Στην Ελλάδα όπως μας είπε ο Τσαρούχης πριν από χρόνια, είσαι ό,τι δηλώσεις. Γιατί λοιπόν να μην δηλώσει και ο κ. Σαμαράς ότι θα γίνει πρωθυπουργός της χώρας, ότι έχει λύσεις για τα προβλήματα και ότι θα επαναδιαπραγματευθεί το μνημόνιο; Ο σκεπτικισμός μου για τις δυνατότητες των κυβερνήσεων Παπανδρέου είναι δεδομένος. Όταν όμως ερχόμαστε στην περίπτωση Σαμαρά, δηλαδή στην σημερινή ΝΔ που αποτελεί μείγμα Πολιτικής Άνοιξης και Δικτύου 21, ο σκεπτικισμός δίνει την θέση του στην βεβαιότητα. Ο άνθρωπος δεν έχει αίσθηση του μέτρου και των δυνατοτήτων του και για αυτό αν γίνει πρωθυπουργός ( τίποτε δεν είναι απίθανο στην χώρα μας όπως απεδείχθη μετά το 2004) μπορεί να γίνει επικίνδυνος.

Η ομιλία του στην Θεσσαλονίκη παρέχει πλείστες αποδείξεις αμετροέπειας και  επικινδυνότητας με γαρνίρισμα εθνικιστικής γραφικότητας. Αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο σοβαρά θα μπορούσαμε να ευθυμήσουμε με πολλές αναφορές του. Είμαστε όμως υποχρεωμένοι να τον πάρουμε στα σοβαρά και αυτό από μόνο του λέει πολλά για την δεινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα. Ας αφήσουμε το πομπώδες ύφος, την ασύστολη ξεπατικοτούρα των συνθημάτων του Ομπάμα ( Οι Έλληνες μπορούμε), την λεκτική μαγκιά, τον Καζαντζίδη, το κλάμα του πλουσιόπαιδου για τον «ανθρωπάκο που δεν τα φέρνει βόλτα» την χαμηλού δημοσιογραφικού περιεχομένου ρηχή και μονίμως σε πρώτο επίπεδο περιγραφικότητα, το «μπαλκόνι» την ώρα που ο τόπος χρειάζεται προσγείωση στο συγκεκριμένο, σοβαρότητα και ανάλυση των προβλημάτων ώστε να υπάρξουν λύσεις αντί υποσχέσεων. Ας περιοριστούμε σε αυτά που συγκροτούν την βάση της πολιτικής του.  Σταχυολογώ, λοιπόν, από την ομιλία του αλλά και από τις πρακτικές και τις εύγλωττες σιωπές της ΝΔ το τελευταίο διάστημα:

1) Παρότι « δεν θέλει να αναφέρεται στο παρελθόν», ως αντίδωρο στην παρασχεθείσα στήριξη από τον Καραμανλή αθωώνει την καταστροφική πενταετία. «Μικρή σημασία έχει τι έγινε πριν δύο η πέντε χρόνια», ο κόσμος εξ’ άλλου ξεχνά, θα πρόσθετε αν μπορούσε. Επίσης « η κυβέρνηση Καραμανλή παρέδωσε τα spreads στις 130 μονάδες». Άρα την μεγάλη ευθύνη για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό, μας λέει αντιστρέφοντας την πραγματικότητα, έχει ο Παπανδρέου που καθυστέρησε. Πράγματι καθυστέρησε αλλά ο εκτροχιασμός είχε ήδη επέλθει. Με αναλύσεις καφενείου δεν αλλάζει η οδυνηρή για τον τόπο πραγματικότητα και οι ανεξίτηλες ευθύνες της ΝΔ. Ευτυχώς για τον τόπο, όπως δήλωσε « ο Καραμανλής με την μεγάλη εμπειρία του, τόσα χρόνια πρωθυπουργός και Πρόεδρος της ΝΔ» θα είναι δίπλα του. Μπορούμε να είμαστε ήσυχοι.

