Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι οι κυρώσεις της ΕΕ εναντίον της Ρωσίας, λόγω της εισβολής στην Ουκρανία, επηρεάζουν αρνητικά τα ίδια τα κράτη-μέλη.

Ιδιαίτερα η Κύπρος επηρεάζεται στους τομείς του τουρισμού, της ναυτιλίας και των υπηρεσιών. Αυτός είναι ο λόγος που η Λευκωσία, με δηλώσεις του υπουργού των εξωτερικών, Ιωάννη Κασουλίδη, εξέφρασε την δυσφορία της για τις επιπτώσεις που αντιμετωπίζει ως αποτέλεσμα των ευρωπαϊκών κυρώσεων.

«Δεν μπορούν οι κυρώσεις να έχουν περισσότερο αρνητικό αποτέλεσμα πάνω σε κράτη-μέλη παρά πάνω στην ίδια τη Ρωσία», δήλωσε ο Ιωάννης Κασουλίδης, τονίζοντας με έμφαση ότι, «όσο περισσότερο έρχονται τα διάφορα πακέτα θα ξεχειλίσει ίσως με μια σταγόνα το ποτήρι για ορισμένα κράτη τα οποία επιβάλλουν κυρώσεις».

Με απλά λόγια επιβεβαιώνεται ο πρέσβης της Ρωσίας στην Κύπρο, Στανισλάβ Οσάτσι. «Πυροβολήσατε τα πόδια σας», μας έλεγε με περισσό θράσος αναφερόμενος στις κυρώσεις. Σε παρόμοιο ύφος, με αυτό του ΥΠΕΞ, και οι δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας, μετά την συνάντηση που είχε στην Αθήνα με τον Ελληνα Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, στα πλαίσια του συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας.

«Κοινή ήταν η θέση μας για συγκεκριμένα θέματα που αφορούν τις κυρώσεις, επαναλαμβάνω, όχι διότι είμαστε ενάντια, αλλά επειδή θα πρέπει, όπως συμβαίνει με άλλες χώρες της Ε.Ε., να λάβουν υπόψη ανησυχίες τόσο της Ελλάδας, της Μάλτας, αλλά και της Κύπρου, βεβαίως», τόνισε ο Νίκος Αναστασιάδης.

Οι επιφυλάξεις για τις κυρώσεις

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι οι εταίροι μας δεν ενδιαφέρονται για τις επιπτώσεις των ρωσικών κυρώσεων επί των «μικρών» κρατών-μελών και το μόνο που προσπαθούν να διαφυλάξουν είναι τα συμφέροντα των «μεγάλων». Τρανό παράδειγμα η δυστοκία της Γερμανίας στο να επιβληθούν κυρώσεις αναφορικά με τα ρωσικά ορυκτά καύσιμα δηλαδή φυσικό αέριο και πετρέλαιο.

Με το πιο πάνω σκεπτικό, στην Κύπρο έχει αναπτυχθεί επικριτική ρητορική για τους ευρωπαίους με κύρια επιχειρήματα, την ανοχή της επιτήδειας ουδετερότητας της Τουρκιάς, η οποία δεν υιοθετεί τις κυρώσεις ως όφειλε μια υπό ένταξη χώρα, και την πολιτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών, αναφορικά με την τουρκική εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή του 37% κυπριακού εδάφους.

Το ερώτημα λοιπόν είναι αν πράγματι οι ευρωπαίοι είναι τόσο υστερόβουλοι και συμπεριφέρονται πάντα με γνώμονα μόνο το εθνικό τους συμφέρον. Αν και γενικά όλες οι διεθνείς σχέσεις διέπονται από συμφέροντα καλό θα ήταν μια αναδρομή αλλά και αυτοκριτική από την ένταξή μας και την πορεία μας μέχρι σήμερα ως ισότιμο κράτος-μέλος.

Μπορεί να θεωρούμε αφελείς τους «κουτόφραγκους» εταίρους μας αλλά είναι καιρός να  αντιμετωπίσουμε τις πραγματικότητες και να μην έχουμε πάντα κοντή μνήμη.

Η ένταξη στην ΕΕ και ένα ψέμα

Ξεκινώντας από την ένταξή μας, κακά τα ψέματα, αλλά θεωρούν ότι γίναμε ισότιμο μέλος με ψευδείς παραστάσεις. Οι τότε ευρωπαίοι ηγέτες σεβάστηκαν την ειλικρίνεια και την αξιοπιστία των Γλαύκου Κληρίδη και Κώστα Σημίτη και πείσθηκαν ότι η ένταξη θα επενεργήσει ως καταλύτης για λύση του Κυπριακού. Σε καμιά περίπτωση ήσαν διατεθειμένοι να κληρονομήσουν ένα δαιδαλώδες πολιτικό ζήτημα.

