Για τα κόμματα εξουσίας υπάρχουν δύο είδη συνεδρίων. Τα συνέδρια που πραγματοποιούνται όταν το κόμμα είναι στην κυβέρνηση και εκείνα γίνονται στα πέτρινα χρόνια της αντιπολίτευσης.

Το πρώτο είδος ενδιαφέρει μόνο τους συνέδρους που έρχονται από την περιφέρεια και εξερευνούν την αθηναϊκή νύχτα, οι μεν στα μπουζούκια, οι δε στα έντεχνα (λέμε τώρα). Οταν το κόμμα είναι στην κυβέρνηση δεν έχουν να πουν πολλά. Τα συνέδρια που ακολουθούν μια εκλογική ήττα είναι τα πιο δύσκολα, καθώς στις εργασίες τους ανοίγουν χαρτιά και βγαίνουν μαχαίρια. Ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ο Αλέξης Τσίπρας, ευνοήθηκαν από την πανδημία. Αν δεν ερχόταν ο ιός, ενδεχομένως θα ερχόταν ο χαμός. Αλλιώς πας σε συνέδριο μετά την ήττα και αλλιώς όταν η κυβέρνηση είναι στον τρίτο χρόνο της και υφίσταται φθορά. Και όταν, θεωρητικά, οι εκλογές μπορούν να γίνουν οποιαδήποτε στιγμή, δεν πιέζεις και πολύ στα αρχηγικά, ειδικά όταν δεν υπάρχει και έτοιμη εναλλακτική λύση.

Κατά συνέπεια ο Τσίπρας δεν πρόκειται να αμφισβητηθεί. Ούτε, φυσικά, θα εμφανιστεί άλλος υποψήφιος, εκπροσωπώντας την Ομπρέλα, την εσωκομματική τάση που σχηματίζουν οι 53+ και άλλα στελέχη. Ναι, βέβαια, κάποιοι θα πουν ότι η δημοσκοπική επίδοση του κόμματος δεν είναι η αναμενόμενη. Και οι προεδρικοί θα τους απαντήσουν ότι για αυτό δεν αποκλείεται να ευθύνεται η πολυφωνία που δημιουργεί σύγχυση. Ε, το πολύ να πει κάτι παραπάνω ο Φίλης. Σίγουρα θα πει. Ο Τσακαλώτος μάλλον θα κρατήσει τους τόνους χαμηλά, μετά τις δηλώσεις περί αυτοπεποίθησης του Τσίπρα.

Ο πρόεδρος θα είναι σίγουρα ενωτικός, δεν έχει λόγο να πάει σε σύγκρουση. Θα απευθύνει κάλεσμα ώστε να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ ο βασικός κορμός της προοδευτικής παράταξης, γενικά όλα θα είναι προβλέψιμα σε αυτό το συνέδριο. Λογικά θα περάσει και η πρόταση Τσίπρα για την εκλογή προέδρου από τα μέλη που θα εγγραφούν ως τις 15 Μαΐου –εδώ έχει ενδιαφέρον να δούμε το τελικό σκορ στη ψηφοφορία.

Και αφού, λοιπόν, είναι όλα προβλέψιμα, τότε γιατί έχει ενδιαφέρον αυτό το συνέδριο; Γιατί θα μάθουμε κατά πόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον σε επίπεδο πολιτικού λόγου, έχει ξεπεράσει παιδικές αρρώστιες και κάνει αποφασιστικά βήματα προς τη σοσιαλδημοκρατία. Αν γίνει ένα συνέδριο με σπέκουλα πάνω στην οργή και πολιτικό λόγο από τα 80s, τότε θα είναι σαν να κυνηγάνε την ουρά τους. Kαλή και χρήσιμη η καταγγελία. Αλλά δεν φτάνει, δεν περνάει χωρίς ρεαλιστικό προγραμματικό λόγο. Το ερώτημα είναι αν μπορούν να πουν και να κάνουν κάτι διαφορετικό. Ο Ανδρουλάκης, άλλωστε, θα παρακολουθήσει το συνέδριο λέξη προς λέξη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News