Η εκλογική εκκρεμότητα του ΠΑΣΟΚ έληξε, η αντίστοιχη διαδικασία του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να μην έχει και πολλή σημασία, αν και εφόσον ολοκληρωθεί, ενώ ήδη φαίνεται ότι διάφοροι παράγοντες και παραγοντίσκοι στον χώρο της Δεξιάς ή της υπερ-Δεξιάς έχουν αρχίσει να κινητοποιούνται, αφού θεωρούν ότι «μυρίζουν» εκλογικό αίμα.

Ισως δεν θα πρέπει να αγνοηθεί η πείσμων κινητικότητα και παρασκηνιακή δραστηριότητα του Αντώνη Σαμαρά, αν και θα πρέπει να τεθεί σε μια ρεαλιστική βάση, αφενός η απώτερη επιδίωξή του και αφετέρου τα αποτελέσματα που μπορεί να έχει ο σχεδόν ανοιχτός πόλεμος προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ορισμένοι επιμένουν ότι θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στη στάση που θα τηρήσει ο πρώην πρωθυπουργός στην ψήφιση του προϋπολογισμού και ότι από εκεί θα φανούν πολλά για τη συνέχεια.

Η συνέχεια μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο μακρά και πάντως καταλήγει στις επόμενες εκλογές, ενώ θα έχουν μεσολαβήσει η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και πιθανώς μια πρώτη συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση, που επίσης δεν θα είναι τόσο απλές διαδικασίες για την κυβέρνηση.

Οσο συμβαίνουν ή αναμένονται όλα αυτά και τα αποτελέσματά τους, ορισμένοι έχουν ήδη αρχίσει να σκέφτονται διάφορα ενόψει εκλογών. Βλέπουν ότι η ΝΔ έχει κολλήσει δημοσκοπικά και παρατηρούν ότι οι μόνοι που δεν έχουν κολλήσει είναι τα κόμματα στα δεξιά της. Ο Βελόπουλος είναι σταθερά πάνω από το 8%, ενώ φαίνεται ότι με κάποια φόρα έρχεται η Φωνή Λογικής της Λατινοπούλου, που ίσως περιπλέξει τα πράγματα.

Υπό αυτές τις συνθήκες, οι «διορατικοί» εντός της ΝΔ έχουν αρχίσει να θέτουν ζήτημα αλλαγής του εκλογικού νόμου, ώστε με κάποιον τρόπο να διευκολυνθεί η επίτευξη αυτοδυναμίας και την ίδια στιγμή να εμποδιστεί η είσοδος στη Βουλή πολλών και μικρών κομμάτων, με την αύξηση του ορίου εκλογής στο 5% (από 3% που είναι σήμερα).

Η λογική αυτή είναι μηχανιστική και πάντως ο Πρωθυπουργός μέχρι στιγμής διαμηνύει εμφατικά ότι δεν σκοπεύει να κάνει εκλογικά μαγειρέματα. Αλλωστε, όποτε επιχειρήθηκε κάτι τέτοιο, έστω και εμμέσως και πάντως με τυπικά τεκμηριωμένες και στοιχειοθετημένες δικαστικές αποφάσεις, δεν υπήρξε αποτέλεσμα, όπως αποδείχθηκε και με την εκλογή των Σπαρτιατών.

Πέραν αυτού, όταν τα εκλογικά μαγειρέματα γίνονται βεβιασμένα, κρύβουν παγίδες και μάλιστα μεγάλες. Με αυτήν την επίγνωση, ορισμένες «παλιές καραβάνες» επισημαίνουν κάτι χρήσιμο. Οτι όσο και αν κάνει κάποιος αφ’ υψηλού εκλογικούς σχεδιασμούς, το ίδιο το εκλογικό αποτέλεσμα μπορεί να μην υπακούσει σε αυτούς.

Με άλλα λόγια, αν βάλεις ως όριο εισόδου το 5%, μπορεί τελικά κάποιος να το πιάσει και όχι απλώς να εκλεγεί, αλλά να έχει και ενισχυμένη κοινοβουλευτική παρουσία. Η Γερμανία, όπου παγίως ίσχυε το 5%, έχει ήδη δείξει τον δρόμο, και το όριο αυτό είναι το μόνο που δεν προβληματίζει την Ακροδεξιά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News