Το 1944 η χολιγουντιανή σταρ Τζιν Τίρνεϊ είναι καλεσμένη σε ένα τένις πάρτι. Απολαμβάνει τον καλιφορνέζικο ήλιο όταν την πλησιάζει μια νεαρή γυναίκα και τη ρωτάει αν τη θυμάται. Η Τίρνεϊ απαντά πως όχι. Η νεαρή τής εξηγεί ότι ανήκει στο σώμα των πεζοναυτών και ότι είχαν συναντηθεί τη μία και μοναδική φορά που η σταρ εμφανίστηκε στο κλαμπ «Hollywood Canteen».

«Μήπως έτυχε να κολλήσετε ερυθρά ύστερα από εκείνο το βράδυ;» συνεχίζει η μικρή τη χαρωπή λογοδιάρροιά της. «Ξέρετε, ίσως δεν πρέπει να σας το πω αυτό, αλλά ολόκληρο το στρατόπεδο είχε πέσει στο κρεβάτι με ερυθρά. Εγώ έσπασα την καραντίνα και ήρθα στο κλαμπ να σας δω από κοντά». Eπειτα από μια παρατεταμένη σιωπή, η Τίρνεϊ χαμογελά ευγενικά και φεύγει. Στο σπίτι την περιμένει η μόλις ενός έτους κόρη της Ντάρια, που γεννήθηκε τυφλή και με νοητική υστέρηση. Ο γιατρός είχε βάσιμες υποψίες πως ήταν τα συμπτώματα ερυθράς που εμφάνισε η μητέρα στο πρώτο τρίμηνο της κύησης.

Λέγεται ότι η τραγική ιστορία της Τίρνεϊ ενέπνευσε την Αγκαθα Κρίστι στο μυθιστόρημά της «Στο καθρέφτη είδα τον δολοφόνο» (1962). Υποθέτω ότι η ίδια η Τίρνεϊ θα είχε σκοτώσει για ένα εμβόλιο ΜΜR (δεν είχε ακόμα τότε ανακαλυφθεί). Αυτό το περίφημο «τριπλούν», που είναι πλέον ρουτίνα.

Είμαι σχεδόν πεπεισμένη ότι και η τωρινή πανδημία θα παραγάγει εξίσου μυθιστορηματικές ιστορίες γύρω από το εμβόλιο κατά του SARS-CoV2, π.χ. με αρνητές που μετανόησαν πικρά, με ασθενείς που έσπασαν την καραντίνα και κόλλησαν τις ανεμβολίαστες ακόμα «επαφές» τους, με εμβολιασθέντες που το έριξαν στις καταχρήσεις κ.ο.κ. Για την ώρα εμείς, στο πλαίσιο της μεγαλύτερης επιχείρησης μαζικού εμβολιασμού στην Ιστορία, εμβαπτιζόμεθα, ο ένας μετά τον άλλον, στις δικές μας μικρές ιστορίες τεχνητής ανοσίας. Κεντρικό σύνθημα: «Ανοιξε η πλατφόρμα σου;».

Oι φυλές των εμβολιασθέντων

Η κοινωνική γεωγραφία γύρω από το εμβόλιο κατά της Covid-19 παρουσιάζει τεράστια ποικιλία. Αλλωστε, όπως έγραφε πρόσφατα ο Economist: «Οι άνθρωποι ερμηνεύουν τα εμβόλια κάτω από το φως των δικών τους εμπειριών, των δικών τους σχέσεων και της δικής τους εμπιστοσύνης στην εξουσία. Αυτές οι λεπτές διαφορές κάνουν τη μοριακή βιολογία πίσω από τα εμβόλια να φαντάζει μπροστά τους απλοϊκή».

