Τετάρτη ξημερώματα στην Ελλάδα, 9 το βράδυ στην Αμερική, έβαλα ξυπνητήρι για να δω τη μάχη Τραμπ – Χάρις. Στο τέλος έμεινα με 21 σελίδες χειρόγραφες σημειώσεις – ξέρετε: αυτές τις υπέροχες, ακαταλαβίστικες για τυχόν λαθραναγνώστες, δημοσιογραφικές μουντζούρες. Κάτι λίγα που μάζεψα και από τους δύο τα παραθέτω πιο κάτω. Κατά ριπάς! Αφού πρώτα περιγράψω το τοπίο…

Το στήσιμο

Στο Εθνικό Συνταγματικό Κέντρο στη Φιλαδέλφεια, ιδιωτικό μη κερδοσκοπικός οργανισμό που εγκαινιάστηκε το 2003, έμπνευση του πρώην προέδρου Ρόναλντ Ρέιγκαν 15 χρόνια προτού ανοίξει. Αποστολή του είναι «να εμπνεύσει τους ανθρώπους σε όλη την Αμερική να μάθουν για το Σύνταγμα και τη σημασία του τεκμηριωμένου και με επιχειρήματα διαλόγου». Φιλοξενεί τακτικά συζητήσεις που φέρνουν κοντά ανθρώπους από όλο το πολιτικό φάσμα και προσφέρει μια ποικιλία διαδικτυακών και διαδραστικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων.

Κοινό στο στούντιο δεν υπήρχε. Οι μονομάχοι ήταν όρθιοι πίσω από ένα πόντιουμ και έβλεπαν ο ένας τον άλλον ελαφρώς λοξά. Ο φωτισμός χαμηλός και το ντεκόρ αυστηρό, σκούρο μπλε. Οι υποψήφιοι είχαν δύο λεπτά για να απαντήσουν σε ερωτήσεις, δύο λεπτά για σχολιασμό της απάντησης του ερωτώμενου και ένα επιπλέον λεπτό για συμπλήρωση και διευκρινίσεις. Οι δυο υποψήφιοι είχαν επίσης έως και δύο λεπτά για έναν τελικό λόγο.

Υπήρχαν δύο μικρά διαφημιστικά διαλλείματα. Και τα δύο ξεκίνησαν με μια διαφήμιση που βλέπουμε αυτές τις μέρες και στην Ελλάδα, και μάλιστα σε δελτία ειδήσεων μεγάλων καναλιών μας. Είναι του τουρκικού υπουργείου Τουρισμού, με τον τίτλο «Istanbul is Cool». Σαν να λέμε «είναι τέλεια».

Είχε, επίσης, και διαφήμιση του ελβετικού θερέτρου Κρανς Μοντάνα, ως «ιδανικό μέρος συνάντησης», που όμως καθόλου «ιδανικό» δεν αποδείχτηκε στη μόνη παρά τρίχα ευκαιρία που είχαμε το 2017 για να λυθεί το Κυπριακό, αν δεν τα τουφέκιζε όλα η δική μας πλευρά, και γκρεμίστηκαν οι συνομιλίες.

Οι συντονιστές

Ο Ντέϊβιντ Μιουρ και η Λίντσεϊ Ντέιβις, παρουσιαστές ειδήσεων στο τηλεοπτικό δίκτυο ABC, που φιλοξένησε το συγκεκριμένο debate. Στον αγγλοσαξονικό κόσμο έχει καθιερωθεί να λέγονται «anchors». Η εξήγηση:

Οπως η άγκυρα κρατά το πλοίο σταθερό και στη θέση του, έτσι και οι τηλεοπτικοί anchors παρέχουν σταθερότητα και συνοχή στα διάφορα ρεπορτάζ και συνεντεύξεις που συνθέτουν ένα δελτίο ειδήσεων. Το κουμαντάρουν!

Ηταν καίρια και, προπαντός, σύντομα τα ερωτήματά τους. Δεν μέτρησα ούτε ένα που να ξεπέρασε τα 10-15 δευτερόλεπτα! Ο τόνος της φωνής τους σταθερός και ουδέτερος. Δεν πρόδιδε ούτε συναίσθημα ούτε προτίμηση.

