Παλιότερα, πεταγόμουν κάθιδρος από τον ύπνο μου διότι κοπάδια από ανθρωποφάγα καβούρια έτρεχαν ξωπίσω μου προσπαθώντας να φάνε τα πόδια μου. Άλλες φορές ξυπνούσα διότι ένα σύννεφο από ακρίδες μεγάλες σαν αστακοί Σποράδων έπεφταν με ορμή πάνω στο τζάμι της κρεβατοκάμαράς μου, προσπαθώντας να το σπάσουν για να εισβάλλουν μέσα. Κάποιες νύχτες τέλος, άνοιγα διάπλατα τα μάτια μου στο βαθύ ύπουλο σκοτάδι κι έμενα ακίνητος διότι πίστευα ακράδαντα πως το πάτωμα, οι τοίχοι και το ταβάνι του δωματίου ήταν σκεπασμένα με κατσαρίδες.

Κανένας ειδήμων, απ’ όσους κατέφυγα, δεν κατάφερε να αποκρυπτογραφήσει αυτές τις αλλόκοτες διαδρομές του ασυνείδητού μου. Η μετάλλαξη κάθε φόβου, άγχους και αγωνίας μου σε θωρακισμένο ζωύφιο με κεραίες και δαγκάνες, στάθηκε ένα επιστημονικό μυστήριο για τους επίδοξους θεραπευτές μου. Ένας μονάχα απ’ αυτούς είχε κάνει κάποιο ουσιώδες υποβοηθητικό βήμα. Μου εξήγησε ότι η χρόνια σταθερή επανεμφάνιση των κερασφόρων ζωυφίων στον ύπνο μου, καταδεικνύει μια ταραχώδη μεν αλλά όχι επίφοβη ψυχική κατάσταση. «Αν όμως οι εφιάλτες σου αλλάξουν μορφή, τότε πρέπει να το κοιτάξουμε. Διότι αυτό μπορεί να σημαίνει είτε ότι τους ξεπερνάς ή ότι τα πράγματα χειροτερεύουν και θα χρειαστείς βοήθεια.».

Επί χρόνια κινήθηκα πάνω στην ετοιμόρροπη σιγουριά αυτής της αμφίσημης συμβουλής. Ώσπου από το τέλος αυτής της άνοιξης, διέκρινα τα πρώτα σημάδια μεταμόρφωσης των εφιαλτών μου. Η αλλαγή ήρθε σιγά-σιγά αλλά μέχρι τον δεκαπενταύγουστο η μετάλλαξη είχε ολοκληρωθεί. Είναι κάτι πολύ πιο τρομακτικό από ανθρωποφάγο καβούρι, πολύ πιο σιχαμερό από μια κατσαρίδα τέρας, πολύ πιο παραλυτικό από μια γιγαντιαία ακρίδα. Είναι όλα μαζί, σε ένα. Και δεν έρχεται πια στον ύπνο μου. Κρύβεται πίσω από όλες τις κλειστές επιφάνειες του σπιτιού μου. Παραμονεύει παντού, όλη μέρα.

Μόλις πάω ν’ ανοίξω την τηλεόραση να δω ταινία, την ντουλάπα για να πάρω σώβρακο, το ψυγείο για να πάρω γραβιέρα, το ντουλαπάκι της βιβλιοθήκης να πάρω μαρκαδόρο, το ντουλάπι του μπάνιου να πάρω αφρό ξυρίσματος, το παράθυρο να πάρω αέρα… ένας αταβιστικός φόβος πετρώνει το χέρι μου και παραλύει ολοκληρωτικά το κορμί μου. Διότι είμαι σίγουρος ότι μόλις τα ανοίξω, θα πεταχτεί από μέσα ο τύπος και θ’ αρχίσει να μου πουλά την «έξυπνη σίτα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News