Ηδη διαγιγνώσκονται κάμποσες φυλές εμβολιασθέντων ή υποφηφίων για τη βελόνα. Οπως οι «φέρε το να το κάνω και ας είναι και AstraZeneka». Ή οι μέχρι πρότινος φοβισμένοι που τώρα παριστάνουν τους large: «Εγώ αύριο το κάνω, ελπίζω να είστε υγιείς μέχρι να έρθει η σειρά σας». Οι κομπιναδόροι που μηχανεύονται τρόπους να κάνουν το εμβόλιο της αρεσκείας τους: «Αν διαλέξεις μεγάλο νοσοκομείο, κάνεις μόνο Pfizer». Οι στωικοί χιουμορίστες, π.χ. ετοιμοπόλεμη μεσήλιξ που αναρτά στο Facebook φωτογραφία της Ορνέλα Μούτι αναφωνώντας: «Πάω και ελπίζω να επιστρέψω έτσι».

Ακόμα, οι εμβολιασθείσες ηλικιωμένες που σιγά σιγά ξεμυτίζουν («Οσες έχουν κάνει και τις δύο δόσεις βάζουν τα καλά τους και έρχονται να χτενιστούν» μου εκμυστηρεύεται κομμώτρια πίσω από μια θεόρατη ΚΝ95). Oι Νew York Times έγραφαν τον περασμένο μήνα για αυτόν τον «ανάποδο κόσμο» με τους 70+ Αμερικανούς που κάνουν σήμερα «ζωάρα», ρουφώντας μαρτίνι σε εστιατόρια, την ώρα που οι millennials αγκομαχούν ακόμα με μάσκες σε μανάβικα και σουπερμάρκετ.

Μεγάλο σουξέ και οι κατά φαντασίαν ευπαθείς: «Ολοι σήμερα θέλουν από κάτι να πάσχουν, αλλά το σύστημα δεν θα πει ψέματα» μου λέει φαρμακοποιός των βορείων προαστίων. «Το φοβερό είναι ότι πολλοί έρχονται να αλλάξουν το εμβόλιο επειδή δεν είναι ακριβώς δίπλα στο σπίτι τους ή επειδή δεν τους βολεύει η ώρα! Την ίδια στιγμή υπάρχουν άνθρωποι με αληθινά προβλήματα. Μια νεαρή γυναίκα που κάνει χημειοθεραπεία αναγκάστηκε να έρθει δέκα φορές μέχρι να της βρούμε θέση. Μου έδειχνε και μου ξανάδειχνε τις ημερομηνίες από τις θεραπείες που κάνει, γιατί πρέπει να μεσολαβεί συγκεκριμένο διάστημα και μεταξύ του εμβολίου και του σχήματος αλλά και μεταξύ των σχημάτων».

Υπάρχουν φυσικά και οι μεμονωμένες ιστορίες. Η 42χρονη ευπαθής που κάνει το εμβόλιο κρυφά από τους δικούς της, γιατί ουδέποτε τους ενημέρωσε για το ιατρικό ιστορικό της. Η 65χρονη εκπαιδευτικός που αποσιωπεί τεχνηέντως ότι άνοιξε η πλατφόρμα της για να μην αποκαλυφθεί η ηλικία της. Η 16χρονη που αντιμετωπίζει το εμβόλιο σαν καινούργιο ζευγάρι παπούτσια Vans: «Η φίλη μου που έχει λεφτά θα πάει να το κάνει με τη μητέρα της τα Χριστούγεννα στην Αμερική». Η 63χρονη οικιακή βοηθός από τη Γεωργία με το σοβαρότατο ιστορικό θρόμβωσης που κόπτεται μόνο για το αν η ημερομηνία του εμβολιασμού της συμπίπτει με το ετήσιο ταξίδι στην πατρίδα της το καλοκαίρι.

