Πέρυσι, η αξιοθαύμαστη θεατρική διασκευή του ογκώδους βικτωριανού μυθιστορήματος μυστηρίου του Ουίλκι Κόλινς «Armadale» από τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη -και τη Μαρία Κίτσου- ήταν ένας σκηνικός άθλος. Φέτος, ο Ασπιώτης κάνει στροφή 180 μοιρών και από βικτωριανός ήρωας μεταμορφώνεται σε εξωγήινο, τραβεστί, πανηδονιστή, serial killer επιστήμονα στο «Rocky Horror Show», σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου, όπου τραγουδάει και χορεύει σαν ροκ σταρ πάνω στις 15ποντες γόβες του, αφήνοντας τους θεατές άλαλους με αυτή την ολική του μεταμόρφωση. Με αυτόν τον ρόλο του, ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης έχει δημιουργήσει μία από τις κορυφαίες ερμηνείες της σεζόν, πείθοντας άπαντες πως το ταλέντο του θα μπορούσε άνετα να λάμψει σε οποιαδήποτε μεγάλη σκηνή μιούζικαλ, είτε στο Broadway, είτε στο West End. Μην τον χάσετε!

Στο τέλος της ημέρας, τι σου μένει, Κωνσταντίνε, όταν βγάζεις τις 15ποντες γόβες, το βαρύ eyeliner με την ασημί σκιά και το κόκκινο lip gloss του τραβεστί serial killer εξωγήινου Δρ. Φρανκ;

Η σκιά είναι μπλε σκούρο! Όταν τελειώνει η παράσταση, το σώμα μου μπαίνει αυτόματα σε διαδικασία επούλωσης από τη μεγάλη ένταση και καταπόνηση που έχει υποστεί. Οι φωνητικές χορδές τρίζουν, τα μέλη πονάνε, το πρόσωπο καίει κάτω από την ενυδατική και το πνεύμα κατεβάζει ταχύτητα, τόσο, που πολλοί που καταφέρνουν να μου μιλήσουν εκείνες τις στιγμές, με περνάνε για χαζό ή σνομπ. Αυτό σιγά-σιγά φτιάχνει και είμαι πάλι έτοιμος αργά το απόγευμα της επόμενης μέρας. Μέσα μου, όμως, υπάρχει μια μεγάλη ευτυχία, μία απέραντη ευγνωμοσύνη που συμβαίνει όλο αυτό με αυτή την παράσταση, αυτόν τον ρόλο, αυτούς τους συνεργάτες. Και πάντα, όταν μπαίνω στο θέατρο Ρεξ, νιώθω αυτό που ονομάζουμε ευτυχία.

Το θέμα της ταυτότητας συναντάται και στο «Rocky Horror Show» και στο «Armadale». Αν εσύ δημιουργούσες το δημόσιο έγγραφο της ταυτότητάς σου, μια δικής σου έμπνευσης «αστυνομική ταυτότητα», τι στοιχεία θα περιείχε;

Δεν θα ήθελα να υπάρχει αστυνομική ταυτότητα. Η ταυτότητα του ανθρώπου, είναι οι πράξεις του τελικά, ούτε καν οι σκέψεις του,  μόνο οι δράσεις του. Συνεπώς, η πραγματική ταυτότητα του ανθρώπου αλλάζει συνέχεια και η "έκδοσή" της ολοκληρώνεται με τον θάνατο. Οπότε, αν μπορούσα να τυπώσω την ταυτότητα της "τώρα" φάσης μου, αυτή θα είχε τη μορφή της ετικέτας των κλασικών μπλε τετραδίων, και θα έλεγε: τετράδιο: Θεάτρου, του μαθητή: Κωνσταντίνου Ασπιώτη, σχολικό έτος: 10ο, μάθημα: "Όνειρα και πώς δεν θα σας τα πάρουνε ποτέ".

Το περασμένο Σάββατο τη νύχτα, όταν εσύ έβγαζες τα λαμπερά, kinky κοστούμια του «Rocky Horror Show», η Αθήνα καιγόταν πάλι, μετά την πορεία στη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ενώ ο 21χρονος Νίκος Ρωμανός έκανε πολυήμερη απεργία πείνας, πιστός στις πολιτικές του πεποιθήσεις.

