Την πολιτική υπεροχή του Κυριάκου Μητσοτάκη και της ΝΔ την έχουμε πλέον εμπεδώσει· οι νέες δημοσκοπήσεις, μετά και την άρση του lockdown, την επιβεβαιώνουν, η κόπωση του κόσμου όσο ήταν να φθείρει έφθειρε. Το ενδιαφέρον λοιπόν είναι αλλού. Στη διαμάχη ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στο Κίνημα Αλλαγής, με πεδίο την αντιπολίτευση.

Και εδώ υπήρξε ένα κρίσιμο σημείο, που κατέδειξε τον ενσυνείδητο οπορτουνισμό του Αλέξη Τσίπρα και τη ρεαλιστική υπευθυνότητα, αν θέλετε, της Φώφης Γεννηματά: φάνηκαν καθαρά στην αποτυχία να περάσει τελικά το νομοσχέδιο για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού.

Ως γνωστόν, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το ψήφισε, επικαλούμενος δήθεν ότι η ΝΔ, με την κατάργηση των περιορισμών, επιχειρούσε να αλλοιώσει το εκλογικό σώμα. Στην ουσία το έκανε επειδή δεν προσδοκά οφέλη από τους εκτός Ελλάδας ψηφοφόρους. Η άρνησή του ήταν προσχηματική· αστεία θα ήταν αν το θέμα δεν ήταν τόσο σοβαρό, όσο ο δεσμός των ξενιτεμένων μας με τη χώρα.

Η χώρα έχασε, η αριθμητική πρυτάνευσε και μάλιστα εις διπλούν, τόσο στην ψηφοφορία στη Βουλή όσο και στους μικροκομματικούς υπολογισμούς. Οσοι γνωρίζουν λεπτομέρειες για το θέμα στα κομματικά επιτελεία λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήξερε πως δεν θα έπαιρνε παρά ελάχιστες ψήφους από τους ομογενείς γιατί δεν έχει καθόλου επιρροή, ενώ, αντίθετα, η απήχηση της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ (ως διαδόχου του ΠΑΣΟΚ) και εν μέρει του ΚΚΕ είναι σημαντική. Ετσι, πρυτάνευσε η λογική μιας πολιτικής υποχώρησης, που γρήγορα θα ξεχαστεί, παρά η εθνική συνεισφορά σε μια σημαντική τομή για τους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό.

Από την άλλη πλευρά, το Κίνημα Αλλαγής έδειξε εθνική συνέπεια και συναίνεσε στην προωθούμενη ρύθμιση. Υπερθεμάτισε, μάλιστα, προτείνοντας την καθιέρωση επιστολικής ψήφου. Όμως οι ψήφοι του μαζί με τη ΝΔ και την Ελληνική Λύση δεν έφτασαν τις 200, όπως απαιτεί το Σύνταγμα, αφού και το ΚΚΕ δεν θέλησε να γίνει καμία αλλαγή στους περιορισμούς που τέθηκαν το 2019.

Και εδώ συμβαίνει ένα παράδοξο που έχει ενδιαφέρον.

Παρά την τεράστια διαφορά τους με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα (31,53% – 8,10%) το ΚΙΝΑΛ κερδίζει μέχρι στιγμής τον ΣΥΡΙΖΑ στον άτυπο πολιτικό πόλεμο της αντιπολίτευσης. Οχι μόνο στις εντυπώσεις, αλλά και στην ουσία, πράγμα που αρχίζει να φαίνεται στις δημοσκοπήσεις όπου το ΚΙΝΑΛ «τσιμπάει» (Αlco εδώ).

Οι λόγοι είναι δύο:

Κατ’ αρχάς η ανικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ να διατυπώσει ολοκληρωμένη και σαφή εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, την οποία θα αντιτάξει στην εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική. Εγκλωβισμένος σε τακτικισμούς και ιδεοληψίες, κινείται αποσπασματικά και έτσι αδυνατεί να αμφισβητήσει την πολιτική υπεροχή του κ. Μητσοτάκη. Η συνεχής και εμμονική αντιδεξιά ρητορική, με στόχο να καταδείξει ότι η κυβέρνηση είναι τάχα αντιδημοκρατική και αυταρχική και ότι καταστρατηγεί τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, είναι ανεδαφικός ευτελισμός ακόμα και εννοιών που θα έπρεπε να σκέφτονται πολύ σοβαρά πριν τις εκστομίσουν (π.χ. περί κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος). Βλέπετε, ο κ. Τσίπρας επιμένει να ονειρεύεται αντι-δεξιά μέτωπα με το ΚΙΝΑΛ και το ΚΚΕ, που όμως συνεχώς πέφτουν στο κενό, χωρίς να έχει συνειδητοποιήσει ακόμα τι συνέβη και ο ίδιος γέννησε το περίφημο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο.

Ο έτερος λόγος είναι η κατά έναν τρόπο σταθερή αντιπολιτευτική γραμμή του Κινήματος Αλλαγής. Με σαφή σοσιαλδημοκρατική ταυτότητα, όπου διαφωνεί με την κυβερνητική πολιτική καταθέτει ρεαλιστικές αντιπροτάσεις. Παράλληλα, παίρνει πρωτοβουλίες για προβλήματα τού σήμερα, όπως η επεξεργασμένη πρόταση για τη διαμόρφωση νέου κλιματικού νόμου, την οποία αποδέχθηκε ο κ. Μητσοτάκης, και η Πράσινη Εβδομάδα, στις αρχές Ιουνίου.

Αρκούν αυτά για να αναδιατάξουν το σκηνικό στην αντιπολίτευση; Δεν αρκούν.

Το πολιτικό ερώτημα είναι γιατί η κυρία Γεννηματά και το Κίνημα Αλλαγής δεν κεφαλαιοποιούν την αντιπολιτευτική και κοινοβουλευτική τους ανωτερότητα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ.

Εδώ τα πράγματα είναι γνωστά: Οσο το ΚΙΝΑΛ δεν υπερβαίνει τις αντιφάσεις του, διατυπώνοντας μια σαφή πρόταση στρατηγικής, δεν απευθύνεται και σε ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις για να διαμορφώσει δυναμική παράταξης.

Η δράση του, δηλαδή, εξαντλείται «εντός του κομματικού ακροατηρίου» που μπορεί να χαίρεται για τα κοινοβουλευτικά… γκολ που βάζουν στον ΣΥΡΙΖΑ, όμως αυτά στην εκλογική κάλπη δεν φτάνουν για να κερδίσουν το ματς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News