Ας ξεκινήσουμε με δυο ελπίδες. Θα είναι χρονιά αποκλιμάκωσης της πανδημίας. Τα ίδια λέγαμε και πέρυσι τέτοιο καιρό, αλλά τι άλλο μπορεί να κάνει ο άνθρωπος από το να ελπίζει; Με μια Oμικρον σαρωτική ως προς την μετάδοση αλλά λιγότερο θανατηφόρα, με όπλο το εμβόλιο και τα φάρμακα, ελπίζουμε ότι οδεύουμε προς την ολοκλήρωση του κύκλου. Δεν αποκλείεται βέβαια, κάπου στην πολυάνθρωπη και ανεμβολίαστη Αφρική ή Ασία να εκκολάπτεται η μετάλλαξη πι, ρο, σίγμα ή ταυ που θα τα αλλάξει πάλι όλα, πλην έτσι θα πορευτούμε; Με την απελπισία;

Θα είναι χρονιά φυσικών καταστροφών. Η κλιματική κρίση παρευρίσκεται θριαμβευτικά και χαιρετίζει, σαν την γάτα του σπιτιού που μπερδεύεται διαρκώς ανάμεσα στα ποδάρια των ανθρώπων του. Απλώς ελπίζουμε ότι φέτος θα είναι λιγότερο εκδηλωτική και καταστροφική από πέρυσι και επίσης ότι οι μηχανισμοί πολιτικής προστασίας θα φανούν πιο αποτελεσματικοί από παλιότερα. Να την γλιτώσουμε τελείως αποκλείεται, ελπίζουμε φέτος να την βγάλουμε με απλές γρατζουνιές.

Ας δούμε και δυο βεβαιότητες. Θα είναι χρονιά οικονομικής ανάπτυξης. Παρά τα διαρκή εμπόδια, η χώρα έχει μπει σε επενδυτικό και αναπτυξιακό κύκλο. Δίχως τις υγειονομικές αναζωπυρώσεις τα νούμερα θα ήταν εντυπωσιακά, αλλά ακόμα κι έτσι έχουμε αφήσει πίσω μας την στασιμότητα και την ύφεση. Η ανάπτυξη είναι δημιουργία πλούτου, το πώς αυτός θα διαμοιραστεί θα είναι το ζητούμενο της επόμενης πενταετίας. Πριν τον διαμοιράσουμε πάντως, πρέπει να τον δημιουργήσουμε. Και ναι, θα έχουμε πληθωρισμό και ενεργειακή ακρίβεια. Δεν έχει ποτέ υπάρξει ιστορική περίοδος που είχε μόνο καλές ειδήσεις, πάντα θα υπάρχουν και τα προβλήματα. Καλύτερα όμως να έχουμε τα προβλήματα των εύπορων, παρά τις τραγωδίες των πάμφτωχων.

Θα είναι χρονιά εκλογών. Κατά 99% κι ας λέει ο Μητσοτάκης τα περί πλήρους εξάντλησης της τετραετίας. Εξάλλου, αν περάσει το καλοκαίρι, η κυβέρνηση του θα ‘ χει μπει στον τέταρτο χρόνο της. Δεν θα πρόκειται για καμιά βαριά υπαναχώρηση από τις διακηρύξεις του. Πότε ακριβώς; Μόνο ο Κυριάκος γνωρίζει, όμως δυσκολεύομαι πολύ να πιστέψω ότι του χρόνου την Πρωτοχρονιά του 2023 δεν θα ‘χει ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο. Ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για διπλές εκλογές, άρα για μια προεκλογική περίοδο κατ’ ελάχιστον δυόμισι μηνών. Βάλτε τα κάτω και δείτε πότε του περισσεύουν (και τον βολεύουν) δυόμισι μήνες.

Αφήνω τελευταία την παράφρονα μεταβλητή που ούτε σε ελπίδες βασίζεται, ούτε σε βεβαιότητες υπακούει. Μπορεί όμως να αλλάξει τα πάντα και προς το καλό και προς το κακό. Ο Ερντογάν από απέναντι ενδέχεται να κάτσει στ’ αυγά του για να αντιμετωπίσει τα παλούκια που μόνος του έφτιαξε, αλλά ενδέχεται και να προσπαθήσει να παλουκώσει εμάς νομίζοντας ότι θα τα αποφύγει εκείνος. Σε αυτή την απευκταία πιθανότητα, ο καλός Θεούλης, η κυβερνητική σύνεση, η ετοιμότητα του στρατεύματος και το πλέγμα διεθνών συμμαχιών μας θα ‘χουν τον λόγο. Κι ό,τι γίνει, με όποιες συνέπειες.

Και όλα αυτά, υπό την προϋπόθεση ο καθένας από μας να έχει απομείνει ζωντανός. Αλλιώς, δεν θα μάθουμε ποτέ πόσο μέσα ή έξω πέσαμε στις προβλέψεις μας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News