2) Θέλοντας να παραστήσει τον υπεύθυνο πολιτικό άνδρα μας διευκρινίζει «ότι λεφτά δεν υπάρχουν». Και αμέσως μετά σε κάθε του παράγραφο πετάει φύρδην μύγδην υποσχέσεις που απαιτούν λεφτά με την σέσουλα. Ακόμα χειρότερα, αραδιάζει ωραίες εικόνες από μια εικονική πραγματικότητα που θα προκύψει με μαγικό τρόπο επειδή ο Σαμαράς το θέλει και οι Έλληνες μπορούμε. Για το πώς, κουβέντα. Για το ότι η χώρα είναι στα πρόθυρα χρεοκοπίας για το τι θα πρέπει να γίνει τις επόμενες ημέρες, κουβέντα. Παρακάμπτοντας αυτό το μικρό πρόβλημα, αν ο Σαμαράς έρθει στα πράγματα η πρωτογενής παραγωγή θα επιστρέψει , το ίδιο και η μεταποιητική βιομηχανία, θα αναστηθεί η οικοδομή, θα αποκατασταθούν οι χαμηλές συντάξεις, ο αγρότης θα γίνει επιχειρηματίας, συγκινημένος ο εφοπλιστής θα γίνει ευεργέτης, ο τουρισμός θα γίνει δωδεκάμηνος, η ενέργεια φτηνή, οι άνθρωποι κι πάλι ευτυχείς. Τα λόγια είναι δωρεάν, ακόμα και περιττά όπως θα του έλεγε η σύντροφος του Καζαντζίδη.  Ο λογαριασμός όμως είναι ακριβός και για την ταμπακιέρα ο Σαμαράς δεν είχε να μας πει μια ιδέα. Γιατί το ότι η χώρα χρειάζεται ανάπτυξη δεν είναι πρωτότυπη σύλληψη. Πώς θα μπούμε σε τροχιά ανάπτυξης αν δεν πάρουμε την έκτη δόση και το δάνειο των 109 δις είναι πρόβλημα για  άλλους λύτες, όχι για τον κ. Σαμαρά.

3) Το χειρότερο από όλα είναι ότι παίζει με τον πόνο των ανθρώπων, κερδοσκοπεί πάνω στην απελπισία τους, πιστεύει ότι δεν θα διαβάσουν πίσω από τις γραμμές και ότι με την διγλωσσία του θα κλείσει το μάτι προς κάθε κατεύθυνση και θα έχει και τον πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο. Θα επαναδιαπραγματευθεί, λοιπόν, το μνημόνιο όταν ξέρει ότι αυτό δεν γίνεται. Δεν είναι υπέρ των κινημάτων «δεν πληρώνω» αλλά τους κλείνει το μάτι γιατί καταλαβαίνει ότι «δεν μπορούν να πληρώσουν.» Δεν συμφωνεί με το τέλος στα ακίνητα αλλά δεν μας λέει που θα βρεί το ισοδύναμο για να μην χρεοκοπήσουμε. Δεν είναι δική του δουλειά, είπε στην συνέντευξη. Απλώς έχει «διαφορετική φιλοσοφία και διαφορετική άποψη για την άσκηση πολιτικής» που συμπυκνώνεται στο τετριμμένο και ελάχιστα πειστικό στους απαιτητικούς δανειστές μας ότι θα « μειώσει τις δαπάνες του κράτους κόβοντας το περιττό λίπος». Και ενώ θέλει να κόψει το «περιττό» λίπος την ίδια στιγμή κλίνει το μάτι στους δημόσιους υπαλλήλους λέγοντας ότι η δική του «εργασιακή εφεδρεία» είναι τριετής και δεν προβλέπει απολύσεις. Μιλάει για μείωση φόρων –το αν αυτό είναι εφικτό στην φάση που βρισκόμαστε δεν φαίνεται να τον απασχολεί- και επί της ουσίας κάνει ότι και οι ομογάλακτοι του Ρεπουμπλικάνοι στις ΗΠΑ δηλαδή προστατεύει τα συμφέροντα των πλούσιων και των εργοδοτών. Παντού στον κόσμο οι δεξιοί στο όνομα της καταπολέμησης της ανεργίας ζητούν λιγότερους φόρους και μικρότερες εργοδοτικές εισφορές.

