Είμαστε στην παραλία. Η Τζόυς διαβάζει ένα βιβλίο τόσο λαδωμένο από αντιηλιακό που είναι αδύνατον να καταλάβω αν είναι Φώκνερ ή Λένα Μαντά (θεούλη μου ας είναι Φώκνερ). Ο Θανάσης κάθεται με το κεφάλι ανάμεσα στα χέρια του.

-Σε πονάει; τον ρωτάω
-Όχι
-Τότε γιατί το κρατάς;
-Για να μη φύγει
-Έχει τάσεις φυγής;
-Άι παράτα με

Οχι, παίδες μου αγαπημένοι, ο Θανάσης, ο φίλος μας, δεν είναι τρελός, ούτε γάιδαρος. Είναι ένα ακόμα θύμα του μύθου των διακοπών. Όπως διαπίστωσα εδώ και 5 μέρες που τη βγάζουμε παρέα στο νησί, όταν ετοίμαζε το σάκο του δεν έβαλε μέσα τα συνήθη μαγιό, σορτσάκια και τίσερτ. Έβαλε 800 κιλά άσχετης και ηλίθιας προσδοκίας. Κάτι κατάλαβα από το πλοίο ήδη. Πετούσε κάτι καμένες ατάκες τύπου «σε λίγο θα με βλέπετε και θα τρίβετε τα μάτια σας». Δεν δώσαμε σημασία. Είχαμε πιει και κάτι μπύρες… Μετά οι ατάκες πλήθυναν. Ντυνόταν για τη βραδινή μπαρότσαρκα επί 17 ώρες και μετά μας ρωτούσε έναν έναν πως ήταν. Καλός είσαι, έλεγα εγώ. Γαμώ τα παιδιά, τον φορτσάριζε λίγο περισσότερο ο Γιάννης ως bro. Γιατί ρωτάς; επέμενε η Τζόις που τον ήξερε καλύτερα απ΄ όλους γιατί τον έτρωγε στη μάπα από το δημοτικό. Γιατί σε λίγο θα πάρω στροφή 360 μοιρών. Θα συναντήσω τη γυναίκα της ζωής μου! απαντούσε θριαμβευτικά εκείνος. Ο φουκαράς είναι φιλόλογος και δεν γνωρίζει πως στρεφόμενος 360 μοίρες επιστρέφεις στη θέση που ξεκίνησες. Ήταν όμως προφητικός. Την πήρε τη στροφή και κατέληξε εκεί που ήταν αρχικά: στο μονόκλινο.

Γιατί θεωρείς πιθανόν ότι ένα μακροβούτι θα εξαφανίσει 10 κιλά από την περιφέρειά σου που μοιάζει με την Β’ εκλογική περιφέρεια Αθηνών;

Τώρα μετά πέντε μέρες ο ενθουσιασμός του κόπασε. Αρχισε να ψυλλιάζεται το κόλπο με τις 360 μοίρες αλλά είναι αργά να πιστέψει τις 180. Τον βλέπω έτσι κατσιασμένο και δεν μπορώ και να τον κράξω όπως θα ήθελα. Αλλωστε δεν είναι ο μόνος. Όλοι περάσαμε από αυτό το στάδιο. Όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας (γύρω στα 17-18 όμως, όχι στα 29 που είναι αυτός) πιστέψαμε ακράδαντα πως μια βδομάδα στην Ίο θα ήταν αρκετή α) για να κάνουμε κορμάρα από το κολύμπι που είναι φοβερή γυμναστική β) να γίνουμε αραπίνες μαύρες ερωτιάρες γ) να γίνουμε κοινωνικοί τύποι περιζήτητοι σε όλα τα χοτ παρεάκια του νησιού δ) να διαβάσουμε όλα τα βιβλία που δεν αξιωθήκαμε όλο το χειμώνα ώστε να μπορούμε να πιάσουμε κουβεντούλα με τον κάθε Βέλτσο που θα βρεθεί δίπλα μας στο μπαρ (με τον όρο ότι δεν θα μοιάζει με τον Βέλτσο) ε) ότι θα γνωρίσουμε τους πιο γαμάτους, τους πιο ωραίους, τους πιο τυχοδιώκτες άντρες (ή γυναίκες) που κυκλοφορούν στον κόσμο και κυρίως ότι αυτοί οι πιο γαμάτοι κλπ μόλις μας γνωρίσουν θα πάθουν την πλάκα τους και θα μας παρακαλάνε να μείνουμε στη ζωή τους για πάντα. Επίσης πιστεύαμε πως από τον Σεπτέμβρη που θα γυρίζαμε στις εστίες μας η ζωή μας πια θα ήταν η ζωή της Ζωής Λάσκαρη στα ‘70ς: Βίλες, σόου μπιζ και σύζυγο κίλερ δικηγόρο.

Μα τον Τουτάτη, όλοι τις πιστέψαμε όλες αυτές τις παπάτζες. Ολοι διαβάσαμε τα άρθρα στα περιοδικά, στα σάιτς, όλοι διαβάσαμε αστρολογικές προβλέψεις του Πανόπουλου για το ποιο ζώδιο θα αλλάζει ζωή το καλοκαίρι. Για λίγο όμως! Για ένα δυο χρόνια. Μετά η λογική άρχισε να κερδίζει έδαφος και να θέτει αμείλικτα ερωτήματα. Ρωτούσε φερ’ ειπείν: Γιατί καλή μου κοπέλα πιστεύεις ότι το να νοικιάσεις ένα γαμοδωμάτιο στην Ιο, δίπλα σε κάτι βρωμερούς Ιταλούς που μαγειρεύουν σπαγγέτι σε γκαζάκι, θα φέρει τη ζωή σου τα πάνω κάτω; Γιατί θεωρείς πιθανόν ότι ένα μακροβούτι θα εξαφανίσει 10 κιλά από την περιφέρειά σου που μοιάζει με την Β’ εκλογική περιφέρεια Αθηνών; Γιατί τον Σεπτέμβρη θα σου παρουσιαστούν οι πιο λαμπρές επαγγελματικές ευκαιρίες αφού δεν έγινες πιο λαμπρός εν τω μεταξύ; Γιατί οι πιο γαμάτοι αυτής της γης να έρθουν να σε βρουν αντί να πάνε να βρουν τους άλλους γαμάτους αυτής της γης;

Στο Θανάση δεν μπορώ να μιλήσω ανοιχτά αυτή τη στιγμή. Σε σας όμως θα το κάνω παίδες μου αγαπημένοι. Σας παρακαλώ αλλάξτε τη ζωή σας αν το επιθυμείτε από Σεπτέμβρη. Το μόνο που μπορείτε να αλλάξετε στη Τζια είναι μάρκα αντηλιακό.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News