Τον έχουμε δει από ασπρόμαυρες ταινίες της δεκαετίας του 60’  μέχρι και στη σειρά της Μαντάμ Σουσου του 80’ και το Μάρξ στο Σόχο το 2011. Τις τελευταίες εβδομάδες όμως θα τον δούμε σε δύο ιδιαίτερα έργα: να υποδύεται το Γαλιλαίο στο Θέατρο Τριανόν και να μην ξεχνάει ποτέ να παίρνει ένα ιδιαίτερο χάπι-παστίλια στο σποτάκι της καμπάνιας «Παστίλιες για τον πόνο του άλλου» των Γιατρών Χωρίς Σύνορα(ΓΧΣ) όπου είναι και το κεντρικό πρόσωπο. Τα έσοδα από την καμπάνια θα  ενισχύσουν την ιατρική βοήθεια σε χιλιάδες ανθρώπους σε μια εποχή που ο Έλληνας ηθοποιός αναδεικνύει τον ρόλο της τέχνης, αμφισβητεί συμπεριφορές της εκκλησίας και υποστηρίζει τον εθελοντισμό.

1. Πιστεύετε στον εθελοντισμό;
Τον εθελοντισμό τον υποστηρίζω και τον διακηρύσσω αλλά δεν μπορώ να συμμετέχω λόγω ηλικίας. Βέβαια η συμμετοχή και το σποτάκι μου στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα είναι και αυτό εθελοντισμός.

2. Την παστίλια μπορεί να τη βρει ο κόσμος στα φαρμακεία. Σε διαφημιστικά σποτ δεν σας βλέπουμε συχνά.
Εγώ δεν το βλέπω σαν διαφήμιση αλλά σαν μια καμπάνια. Συμμετείχα έχοντας καταλάβει ο ίδιος το όραμα και την ιδεολογία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, των οποίων η παρουσία και το έργο δημιουργεί μια αισιοδοξία.

3. Ήταν περισσότερο αισιόδοξος ένας νέος το 1965 απ’ ότι ένας συνομήλικος του σήμερα;
Τη δεκαετία του 60’ τα πράγματα είχαν γίνει πολύ πιο αισιόδοξα. Μετά την κατοχή, και τον εμφύλιο φτάσαμε στη δεκαετία του 60’ όπου υπήρχε μια κίνηση αισιόδοξη στα γράμματα, στις τέχνες, παντού. Ο νέος του 60’ είχε άλλα οράματα για τη ζωή και πιστεύω περισσότερη αισιοδοξία. Ήρθε όμως το 67’ η Χούντα και ανέστειλε όλα αυτά. Αυτός ήταν ένας τραυματισμός στα γράμματα και τις τέχνες.

4. Στο μισό αιώνα της υποκριτικής σας πορείας έχετε βιώσει πτώσεις κυβερνήσεων το 60’, δικτατορίες, μεταπολίτευση κτλ. Η σημερινή κατάσταση συγκρίνεται με εκείνες τις εποχές;
Αυτές οι καταστάσεις που γνωρίσαμε εμείς ήταν τρομακτικές ήταν εφιαλτικές. Ωστόσο δεν μας αιφνιδίασαν διότι προϋπήρχε ένα παρελθόν που δεν ήταν ιδιαίτερα ειδυλλιακό. Αργότερα ο κόσμος είχε συνηθίσει σε μια επίπλαστη ευμάρεια και  έτσι η σημερινή κρίση βρήκε τον κόσμο απροετοίμαστο.