Η απάντηση μας στην υπέρβαση που έκαναν οι Ευρωπαίοι, με το να δεχθούν ως πλήρες μέλος ένα μοιρασμένο κράτος με σωρεία προβλημάτων τα οποία θα επηρέαζαν την εξωτερική τους πολιτική, ήταν ένα βροντερό και δακρύβρεχτο ΟΧΙ στο σχέδιο του ΟΗΕ. Καλό θα ήταν να θυμηθούμε την αντίδραση του τότε επιτρόπου διεύρυνσης, Γκίντερ Φερχόιγκεν, στο Ευρωκοινοβούλιο την 1η Μαΐου του 2004: «Aισθάνομαι ότι έχουμε εξαπατηθεί από την κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας».

Η μετέπειτα πορεία, αναφορικά με τις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού, επιεικώς προβληματική. Τόσες και τόσες προσπάθειες απέβησαν άκαρπες με αποκορύφωμα το Κραν Μοντανά, τον Ιούλιο του 2017, όπου ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ απέδωσε εξ ίσου και σε εμάς ευθύνες για το τραγικό ναυάγιο. Νομίζω, οι Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ και Φεντερίκα Μογκερίνι έχουν ιδίαν άποψη για τους τακτικισμούς μας και τις απαράδεκτες συμπεριφορές.

Βίος και πολιτεία

Εκτός του Κυπριακού, ο βίος και η πολιτεία μας στις Βρυξέλλες, κάθε άλλο παρά ορθή ήταν. Είχαμε την αναίδεια να στήσουμε ολόκληρη βιομηχανία πώλησης του πολυτιμότερου αγαθού, αυτού της ευρωπαϊκής ιθαγένειας. Οταν, μάλιστα, μας προειδοποιούσαν, τους κουνούσαμε το δάκτυλο και δια στόματος του ιδίου του Προέδρου δηλώναμε ότι μας στοχοποιούν. Το μεγάλο ρεζιλίκι, που το ονομάσαμε «πρόγραμμα κατ’ εξαίρεση πολιτογραφήσεων», μας κατέστησε τους πλέον αναξιόπιστους στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Μάλιστα, όταν ο τότε Επίτροπος Χρήστος Στυλιανίδης, διαφώνησε με τις πρακτικές μας, αντί να συνετιστούμε τον αποπέμψαμε μη ανανεώνοντας την θητεία του στερώντας έτσι την ευρωπαϊκή επιτροπή από τις υπηρεσίες ενός καθ’ όλα πετυχημένου επιτρόπου.

Στην Κύπρο ο απλός λαός λέει, «ύστερα φέρνει ο φούρνος την πυρά». Τώρα με την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία η πυρά μας καίει. Πολλοί από τους ρώσους ολιγάρχες που στηρίζουν τον Πούτιν και κατ’ επέκταση τις φρικαλεότητες εναντίον του Ουκρανικού λαού, είχαν δοσοληψίες με την Κύπρο. Αλλοι «βαπτισμένοι», μέσω του προγράμματος των «χρυσών» διαβατηρίων, ως «αδελφοί κύπριοι» και άλλοι διακινώντας τα αμφιβόλου προελεύσεως δισεκατομμύριά τους μέσω της Κύπρου.

«Είμαστε πρέσβεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην ΕΕ»

Χρειάζονται πολλές σελίδες για να καταγραφούν οι πονηρές σχέσεις μας με το ρωσικό κατεστημένο. Τι να πρωτοθυμηθείς; Μήπως τη διαβεβαίωση του Προέδρου, μετά την προσάρτηση της Κριμαίας, ότι «είμαστε οι πρέσβεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση»; Μήπως τις τσάμπα μαγκιές του τότε υπουργού των εξωτερικών, Νίκου Χριστοδουλίδη, για άσκηση βέτο κατά των ευρωπαϊκών κυρώσεων εναντίον της συμμάχου της Ρωσίας, Λευκορωσίας; Ή τέλος τον ρώσο πρέσβη στην Κύπρο να περιφέρεται στις διάφορες κυβερνητικές υπηρεσίες, συμπεριφερόμενος σαν διοικητής ρωσικής επαρχίας;

Κατανοητή και εκτιμητέα η προσπάθεια του υπουργού των εξωτερικών Ιωάννη Κασουλίδη να προστατεύσει την κυπριακή οικονομία από τις επιπτώσεις των ευρωπαϊκών κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας. Ομως κάθε νόμισμα έχει δυο όψεις. Κατανοητές οι μεμψιμοιρίες αλλά κατανοητή θα πρέπει να είναι και η δικαιολογημένη εντύπωση αναξιοπιστίας που επικρατεί στις Βρυξέλλες για την Κύπρο.

Είναι καιρός να εμπεδώσουμε το ότι οι ευρωπαίοι είναι εταίροι μας και όχι εταίρες για να ικανοποιούν τα κάθε λογής ιδιοτελή μας συμφέροντα. Για αυτό καλό θα ήταν να χαμηλώσουμε τους τόνους γιατί έχουν και αυτοί πολλά να μας επισύρουν για τις σχέσεις μας με την Μόσχα. Τόσα πολλά που αν ήσαν γνώστες κυπριακών παροιμιών θα μας απαντούσαν με το, «απόν αντρέπεται ο κόσµος εν δικός του». (Όποιος δεν ντρέπεται νομίζει ότι όλος ο κόσμος είναι δικός του).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News