4) Λέει «ναι» στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις- που δεν τις προσδιορίζει- και στην πράξη κάνει ότι μπορεί για να υπονομεύσει και αυτές τις λίγες που έβαλε εμπρός η κυβέρνηση. Γενικά, λοιπόν, είναι υπέρ του ανοίγματος των κλειστών επαγγελμάτων, υπέρ των ανοιχτών πανεπιστημίων και υπέρ της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής και των προνομίων διαφόρων συντεχνιών. Αυτά όμως πρέπει να γίνουν «αναίμακτα», με την θέληση τους, γιατί αλλιώς «το κράτος λειτουργεί διχαστικά». «Βάζουν στο στόχαστρο» οδύρεται «πότε την μια κοινωνική ομάδα, πότε την άλλη. Πότε τους γιατρούς, τους δικηγόρους, τους συμβολαιογράφους, πότε τους καθηγητές, τους εστιάτορες, πότε τους φορτηγατζήδες, τους ταξιτζήδες ,τους δημόσιους υπάλληλους και τους στρατιωτικούς. Εξοντώνουν  όλη την μεσαία τάξη, τους νοικοκυραίους». Το πιάσατε το υπονοούμενο; Αφήστε τι λέω γενικά και αόριστα. Όποιος νοικοκυραίος  τυγχάνει παραπονούμενος και δεν θέλει να αλλάξει τίποτε στον χώρο του ας απευθύνεται στον κ. Γιάννη Μανώλη, στον κ. Θύμιο Λυμπερόπουλο, στον κ. Λουράντο, τον κ. Πατούλη, στους γαλάζιους πρυτάνεις που αναβάλλουν τις εξετάσεις ώστε να καταληφθούν τα ΑΕΙ, σε όλους τους υπόλοιπους δικούς μας που μαζί με το βαθύ ΠΑΣΟΚ ( το οποίο όπως καταλαβαίνετε είμαι υποχρεωμένος για τα μάτια να καταγγέλλω) και την αλλού για αλλού Αριστερά αγωνίζονται υπέρ βωμών και συντεχνιών. Οι Έλληνες (νοικοκυραίοι) μπορούμε (να φοροδιαφεύγουμε με την ΝΔ).

5) Δεν μπορούσε βέβαια να λείπει η πατριδοκαπηλία  και οι νέες μεγάλες ιδέες από τις οποίες έχει ταλαιπωρηθεί η χώρα. « Η ΑΟΖ, είναι το νέο όραμα» του κ. Σαμαρά και πρέπει στα καλά καθούμενα να γίνει και το δικό μας όραμα. Πάντα η δεξιά όταν έβλεπε ότι επιδεινώνεται η εσωτερική κατάσταση άνοιγε μέτωπα στα λεγόμενα εθνικά θέματα διοχετεύοντας εκεί την οργή του κόσμου, παραγνωρίζοντας συσχετισμούς και οδηγώντας κατά κανόνα σε εθνικές τραγωδίες. Έχω ασκήσει αυστηρή κριτική στον Γιώργο Παπανδρέου. Προς τιμήν του, όμως, δεν αναζήτησε διέξοδο στον εθνικισμό και την επικίνδυνη φυγή προς τα εμπρός ερήμην της πραγματικότητας. Είναι εν προκειμένω χαρακτηριστικός ο τρόπος που σκέφτεται ο κ. Σαμαράς. Θαυμάζει την μικρή Κύπρο γιατί «στρίμωξε» την Τουρκία και έχει τώρα συμμάχους τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, θα το δούμε. Ο ΟΗΕ ζήτησε ήδη συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων στην αξιοποίηση του όποιου ενεργειακού πλούτου και οι Τούρκοι απαντούν με  ένα προκλητικό αντιπερισπασμό. Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο νομίζει ο κ. Σαμαράς. Όμως με αυτά και με τούτα  του διαφεύγει το βασικό: ότι η επίλυση του Κυπριακού με δίκαιη λύση στην βάση μιας διζωνικής και δικοινοτικής Ομοσπονδίας είναι πλέον εκτός συζήτησης. Θα μου πείτε ότι όλοι οι εθνικιστές, μαζί και ο Σαμαράς ουδέποτε πίστεψαν σε αυτήν την πολιτική. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν πρέπει να βρεθούν σε θέση να εφαρμόσουν  την πολιτική τους. Γιατί τότε οι κίνδυνοι για το Έθνος  θα γιγαντωθούν. Οι εθνικιστές συνήθως καταστρέφουν τα έθνη τους.