Σημειωτέον ότι για κάποιους ο διακαής πόθος για ταχύτερη ανοσία κρύβει άλλα κίνητρα: «Σηκώθηκα να μπω στην πλατφόρμα από τις 5 τα ξημερώματα» μου λέει ασθμαίνουσα μια 57χρονη. «Μια φίλη που ξενυχτάει στην πλατφόρμα με ειδοποίησε ότι είχε ανοίξει ένα νέο εμβολιαστικό κέντρο στην περιοχή μας. Κατάφερα να μπω και να κλείσω και Pfizer που ήθελα και πολύ κοντινή ημερομηνία. Σε λίγες μέρες γεννιέται η εγγονή μου στο Παρίσι και θέλω να ταξιδέψω για να την αγκαλιάσω!».

Κόντρες μεταξύ γενεών

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασαν οι διαγενεακές αψιμαχίες της περασμένης εβδομάδας: «Γιατί δηλαδή ο 18χρονος στις Σπέτσες ή στην Τήνο να έχει προτεραιότητα σε σχέση με τον 50άρη στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη;». Συσσωρευμένο επίσης το μένος εναντίον της «άμυαλης» ηλικιακής ομάδας 60-64 με τα μεγαλύτερα ποσοστά αποχής.

Ενδεικτικές και οι (συχνά όλο νάζι) διαμαρτυρίες των 40-49 που βρέθηκαν αίφνης «στην απέξω», όταν τα «ανεπιθύμητα« AstraZeneka προσφέρθηκαν α λα fast track στα τζόβενα της ομάδας 30-39. Σταχτυολογώ μερικές από τα social media: «Ακόμα με το μαντού είμαστε», «Εμάς τους 40+ που φάγαμε τέτοια απογοήτευση θα πρέπει τώρα να μας κάνουν το αντιλυσσικό!», «Ψυχρολουσία!», «Μα εμείς φαινόμαστε 30άρηδες!». Υποθέτω βέβαια ότι όλα αυτά ωχριούν μπροστά στις δύο γυναίκες (μια 34χρονη και μία 44χρονη) που συνελήφθησαν προ καιρού στη Φλόριδα, ενώ προσέρχονταν για τη δεύτερη δόση… μεταμφιεσμένες σε γιαγιάδες (πόσο υλικό χαμένο για τους Monty Python!).

Επίσης, είναι οι «εκτός σειράς». Με κάποιες εξαιρέσεις που πήραν τον δρόμο της Δικαιοσύνης, δεν φαίνεται να έχουν βρει χώρο, όπως π.χ. συνέβη στην Απουλία της νότιας Ιταλίας. Εκεί το φαινόμενο έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις που έχουν επιστρατεύσει τον Αντόνιο Λα Σκάλα («007 των εμβολίων» τον αποκαλεί ο ιταλικός Τύπος), προκειμένου να εξιχνιάσει τις κομπίνες δικηγόρων δικαστών και δημοσιογράφων (και συγγενών τους) που ποδοπάτησαν τις προτεραιοποιημένες ομάδες (υγειονομικούς κ.ά.).

Τέλος, είναι οι αρνητές. Yπάρχουν κάμποσοι, αλλά φαίνεται να έχουν παραγκωνιστεί. Είναι οι παρίες αυτής της νέας πραγματικότητας, όπου το ραντεβού με το QR-Code ανά χείρας είναι το διαβατήριο για την –όποια– ελευθερία.

Σίγουρα, κανείς δεν θέλει να μείνει στην Ιστορία σαν τον Τζον Μαγκουφούλι, πρόεδρο της Τανζανίας, αρνητή του ιού και του εμβολίου. Θυμίζω ότι ο Μαγκουφούλι σήκωσε με το ζόρι από το κρεβάτι τον βαριά άρρωστο από Covid-19 τότε υπουργό των Οικονομικών Φίλιπ Μπάνγκο και τον έβαλε να δώσει –με ακατάσχετο βήχα– ολόκληρη συνέντευξη Τύπου. Ενα μήνα αργότερα (17/3/2021) ο ίδιος ο 61χρονος Μαγκουφούλι άφησε την τελευταία του πνοή, δήθεν «λόγω καρδιολογικών προβλημάτων».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News