Για να πανηγυρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ για την παραπομπή, ακόμη και με κακουργηματική κατηγορία (για τον έναν) δύο πρώην υπουργών του στο Eιδικό Δικαστήριο, επειδή δεν είναι ακόμα βαρύτερες οι κατηγορίες, σημαίνει ότι θεωρεί ότι η Δικαιοσύνη είναι, πρώτον, ανεξάρτητη και, δεύτερον, κάνει καλά τη δουλειά της. Σωστά;

Από την άλλη, στη λογική του ΣΥΡΙΖΑ, τι λένε πια αυτές οι κατηγορίες, άντε το πολύ κατάχρηση εξουσίας σε βαθμό κακουργήματος. Εμείς δεν είπαμε ότι θα ασχοληθούμε με τους αρμούς της εξουσίας;

Επομένως ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη και ότι οι κατηγορίες δεν είναι τίποτα σπουδαίο. Και ίσως να έχει δίκιο. Διότι αν εξετάσει κανείς το ζήτημα υπό το φως των «αρμών», οι αντιθεσμικές παρεμβάσεις έναντι δικαστών είναι peanuts μπροστά τους. Φιστίκια. Τσάμπα ασχολούμαστε.

Εφόσον λοιπόν το ερώτημα «τι κάνεις αν σε απογοητεύσουν οι δικοί σου», δεν μπορεί να τεθεί για τον Τσίπρα, ο οποίος δεν αισθάνεται καμία απογοήτευση, ας δούμε τι θα έκανε ένας άλλος, πχ. ο ιδιοκτήτης μιας μικρομεσαίας επιχείρησης, αν στενότατοι συνεργάτες του αντιμετώπιζαν ακόμη και κακουργηματικές κατηγορίες πάνω στο αντικείμενο της δουλειάς που τους ανέθεσε.

Και αν όλοι στον κύκλο του ήξεραν ότι τους εμπιστεύτηκε κρίσιμα καθήκοντα.

Η λογική λέει ότι αν τους εμπιστευόταν ακόμη, θα σιωπούσε και θα ανέμενε να αποδείξουν ότι είναι αθώοι ενώπιον της Δικαιοσύνης. Και ίσως θα κρατούσε έως τότε κάποιες αποστάσεις, διότι οι βαριές κατηγορίες (που δεν αποτελούν ασφαλώς καταδίκη) είναι ζήτημα που μοιραία θα γεννούσε ερωτήματα – μέχρι την τελική αθώωση ή καταδίκη- και για τον ίδιο που τους ανέθεσε να κάνουν μια δουλειά.

Μπορεί όμως να φανταστεί κανείς αυτό τον πολίτη να πανηγυρίζει;

Ας τον αφήσουμε στις σκοτούρες του, κι ας επανέλθουμε στην υπόθεση Novartis και στον ΣΥΡΙΖΑ.

Τα γεγονότα έχουν καταγραφεί σε ζωντανή μετάδοση. Ο ΣΥΡΙΖΑ μετέτρεψε τη Βουλή σε αρένα και «έστησε στον τοίχο» δέκα πολιτικούς αντιπάλους του, με απίθανες ιστορίες ακόμα και για τροχήλατες βαλίτσες που ανέβαιναν τα σκαλιά του Μαξίμου.

Τέσσερα χρόνια μετά, η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, η οποία παρέπεμψε τα πρόσωπα εμπιστοσύνης του Τσίπρα είναι η ίδια που έχει αρχειοθετήσει τις κατηγορίες για εννιά από τους δέκα πολιτικούς που διέσυρε o ΣΥΡΙΖΑ.

Τι μας μένει; Μας μένει η απόφαση της Δικαιοσύνης για τους δύο υπουργούς και κυρίως, το πώς αντιλαμβάνεται σήμερα την πολιτική αντιπαράθεση ο ΣΥΡΙΖΑ κι αν έχει αλλάξει κάτι από το 2018 που έστησε δέκα κάλπες στο κοινοβούλιο για ξεκαθάρισμα λογαριασμών, σαν σε σαλούν του Λούκι Λουκ.

«Τι ακριβώς εννοείτε όταν λέτε ότι θα μας πάτε μέχρι τέλους; Θα με βάλετε φυλακή;» ρώτησε την Τετάρτη ο Μητσοτάκης τον Τσίπρα στη Βουλή. Από κάτω ακούστηκε δυνατά μια φωνή: «Ολους». Και ο Μητσοτάκης απάντησε επαναλαμβάνοντας τη λέξη: «Ολους; Μάλιστα. Τη δεύτερη φορά ε;»…

Εκεί βρισκόμαστε. Σαν να μην πέρασε μια μέρα…

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News