6) Η κυβέρνηση Σαμαρά θα σημάνει επιστροφή στην παράδοση και την «ελληνικότητα» που κατά τον κ. Σαμαρά τελεί υπό διωγμό. Ανακάλυψε- ενώ δεν είναι έτσι- ότι έχουν εκδιωχθεί από τα σχολικά βιβλία Έλληνες στοχαστές που ο κ Σαμαράς θεωρεί ότι μόνο αυτοί προστατεύουν «την εθνική  ιδιοπροσωπεία και την εθνική παράδοση αυτού του τόπου» ( Που να ήξερε ότι ο Παλαμάς έγραψε « Γιούχα και πάλι γιούχα στις πατρίδες»). Κάθε φορά που αρχίζει μια συζήτηση για το ποιος την έχει πιο μεγάλη, την ελληνικότητα, έχουμε κακά ξεμπερδέματα. Μια από τις κατακτήσεις της μεταπολίτευσης που την υπονομεύουν ευθέως σήμερα η ακροδεξιά και η λαϊκή δεξιά είναι ότι αφήσαμε πίσω μας τον διχασμό σε εθνικόφρονες και μη, γίναμε περισσότερο ανεκτικοί, αφήσαμε όλοι χώρο στον άλλο αναγνωρίσαμε την προσφορά στο τόπο δημιουργών που υπηρέτησαν διαφορετικές κοσμοθεωρίες. Αυτή η ποικιλία και όχι η μονόχρωμη αντίληψη του κ. Σαμαρά συγκροτεί την παράδοση μας που αποτελεί ένα στοιχείο του πολιτισμού μας μαζί με την νεωτερικότητα που ανατρέπει παραδόσεις μέχρι να γίνει και η ίδια παράδοση. Μέσα από αυτήν την αδιάκοπη κίνηση προχωράει ο τόπος και ο πολιτισμός. Αλλιώς θα είχαμε μια μαρμαρωμένη παράδοση, ένα άβλαβο εικόνισμα να το προσκυνάμε στο όνομα της ελληνικότητας. « Αυτό θα το τελειώσω» μας πουλάει τσαμπουκά ο κ. Σαμαράς. «Και το περιεχόμενο των διδακτικών βιβλίων- όλων των βιβλίων- θα αναθεωρηθεί από επιτροπές που θα λειτουργήσουν υπό την εποπτεία της Ακαδημίας Αθηνών». Του ιδρύματος δηλαδή που προσκύνησε την Χούντα- θεωρώντας προφανώς ότι η ελευθερία δεν αποτελεί στοιχείο της παράδοσης μας- και παρά τα κάποια βήματα που έγιναν έκτοτε παραμένει στυλοβάτης του συντηρητισμού στην χώρα μας.

7) Το πόσο αμετανόητος είναι και γι’ αυτό πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει μας το ομολόγησε ο ίδιος  ο κ. Σαμαράς σε μια αποστροφή του λόγου του. Σε μια από τις έμμονες ιδέες που τον κατατρύχουν για να αποδείξει πόσο πατριώτης είναι ( σε αντίθεση με όλους εμάς τους κρυπτοδιεθνιστές) είπε απευθυνόμενος στον Παπανδρέου : « Ο κ. Παπανδρέου σήμερα λόγω της κρίσης ανακάλυψε ότι το  εθνικό συμφέρον προηγείται του κομματικού. Εγώ το ανακάλυψα πριν πολλά – πολλά χρόνια. Και το πλήρωσα για πολλά – πολλά χρόνια.» Τι εννοεί ο εθνομάρτυρας; Τον ατυχή χειρισμό της υπόθεσης του ονόματος της FYROM (Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας) που οδήγησε στην γνωστή κατάληξη, να ζητάμε σήμερα ματαίως σύνθετη ονομασία, που μπορούσαμε να την έχουμε με το πακέτο Πινέιρο αν ο Ανδρέας Παπανδρέου  ο Σαμαράς και ο Έβερτ δεν είχαν ξεσηκώσει εθνικιστικό παραλήρημα. Αυτό πλήρωσε και καμιά σχέση δεν είχε η πληρωμή με το εθνικό συμφέρον που – όπως απεδείχθη με την αλλαγή πολιτικής- ήταν στον αντίποδα της δικής του στάσης. Δεν κατάλαβε τίποτε, δεν έμαθε τίποτε, δηλώνει έτοιμος να επαναλάβει τα ίδια λάθη. Οι Έλληνες ( κεντροαριστεροί και φιλελεύθεροι) μπορούμε ( να του κλείσουμε τον δρόμο).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News