Τον επόμενο μήνα, θα ερμηνεύσει έναν από τους κορυφαίους ρόλους της παγκόσμιας δραματουργίας, τον Αμλετ, στο ομώνυμο έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Τον ίδιο ρόλο είχε αρνηθεί να τον ερμηνεύσει το 2003, όταν του το πρότεινε ο Μιχάλης Κακογιάννης για το Εθνικό Θέατρο. Την ίδια χρονιά, τιμήθηκε με το Βραβείο Δημήτρης Χορν. Εντεκάμιση χρόνια αργότερα και λίγο προτού βρεθεί αντιμέτωπος στη σκηνή με το «θηρίο», ο Χρήστος Λούλης μιλάει για τα μεγάλα «ναι» και «όχι» της ζωής του, δηλώνει «απατεώνας», παρατηρεί πόσο «γερασμένοι» -αν και με συμπεριφορές «προνηπιακές»- είμαστε ως λαός και τέλος ζητά από τον Άγιο Βασίλη τα φετινά του δώρα.

Πέρα από το γνωστό υπαρξιακό αμλετικό δίλημμα («to be or not to be»), ποια τα μεγάλα «ναι» και «όχι» που έχεις πει;

Κάθε φορά που κάθομαι να σκεφτώ μια ωραία και τίμια απάντηση για καμιά τέτοιου είδους ερώτηση -γιατί θέλω να φανώ και λίγο ξύπνιος, όχι μόνο ωραίος, καταλήγω στο ίδιο συμπέρασμα. Στο ότι είμαι απατεώνας. Γιατί ποτέ αυτά τα ωραία που λέμε για τη ζωή, τα εντελώς θεωρητικά και φιλοσοφημένα, δεν είναι εφαρμόσιμα ή τουλάχιστον εγώ δεν τα εφαρμόζω. Εντάξει, ίσως λίγο. Πάντως, όχι στον βαθμό που οι «ατάκες» μου υπονοούν. Γι’ αυτό και έχω αμηχανία. Η απάντηση είναι: δεν ξέρω! Δεν ξέρω αν τις αποφάσεις μου τις παίρνω ο ίδιος, απερίσπαστος και νηφάλιος ή μου επιβάλλονται οι ίδιες ανά περίσταση. Μάλλον, αντί για μεγάλα «ναι» ή «όχι», στη ζωή μου λέω μεγάλα «ωχ». Ή, καλύτερα, όπως το λέει και το τραγούδι από τις «Οκτώ γυναίκες»: «τη μέση παίρνω απ’ το ‘ναι’/ τη μέση κι απ’ το ‘όχι’/ μια λέξη φτιάχνω απ’ τα δυο/ που δεν αποφασίζει/ ‘αχ!’». (Στίχοι: Λ. Κιτσοπούλου)

«Αυτό πάνω από όλα: στον εαυτό σου να είσαι αληθινός», λέει ο Πολώνιος στον γιο του Λαέρτη. Σε ποιες στιγμές έχεις υπάρξει μη αληθινός ως προς αυτό που θα ήθελες να είσαι;

Μάλλον όταν με νοιάζει υπερβολικά τι θα πουν οι άλλοι. Και μετά βέβαια το μετανιώνω οικτρά!

«Ο Θεός σας έδωσε ένα πρόσωπο κι εσείς φτιάχνετε άλλο», λέει ο Αμλετ στην Οφηλία.

Αυτή η φράση θα μπορούσε να κολλήσει και στην προηγούμενή σου ερώτηση, καθότι έχει να κάνει με το τι είναι αληθινό και τι όχι. Ο Άμλετ αυτό το λέει στην Οφηλία σαν να μιλάει σε όλες τις γυναίκες που βάφονται και τις κατηγορεί για λάγνες. Δεν αφορά μόνο σε αυτές βεβαίως. Ποιο είναι το πρόσωπο που μας έδωσε ο θεός; Γιατί δεν μας αρκεί; Και ποιο είναι το πρόσωπο που φτιάχνουμε; Και ποιος είναι ο Θεός; Κατάλαβες; Δεν τελειώνει, άστο.

«Κάτι στο βασίλειο της Δανίας είναι σάπιο». Στην ελληνική κοινωνία βλέπεις εικόνες σήψης;

Συχνά λέμε ότι η ελληνική κοινωνία έχει εγκλωβιστεί σε μια παιδική -θα έλεγα προνηπιακή- ηλικία. Το θέμα, όμως, είναι πώς, ενώ έχει όλα τα ελαττώματα και τις ανεπάρκειες του κακομαθημένου παιδιού, δεν έχει καθόλου από τη ζωντάνια και την περιέργειά του. Γερνάμε. Και στα χρόνια και στα μυαλά. Και αυτό βρωμάει! Μπόχα!

Για να μπούμε, όμως, και στο κλίμα των ημερών. Τι «δώρο» περιμένεις να σου φέρει ο Άγιος Βασίλης για το 2015;

Υγεία, ξεκούραση και πολλά λεφτά -θα προτιμήσω από το τζόκερ και όχι από δουλειά.

•«Αμλετ»: ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ (Λεωφόρος Συγγρού 107-109, τηλ.: 210-9005800, www.sgt.gr). Σκηνοθεσία: Γιάννης Χουβαρδάς. Παίζουν: Χρήστος Λούλης, Γιώργος Γάλλος, Αμαλία Μουτούση, Νίκος Χατζόπουλος, Κώστας Βασαρδάνης, Θάνος Τοκάκης, Άλκηστις Πουλοπούλου, Χάρης Φραγκούλης, Ορφέας Αυγουστίδης, Νικόλας Παπαγιάννης, Γιώργος Γλάστρας, Γιώργος Τζαβάρας. Παραστάσεις: 14 Ιανουαρίου – 1 Φεβρουαρίου 2015 στις 20.30. Τιμές εισιτηρίων: €5 – €36.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News