5. Ζήσατε την χρυσή εποχή του ελληνικού θεάτρου ενώ είχατε δάσκαλο τον Κάρολο Κουν.  Σε ραδιοφωνική εκπομπή ο υπ. πολιτισμού κ.Τσαβάρας δήλωσε σχετικά με το ζήτημα της οικονομικής ενίσχυσης του θεάτρου ότι «ο Κούν αναδείχτηκε μόνος του, δεν στηρίχτηκε σε χρηματική κρατική ενίσχυση για να γίνει Κουν, ούτε το Θέατρο Τέχνης ανδρώθηκε από τότε που ξεκίνησε(…).
Όντως ήταν ηρωικές οι προσπάθειες του Κουν και το θέατρο δεν είχε τις οικονομικές αρωγές που έχει σήμερα. Φυσικά πρέπει να βοηθιέται το θέατρο αλλά όταν ο κόσμος κοιμάται στο δρόμο και δεν  έχει να φάει δεν μπορεί να τίθεται θέμα επιδοτήσεων των θεάτρων. Αν και τελευταία αυτά δεν ενισχύονται τόσο λόγω κρίσης ωστόσο γνωρίσαμε εποχές που υπήρξε μεγάλη κρατική βοήθεια. Θυμάμαι τη γενναιόδωρη προσφορά της Μελίνας η οποία συνεισέφερε στο Θέατρο. Ας μην ξεχνάμε το ΔΗΠΕΘΕ. Πριν από το ΔΗΠΕΘΕ το θέατρο της επαρχίας στελεχωνόταν από υποπροϊόντα.

6. Είστε άνθρωπος που ρωτάει συνεχώς “που είναι το κράτος”;
Πολλές φορές βλέπεις αγανάκτηση στην καθημερινότητά μας. Βλέπεις κάποιες συμπεριφορές που δεν ελέγχονται από αυτούς που πρέπει να τις ελέγχουν και  τότε λέω όντως «που είναι το κράτος».

7. Ο Γαλιλαίος που ερμηνεύετε στο θέατρο Τριανόν σας γοητεύει λόγω της στάσης του στην εξουσία;
Στο έργο, η στάση του Γαλιλαίου στην εξουσία είναι το κύριο θέμα. Στάθηκε απέναντι στην εξουσία εβρισκόμενος απέναντι σε ένα τρομακτικό κατεστημένο ζωής. Είναι το πείσμα που τον χαρακτηρίζει, είναι η στάση ζωής. Είναι ένα δίδαγμα για τους επιστήμονες του μέλλοντος και όλους εμάς. Άλλαξε την ιστορία του κόσμου.

8. Ποια είναι η σχέση σας με την εκκλησία;
Από την εφηβεία είμαι θρησκευόμενος άνθρωπος αλλά υπάρχουν συμπεριφορές της εκκλησίας που με βρίσκουν απέναντι. Άλλο να είσαι θρησκευόμενος και άλλο να είσαι με την εκκλησία διότι αυτή είναι δυστυχώς μια εξουσία εδώ και πολλούς αιώνες. Υπάρχουν βέβαια μέσα σε αυτή και άνθρωποι εμπνευσμένοι, σωστοί, με ιδεολογίες.

9. Οι κρίσεις γεννάνε τέχνη;
Πάντα πάντα πάντα! Σε όλες τις μεγάλες κρίσεις της ιστορίας του ανθρώπου η τέχνη αντλούσε έμπνευση από τα προβλήματα. Είτε ήταν ποίηση, είτε ζωγραφική είτε μουσική είτε θέατρο. Και αυτό είναι επιβεβλημένο.

10. Η μεγαλύτερη δυσκολία του έργου ήταν το γεγονός ότι ήταν μονόλογος ή ότι το γράψατε εσείς ο ίδιος;
Είναι μεγάλη δυσκολία να υπηρετείς ένα μονόλο διότι είσαι μόνος σου επί σκηνής και εξάλλου σου δημιουργεί πρόβλημα και η ανθρώπινη βιολογία να είσαι τόση ώρα πάνω στη σκηνή. Βέβαια και το γεγονός ότι έγραψα εγώ το έργο μου δημιουργούσε μια ιδιαίτερη φόρτιση για να μπορώ να το υπηρετώ. Ωστόσο είμαι πολύ αισιόδοξος για την παράσταση. Έχει μια επικοινωνιακή δύναμη. Ο κόσμος που το παρακολουθεί αυξάνεται από εβδομάδα σε εβδομάδα και αυτό μου δημιουργεί μια πληρότητα.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Γιατροί Χωρίς Σύνορα 210 520050, Facebook: www.facebook.com/msf.greece , Twitter: twitter.com/msfgreece, Pinterest: http://pinterest.com/msfgreece/

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News