Δεν παίξαμε. Το συζητήσαμε και συμφωνήσαμε πως θα ήταν τουλάχιστον "περίεργο" να παίζαμε όταν έξω γίνονται αυτά. Προσωπικά συμφωνώ. Εκτός από το ότι, όταν ο κόσμος καίγεται και εσύ απλώς χτενίζεσαι, κάλλιστα θα μπορούσες να χαρακτηριστείς μουνί, εγώ θα ένιωθα πολύ άσχημα να παίζω εκείνο το βράδυ. Δεν λέω ότι η ζωή δεν πρέπει να συνεχίζεται, αλλά είναι ορισμένες φορές -αν όχι συχνά ή πάντα- που πρέπει να σταματάμε και να βλέπουμε τη δυστυχία του δίπλα μας και να προσπαθούμε να βοηθάμε. Οι μέρες που περνάμε είναι δύσκολες και θέλουν να σταματάμε συχνά. Ο Ρωμανός ρισκάροντας τη ζωή του και η δυσκοιλιότητα της κυβέρνησης να δώσει λύση, οι Σύριοι στο Σύνταγμα, και πολλά άλλα, σε συνδυασμό με το ότι όλοι θυμόμαστε το πώς δολοφονήθηκε ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, είναι υπεραρκετά για να καταλάβουμε τι ζούμε και το τι λαός είμαστε. Ντροπή και αίσχος στο κράτος που ρουφάει αίμα καθημερινά, είτε σιγά-σιγά και επώδυνα είτε ακαριαία και άμεσα. Ντροπή και αίσχος και σε όλους όσοι δεν καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να αλλάξουμε πολλά πράγματα. Αρχικά, τον τρόπο σκέψης μας.

Τι έμαθες από τη σκηνική και παρασκηνιακή συνύπαρξή σου με τον Γιώργο Μαζωνάκη;

Ο Μαζωνάκης είναι από τους πιο καλούς συνεργάτες που συνάντησα μέσα στα χρόνια. Σωστός σε όλα του, από την πρώτη ανάγνωση ως και τώρα ήταν εντυπωσιακό το πώς έμπαινε μέσα στο κείμενο. Διάβαζε σωστά, με περιέργεια, χωρίς να υποκρίνεται ότι ξέρει τι κάνει, αλλά ταυτόχρονα με τη λαχτάρα και την άνεση που έχει ένα παιδί όταν παίζει πρώτη φορά ένα παιχνίδι ωραίο. Όταν κάποια στιγμή πελαγοδρομούσα προσπαθώντας να βρω κάτι για το ρόλο, ο Μαζωνάκης ήρθε με επιφύλαξη, φόβο και σεβασμό και μου είπε: "Αν μου επιτρέπεις και αν δεν σε μπερδεύει να ακούς τον οποιονδήποτε, μπορώ να σου πω κάτι που παρατηρώ απ' έξω;" Μου είπε και με ξεκλείδωσε. Με βοήθησε να προχωρήσω.
     
Ο Σάκης Ρουβάς σωστά προτάθηκε και βραβεύτηκε από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών στην κατηγορία «Αρχαίο Δράμα» για τον ρόλο του στις «Βάκχες»;

Σωστά ως προς τί; Ως προς την ερμηνεία του στις «Βάκχες»; Ως προς τα δικά μου υποκειμενικά κριτήρια; Ο καθένας μπορεί,  έχει το δικαίωμα να προτείνει όποιον θέλει. Όταν μιλάμε για επιτροπές, όμως, πρέπει να εξετάζουμε ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι και για ποιο λόγο προτείνουν κάτι. Προσωπικά, βρήκα καλή την παρουσία του Ρουβά στις κατά Λιγνάδη «Βάκχες». Και πολύ δυνατή όλη την αντιμετώπιση, την προσπάθεια που έκανε. Είδα την παράσταση αρκετές φορές,  όχι μόνο στον Βύρωνα και μπορώ να έχω άποψη. Όμως, αν εγώ ήμουν στην επιτροπή,  δεν θα τον πρότεινα. Υπήρξαν πολλές και πολύ πιο δυνατές ερμηνείες από του Ρουβά τα δύο χρόνια που πέρασαν.

«Rocky Horror Show»: REX (Πανεπιστημίου 48, τηλ. 211-8000080). Παραστάσεις: Τετ & Κυρ 19.30, Πεμ – Σαβ 20.30. Τιμές εισιτηρίων: €12 – €40. Έως: 21/12.
«Armadale»: REX (Πανεπιστημίου 48, τηλ. 211-8000080). Παραστάσεις από τέλη Γενάρη 2015.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News