Η κυβέρνηση μοιράζει 710 εκατ ευρώ ως κοινωνικό μέρισμα. Βέβαια η έννοια του μερίσματος είναι, εν προκειμένω, αδόκιμη. Μέρισμα διανέμεις βάσει κερδών ή ως κομμάτι πλούτου. Η παροχή της κυβέρνησης προέκυψε από την υπερφορολόγηση των πολιτών, τον περιορισμό των δημοσίων επενδύσεων και την άρνηση του κράτους να εκπληρώσει υποχρεώσεις προς ιδιώτες.

Όμως ας δεχθούμε ότι η κυβέρνηση μεροληπτεί ταξικά, όπως λέει και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Παίρνει από εκείνους που, ακόμα, μπορούν να σηκώσουν φορολογικά βάρη και χορηγεί ένα χριστουγεννιάτικο επίδομα στους ασθενέστερους. Το δε ύφος του ελεήμονος και σπλαχνικού Πρωθυπουργού, που αναφέρεται στην παροχή λες και την πληρώνει από την τσέπη του, θα αξιολογηθεί από τους πολίτες. Κάποιοι θα το επιβραβεύσουν δια της ψήφου τους, ενώ κάποιοι άλλοι ενδέχεται να θυμώσουν περισσότερο μαζί του. Ας είναι. Αυτά θα τα μετρήσει η κάλπη.

Η χορήγηση της παροχής προβλέπει και μία πρόνοια για τους μακροχρόνια ανέργους. Θα πάει αυτός που είναι άνεργος να πάρει ένα ποσό με το οποίο δύναται να μπαλώσει καμιά τρύπα ή, απλώς, να περάσει κάπως καλύτερα στις γιορτές. Αν ήταν στο Μάτι, ο Πρωθυπουργός θα του έλεγε ότι θα το σπαταλήσει. Τώρα όμως, είναι λες και του φτάνουν για να περάσει ένα χρόνο, περιμένοντας είτε το θαύμα, είτε το επόμενο επίδομα.

Είναι όμως εύλογο να σκεφτείς τι θα μπορούσε να συμβεί αν η κυβέρνηση αποφάσιζε να διαθέσει ένα μικρό κομμάτι των 710 εκατ. ευρώ για τη χρηματοδότηση επιχειρήσεων και κοινοπραξιών που θα συσταθούν από ανέργους. Κάτι τέτοιο βέβαια χρειάζεται δουλειά, μελέτη και δεν προβάλλει τόσο καλά την ταξική μεροληψία της κυβέρνησης. Πού ακούστηκε κυβέρνηση της Αριστεράς να προτρέπει ανέργους στη δημιουργία επιχειρήσεων; Όμως ως σχήμα, ενδεχομένως να ήταν αποτελεσματικό.

Υπόθεση. Με τη συνδρομή, την αξιολόγηση και την καθοδήγηση του ιδιωτικού τομέα, η κυβέρνηση ξεκινά ένα πρόγραμμα χρηματοδότησης επιχειρήσεων που συστήνονται από ανέργους. Και ναι, δεν χρειάζεται όλες αυτές οι επιχειρήσεις να θεωρούνται καινοτόμες. Μπορούν να δραστηριοποιηθούν στο χώρο της κοινωνικής οικονομίας ή στην υποστήριξη δραστηριοτήτων όπως η λειτουργία των προσφυγικών καταυλισμών, η ελαφρά μεταποίηση, οι πρότυπες καλλιέργειες, ο τουρισμός και το εμπόριο. Αντί, λοιπόν, να διατεθούν 710 εκατ. ως κοινωνική παροχή, μοιράζονται 610, με προϋπόθεση την επένδυση/επιδότηση 100 εκατ. ευρώ σε νέα επιχειρηματικότητα που θα στηρίζεται αποκλειστικά σε ανέργους και ευπαθείς ομάδες σε όλη τη χώρα. Σύμφωνοι, κάποια από αυτά τα χρήματα θα χαθούν στο πηγάδι της αποτυχίας. Ωστόσο είναι ένα ρίσκο που μία κυβέρνηση υποχρεούται να αναλάβει, ειδικά όταν ευαγγελίζεται τη «δίκαιη ανάπτυξη». Τα σχήματα που θα πετύχουν, όχι μόνο θα δημιουργήσουν έσοδα, φόρους και πόρους για κοινωνικά μερίσματα, αλλά θα καλλιεργήσουν και την κουλτούρα της μικρής και μεσαίας επιχειρηματικότητας.

Τέλος οι υποθέσεις. Κάτι τέτοιο δεν ταιριάζει στη φιλοσοφία και στις αντιλήψεις αυτής της κυβέρνησης που θέλει να παράγει φτωχούς ώστε αργότερα να τους εντάσσει στην εκλογική πελατεία του ρουσφετιού και του επιδόματος. Όμως έτσι δεν πάμε πουθενά. Τρέχουμε ξέπνοοι πάνω σε έναν διάδρομο γυμναστικής, ιδρώνουμε, αλλά είμαστε στο ίδιο σημείο. Αλλά, εντάξει  ξέρουμε την κυβέρνηση. Η αντιπολίτευση γιατί δεν προτείνει κάτι σχετικό;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News