Αύγουστος 2021. Έκλεισα το καινούργιο μου iphone 9 αφού «κατέβασα» την εφαρμογή που σου δίνει τη δυνατότητα να βλέπεις πρωτοσέλιδα εφημερίδων του παρελθόντος, φτάνοντας ως τις αρχές του αιώνα, στο μακρινό 2000. Το ηλεκτρονικό ξεφύλλισμα αναπόφευκτα ξύπνησε μνήμες από το παρελθόν. Σαν σήμερα θυμάμαι λοιπόν, πριν από 10 χρόνια που ήμασταν στο χείλος της καταστροφής. Το αλησμόνητο 2011 ή αλλιώς και «έτος της αναστροφής» όπου όλα φαινόντουσαν να οδεύουν στο γκρεμό. Οι τηλεοράσεις, οι εφημερίδες, το internet μας βομβάρδιζαν με σκηνικά αποκάλυψης: χρεωκοπία, φτώχεια, ανέχεια, ζούγκλα. Θυμάμαι σαν τώρα το «επιστροφή στη δραχμή» και τους όρους «κούρεμα», «επιλεκτική χρεωκοπία», «επιμήκυνση». Θυμάμαι το κίνημα των αγανακτισμένων που πολλοί το ξέχασαν μετά από έξι μήνες. Τις ταραχές και την μετατροπή του κέντρου της Αθήνας σε ένα αφιλόξενο τοπίο που την αδικούσε. Το μεγάλο κίτρινο φίδι των ταξί που στραγγάλιζε αεροδρόμια και λιμάνια προσφέροντας επιχειρήματα στους τουρίστες για να μην πατήσουν το πόδι τους στη χώρα μας. Τους πανεπιστημιακούς και φοιτητές που δεν ήθελαν να αλλάξει τίποτε στα πανεπιστήμια για χάρη κάποιων αδειανών πουκάμισων. Πώς άλλαξαν όλα αυτά; Ποιος έστριψε το τιμόνι τελευταία στιγμή πριν από τον γκρεμό;

Δεν υπάρχει απάντηση. Δεν ήταν ένας επώνυμος, αλλά πολλοί και ανώνυμοι. Σιγά – σιγά άρχισε ο ανώνυμος κόσμος να συνειδητοποιεί ότι είμαστε όλοι στο ίδιο καράβι. Το συνειδητοποίησαν ακόμα και οι πολιτικοί που άρχισαν να συζητάνε για κάποιες κοινές κατευθύνσεις. Το κατάλαβαν και οι διάφορες κοινωνικές ομάδες και συντεχνίες που ζητούσαν αλλαγές. Αλλαγές για τους άλλους όμως. Όταν οι αλλαγές έφταναν στη δική τους πόρτα, στύλωναν τα πόδια και ξεκίναγαν τον ανένδοτο. Σιγά –σιγά λοιπόν κατάλαβαν ότι δεν είναι σκόπιμο να «αμύνεσαι περί πάρτης» σε μια χώρα που ψάχνει απεγνωσμένα να πιαστεί από κάπου. Ακόμα και οι πιο σκληροπυρηνικοί έβαλαν νερό στο κρασί τους βλέποντας τα αδιέξοδα. Η αλήθεια είναι ότι κινδυνέψαμε από έναν σχεδόν εμφύλιο. Όμως η γνώμη των ψυχραιμότερων επικράτησε έναντι των ακραίων και των λαϊκιστών. Οι ενστάσεις βέβαια δεν έλειψαν, αλλά όταν δεν ήταν ακραίες, βοήθησαν να διαμορφωθούν τα κατάλληλα αντίβαρα, απαραίτητα σε μια σταθερή πορεία. Τον Αύγουστο λοιπόν του 2011 πήραμε μια ανάσα και ξεκινήσαμε το μακροβούτι που κράτησε 3-4 χρόνια. Ολοι σιγά-σιγά καταλάβαμε ότι για να αλλάξουμε το σύστημα που μας έφερε ως το χείλος του γκρεμού πρέπει να ξεκινήσουμε πρώτα αλλάζοντας τον εαυτό μας.

