυμπώ χαράματα στην Παναγία. 

Φραγκόσυκα, φύκια, πεύκα, αγριελιές αμυγδαλιές και φοινικιές, πευκοβελόνες, πικροδάφνες, αγριοσυκιές, ευκάλυπτοι, καλάμια, κυπαρίσσια, πέδιλα, αγριελιές, βρύα, θάμνοι, σάρες, τρύπες, σπηλιές, καβούρια, κοκωβιοί, χταπόδια, αχινοί, κοχύλια, σαλιγκάρια.
Ο αστερίας, η μέδουσα, η κορδέλα, η κορτσίνα, το στρείδι, το μύδι, η καλόγνωμη, η φούσκα, το σφουγγάρι, το σκουλήκι, η πεταλίδα με το βράχο της, με το βυζί της.
Εκεί κι εγώ μαζί της.
Πέτρα του γιαλού. Φανάρι. Σινιάλο. Καλόγερος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News