Ο Ντοναλντ Τραμπ

Μερικά highlights του, αστάθμητα: Οι ανεμογεννήτριες προκαλούν καρκίνο. Οι λαθρομετανάστες τρώνε τις γάτες και τους σκύλους των αμερικανών νοικοκυραίων. Γιατί φύγατε από το Αφγανιστάν και αφήσατε τις γυναίκες στο έλεος των Ταλιμπάν; (σ.σ: Ισως η μόνη ερώτησή του που ήταν καλή, και βεβαίως δεν απαντήθηκε επαρκώς από τη Χάρις). Εφαγα μια σφαίρα στο κεφάλι εξαιτίας όλων των κακών πραγμάτων που λένε για μένα. Ο Ορμπαν είναι ένας από τους καλυτέρους ηγέτες στον κόσμο, με ρωτούσε τις προάλλες γιατί δεν εμφανίζεται πια ο Μπάιντεν. Αυτός ο θλιβερός τύπος. Εχουμε ακόμα έναν πρόεδρο που δεν ξέρει αν είναι ζωντανός. Και η Κάμαλα είναι μαρξίστρια, όπως ο πατέρας της. Τη θεωρώ χειρότερη από τον Μπάιντεν. Δεν πάει κανένας στις συγκεντρώσεις της. Οσοι πάνε, τους πληρώνει η ίδια. Προβάλλει τον Ντικ Τσένι και τους άλλους Ρεπουμπλικανούς της κυβέρνησής μου ότι με εγκατέλειψαν. Ψέμα. Εγώ τους απέλυσα! Ετσι είμαι εγώ. Οποιος δεν κάνει καλά τη δουλειά του, τον απολύω. Αυτοί (οι Δημοκρατικοί) δεν απολύουν ποτέ κανέναν. Για όσα με κατηγορούν και λένε για μένα, εγώ έφαγα μια σφαίρα στο κεφάλι. Αν ήμουν πρόεδρος δεν θα γινόταν ποτέ ο πόλεμος στο Ισραήλ, ούτε και ο Πούτιν θα έμπαινε στην Ουκρανία. Θα σταματήσω τους πολέμους προτού καν αναλάβω επίσημα την προεδρία, όταν εκλεγώ. Ο κόσμος σταμάτησε καν να πηγαίνει στις συγκεντρώσεις της Χάρις, γιατί δεν υπάρχει κανένας λόγος να πάνε.

Η Κάμαλα Χάρις

Ολα αυτά που ακούσατε σήμερα είναι από κάποιον που έχει καταδικαστεί για άπειρες παρανομίες. Ντρέπομαι που είναι τόσο διχαστικός, ιδίως για θέματα φυλετικά. Στην εξωτερική πολιτική είναι επικίνδυνος. Σκεφθείτε ότι επί των ημερών του ο Τραμπ κάλεσε τους Ταλιμπάν στο Καμπ Ντέιβιντ, έναν χώρο ιερό, για ειρηνευτικές συνομιλίες και διαπραγματεύσεις. Συμφωνώ με την απόφαση του Τζο Μπάιντεν να φύγουμε από το Αφγανιστάν. Σκεφτείτε μόνο πόσα χρήματα εξοικονομήσαμε! (Από τις πιο άστοχες τοποθετήσεις της Κάμαλα). Μίλησα με ξένους ηγέτες και στρατιωτικούς, και όταν ήρθε η κουβέντα σε εσάς όλοι μου είπαν ότι είστε «μια ντροπή». Είναι γνωστό ότι αγαπά τους δικτάτορες, π.χ. τον Πούτιν και εκείνον της Βόρειας Κορέας. Αν ήταν πρόεδρος ο Ντόναλντ Τραμπ, ο Πούτιν θα καθόταν τώρα στο Κίεβο με το βλέμμα στραμμένο και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Πρώτα απ’ όλα στην Πολωνία. Ο Τραμπ πιστεύει ότι η κλιματική κρίση είναι μύθος. Οτι οι ανεμογεννήτριες προκαλούν καρκίνο. Οσα ακούσατε από αυτόν απόψε είναι κραυγαλέα ψέματα και το ξέρει. Είναι αλλεργικός στην αλήθεια. Ο κόσμος φεύγει νωρίς από τις προεκλογικές του συγκεντρώσεις, από εξάντληση και βαριεστημάρα.

Υστερόγραφο

Πιστεύω πως έτσι, σκόρπια και μαζεμένα, τα λόγια των δυο μονομάχων συνθέτουν ένα αλλόκοτο ίσως, αλλά σίγουρα πολύ παραστατικό μωσαϊκό από το περίφημο πια debate. Βγαίνουν χρήσιμα και ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Προσθέτω, τέλος, ότι σε όλη τη διάρκεια του debate η Χάρις, απαντώντας στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων, αποκαλούσε τον αντίπαλό  της με το όνομά του, Ντόναλντ Τραμπ. Ενώ εκείνος έλεγε «she», δηλαδή «αυτή»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News