Τώρα όμως όλα αυτά φαίνονται πια τόσο μακρινά. Με την ύπαιθρο να έχει ξαναζωντανέψει και την Ελλάδα να γίνεται ένας ελκυστικός προορισμός 12 μήνες τον χρόνο, τίποτε δεν θυμίζει το παρελθόν. Ο Ελληνας αναγκάστηκε να βάλει το μυαλό του να δουλέψει και να αρχίσει επιτέλους να φτιάχνει αντί να «χώνεται» κάπου. Η φοροδιαφυγή πλέον αποτελεί παρελθόν (χάριν και το know how που πήραμε αναγκαστικά από τους δανειστές μας), καθότι αποτελεί μόνο το 3% της οικονομίας σε σχέση με το 40% που ήταν κάποτε. Οι δομικές αλλαγές που έγιναν με τη συναίνεση των περισσότερων κομμάτων βοήθησαν να ξεκινήσει μια ανάπτυξη «εντάσεως γνώσης» και «εντάσεως θέσης». Προνομιούχου γεωγραφικής θέσης.

Λανθάνουσες δυνάμεις βγήκαν στην επιφάνεια. Κεφάλαια άρχισαν να ξαναεισρέουν στη χώρα. Ακόμα και από κάποιους «πατριώτες» που στις δύσκολες μέρες τα είχαν στείλει σε Ελβετία και Κύπρο. Οι νόμοι πλέον, ακόμα και οι λιγότερο δημοφιλείς, όπως αυτός για το τσιγάρο, εφαρμόζονται απαρέγκλιτα. Η δικαιοσύνη λειτουργεί και μέσα σε 1-1.5 χρόνο όλες οι υποθέσεις τελεσιδικούν. Η δημόσια διοίκηση με τη βοήθεια και των νέων τεχνολογιών ξέμπλεξε το νήμα των μπλεγμένων αρμοδιοτήτων κι έγινε πιο παραγωγική και λιγότερο  επιρρεπής στην διαφθορά. Η αισθητική επανήλθε σιγα-σιγά στα κτίρια των πανεπιστημίων, τα οποία δεν κλείνουν ούτε για μια ημέρα. Βρίσκεις τους καθηγητές στα γραφεία τους και τα αμφιθέατρα είναι γεμάτα και γίνονται παραδόσεις. Η νέα γενιά όμως έχει καταλάβει ότι το μέλλον της δεν περνάει αναγκαστικά από τα πανεπιστήμια και στρέφεται και σε πιο λειτουργικές λύσεις και επαγγέλματα που εξασφαλίζουν μια πολύ αξιοπρεπή ζωή. Οι ανανεώσιμες πηγές και η εξοικονόμηση ενέργειας κυριαρχούν πλέον στα ενεργειακά μας συστήματα ενώ αρχίζουμε να εξάγουμε σχετικά προϊόντα και know-how. Τα επίλεκτα αγροτικά προϊόντα μας κυριαρχούν στα duty free της Ευρώπης και του κόσμου, καθότι μάθαμε επιτέλους τον ρόλο της ποιότητας και της σωστής προώθησης.

Μετά από τρία χρόνια ποδοσφαιρικής νηστείας (όλοι θυμόμαστε τι έγινε όταν υποβιβάσθηκαν μεγάλες ομάδες λόγω σκανδάλων κι έκλεισαν τα σύνορα για τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις λόγω των θλιβερών επεισοδίων του 2012-13), τα γήπεδα άρχισαν να γεμίζουν πάλι από οικογένειες και παρέες που διασκεδάζουν. Παράλληλα άρχισαν να πληθαίνουν οι συμπολίτες μας που τρέχουν ή κάνουν ποδήλατο στους δρόμους. Επιτέλους οι Έλληνες άρχισαν δίνουν έμφαση στον αθλητισμό που κάνουν κι όχι σ’ αυτόν που καταναλώνουν.

Σε όλα αυτά βέβαια βοήθησε και η βελτίωση του κλίματος στο διεθνές περιβάλλον. Οι Κασσάνδρες διαψεύστηκαν και μετά από τους πρώτους πειραματισμούς το ευρωπαϊκό μίγμα πολιτικής άρχισε να δίνει ισοβαρή προτεραιότητα και στις τρεις συνιστώσες της βιώσιμη ανάπτυξης: την οικονομική, την περιβαλλοντική και την κοινωνική.

Κοιτάζοντας γύρω τώρα, δεν μπορεί παρά να αισθάνεσαι περήφανος για τον τόπο σου και τους συμπατριώτες σου. Για τη γενιά, που τα δύσκολα χρόνια της κρίσης έβαλε πλάτη και παραμέρισε το «εγώ» για το «εμείς». Που κλείδωσε τα μειονεκτήματα της φυλής μας στο χρονοντούλαπο κι απελευθέρωσε τα προτερήματα της από το σεντούκι που σκούριαζαν τις τελευταίες δεκαετίες.

Πράγματι… Πόσο μακρινό φαίνεται πια το 2011!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News