«Να μην την αφήσω να περάσει καλά; Στην Ιατρική μπαίνει». Ο υπάλληλος κοπής τυριών στο σουπερμάρκετ μου λέει για την κόρη του που επιστρέφει σήμερα από σύντομες διακοπές στην Τήνο. Ο πατέρας μιλάει με καμάρι για τα 18.000-τόσα μόρια που έπιασε η νεαρή, για τις οικονομικές θυσίες που απαίτησε αυτός ο άθλος –τα μάτια του σκοτεινιάζουν προς στιγμήν πάνω από τη μάσκα– και βέβαια «για την ανάγκη του παιδιού να τα δώσει όλα αυτό το καλοκαίρι».

Για τους 18+ και τους (περισσότερους) γονείς, το θέρος του 2021 είναι αυτό της δικαιολογημένης ασυδοσίας. Μετά τόσους μήνες εγκλεισμού και θανατίλας, τα νεαρά παιδιά έχουν ανάγκη να «ξεσαλώσουν». Ειδικά μετά τις Πανελλαδικές του λοκντάουν ή μετά την πρώτη, άδοξη χρονιά μιας αβέβαιης ακόμα φοιτητικής ζωής (όταν, αντί να είσαι στο αμφιθέατρο, ήσουν κλεισμένος στο υπνοδωμάτιο του πατρικού σου).

Εξ ου και το φετινό island hopping μοιάζει πιο φρενήρες από ποτέ, το ίδιο και τα πάρτι στην παραλιακή και τα νησιά, το ίδιο και ο διακαής πόθος να βρεθείς μακριά από τους γονείς, που στο κάτω κάτω τους έφαγες «στη μάπα» τόσους μήνες. Κάπως έτσι ήταν αναπόφευκτο να καταπατηθούν τα πνιγηρά υγειονομικά πρωτόκολλα αυτού του δεύτερου θέρους της πανδημίας. Εξ ου και τα καραβάνια νεαρών superspreaders που ξεχύνονται από τα πλοία στον Πειραιά.

Οι ταλαίπωροι νεαροί ταξιδιώτες σε καραντίνα σε ξενοδοχεία των Κυκλάδων. Οι παρέες δεκαεξάχρονων που δεν θα μπουν τελικά στο πλοίο (γιατί έχουν rapid ή PCR, αλλά όχι βεβαίωση από τους γονείς). Και, φυσικά, τα «κορονοπάρτι» που ενίοτε φιλοξενούν ακρότητες και σοβαρά ατυχήματα (όπως ο τραυματισμός από μπουλντόζα στο ΑΠΘ, τον περασμένο μήνα).

Το εμβόλιο διαβατήριο για το «πάρτι»

Ακόμα και το εμβόλιο λανσάρεται ως «τυράκι» για αυτό το καλοκαίρι της –υπό όρους– ακολασίας. «Κώστα, η Δήμητρα βγήκε θετική με Covid» είναι το SMS που λαμβάνει ο εμβολιασμένος νεαρός που ετοιμάζεται χαρωπός για τις διακοπές του, στο πρόσφατο σποτ του υπουργείου Υγείας: «Η διαφορά στο να χαρούμε ή να χαλάσουμε αυτό το καλοκαίρι είναι ένα εμβόλιο».

Κάποιοι εγχώριοι νεαροί φτάνουν στο σημείο να επιδιώκουν να «κολλήσουν», προκειμένου να «εκτίσουν» τσάκα τσάκα την δεκατετραήμερη καραντίνα και μετά, χαρωποί νοσήσαντες, να βγάλουν το πρώτο εισιτήριο για Μύκονο. Στη δε Βρετανία, η μόδα είναι να βρεις «άκρη» (ενίοτε ακόμα και ασκώντας bullying σε υγειονομικούς) να κάνεις τη δεύτερη δόση πολύ νωρίτερα από όσο επιτρέπεται, ώστε να προλάβεις να φύγεις διακοπές (κατά προτίμηση σε κάποιο ελληνικό νησί).

«Εγώ έκανα μπαμ μπαμ το μονοδοσικό με το που άνοιξε η πλατφόρμα τον Μάιο» μου λέει μια πιο πρακτική 18χρονη Ελληνίδα, φοιτήτρια σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού. «Οχι για να ξεσαλώσω. Το έκανα για να να μου δοθεί η ελευθερία να πηγαίνω όπου θέλω, όποτε θέλω, με όποιο καράβι θέλω, χωρίς να μου κάνουν πολλές ερωτήσεις και χωρίς έννοιες. Θα τρώμε τώρα μια ώρα από τις διακοπές μας στην ουρά για να κάνουμε rapid στην Πάρο;».

Μου μιλάει «πνιχτά» διότι φοράει μάσκα όντας στο πλοίο της επιστροφής. «Στα νησιά ειδικά, είναι χύμα η κατάσταση. Αλλά πόσα παιδιά δεν τυφλώνονται κάθε χρόνο από “μπόμπες”; Στην Αθήνα βέβαια, πολλά μαγαζιά τηρούν τα μέτρα. Κάτι φίλοι μου είχαν πάει σε ένα κλαμπ της παραλιακής. Σηκώθηκε κάποια στιγμή ένας τους όρθιος να κάνει ένα τηλέφωνο και ο σερβιτόρος του ζήτησε να καθίσει. Υστερα από λίγο σηκώθηκαν και έφυγαν!».

Η ίδια δηλώνει αρκετά προσεκτική («Στα στενάκια της Πάρου θα φορέσω μάσκα αν δω πολύ συνωστισμό») αλλά χωρίς να παύει να διεκδικεί το δικό της μερίδιο στο παγκόσμιο «πάρτι» της επιστροφής στην κανονικότητα. «Προσωπικά δεν έχω νιώσει καμία στέρηση» συνεχίζει. «Οταν είχαν πρωτοανοίξει τα πράγματα, μαζευόμασταν με τους φίλους μου συνέχεια σε σπίτια. Κάναμε γύρω στα 10-15 πάρτι, των 20-30 ατόμων. Χωρίς μάσκα φυσικά, ούτε rapid. Ημουν εμβολιασμένη, τι άλλο να έκανα πια; Οι περισσότεροι φίλοι μου βέβαια τότε ακόμη χωρίς εμβόλιο. Γενικά, τους περισσότερους δεν τους νοιάζει να κολλήσουν. Στην παρούσα τους νοιάζει να ξελαμπικάρουν!».

Ενα καλοκαίρι όπως όλα;

«Δεν βλέπω καμία απολύτως διαφορά αυτό το καλοκαίρι» μου λέει εμφατικά η μητέρα 19χρονης, που επίσης περιοδεύει στα ελληνικά νησιά. «Δεν βλέπω δηλαδή κανένα ιδιαίτερο ξεσάλωμα. Εντάξει, η αλήθεια είναι ότι δύσκολα θα απαγόρευα το οτιδήποτε, ειδικά φέτος, στην κόρη μου. Πρέπει να είναι επικίνδυνο για τη ζωή της για να μην την αφήσω να κάνει κάτι ύστερα από τέτοια κλεισούρα!».

«Κατά τα άλλα, αυτό το καλοκαίρι δεν είναι διαφορετικό» επιμένει. «Αυτό που εγώ διακρίνω είναι μια κοινωνία που προέρχεται από ένα μεγάλο κλείσιμο και τα βλέπει όλα μεγεθυμένα. Εμείς οι ενήλικοι είμαστε φέτος ακόμα φοβισμένοι και εστιάζουμε στο δήθεν ακραίο ξεφάντωμα των νεαρών. Τα παιδιά τρώνε απίστευτη πίεση από τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες μας, από μια προ Covid κλεισούρα. Ετσι αυτό το καλοκαίρι επιστρέφουν απλά σε αυτό που η φύση τους επιτάσσει. Διασκεδάζουν, ερωτεύονται, πειραματίζονται. Κάνουν αυτό που έκαναν πάντα».

Προ Covid 19 απώλειες

Ενα εύλογο ερώτημα βεβαίως που ανακύπτει, με ή χωρίς Covid, είναι «Γιατί το “ξεδίνω” να ταυτίζεται με το γίνομαι λιάρδα;». «Το ξεσάλωμα των παιδιών με αλκοόλ και ναρκωτικά γίνεται χιλιάδες ευρώ στις τσέπες επιτηδείων» μου αναφέρει ειδικός στην ψυχικής υγεία των εφήβων. «Από την άλλη πλευρά, ίσως έχει έρθει η στιγμή να μιλήσουμε για μια “χύμα νεολαία” και για μια σκανδαλώδη ανοχή, πρωτίστως κοινωνική». Οι δύο νεκροί προ ημερών στην Ιο (μια 18χρονη Ελληνίδα και ένας 24χρονος Ιρλανδός) είναι δύο ακόμα προσθήκες στη μακρά λίστα με «τέτοιες απώλειες». Πραγματικά, τίποτα καινούργιο. Χρόνια τώρα, οι καθηγητές-συνοδοί σε πενθήμερες τρέμουν αυτά που θα κληθούν, αργά ή γρήγορα, να αντιμετωπίσουν.

Ισως τελικά, αυτό το παράδοξο καλοκαίρι του «δίκαιου ξεφαντώματος» να φωτίζει πολλά ζητήματα που αρνιόμαστε πεισματικά να αντιμετωπίσουμε. Που, ναι, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τον κορονοϊό. Ζητήματα όπως η σκανδαλώδης ανοχή απέναντι στον κωλοπαιδισμό. Η αδυναμία να υπενθυμίσουμε στους εφήβους και στους νεαρούς ενήλικες τα καθήκοντά τους ως πολίτες. Η εμμονή με τις ακαδημαϊκές επιδόσεις, εις βάρος της ψυχικής υγείας των παιδιών. Η ανικανότητα των γονέων να επιβληθούν και να εμπνεύσουν, λέγοντας ενίοτε και κανένα «όχι». Η ταύτιση του «ξεδίνω» με το «παρτάρω μέχρι θανάτου».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News