Καθίστε σε μια παρέα και ακούστε τι συζητούν. Eχετε εννέα στις δέκα πιθανότητες να ακούσετε για το ρεύμα, το πετρέλαιο θέρμανσης, τις τιμές στο σούπερ μάρκετ και τα βοηθήματα που δίνει ή δεν δίνει η κυβέρνηση. Καθίστε και στον καναπέ σας, ανοίξτε τυχαία οποιοδήποτε κανάλι και παρακολουθήστε ένα πολιτικό πάνελ. Eχετε εννέα στις δέκα πιθανότητες να τους δείτε να τσακώνονται για τις υποκλοπές. Υπάρχει σαφής και ευδιάκριτη δυσαρμονία θεματολογίας ανάμεσα στην πραγματική κοινωνία και στην τηλεοπτική ενημέρωση. Γιατί;

Πρώτον, διότι οι τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι και εκπομπάρχες θεωρούν το θέμα των υποκλοπών πιο «πιασάρικο». Αυτό σημαίνει ότι είναι ευκολότερο και πιθανότερο να δουν τους κυβερνητικούς και τους αντιπολιτευόμενους να τσακώνονται σε υψηλούς τόνους για τον Ανδρουλάκη και την Εξεταστική, από όσο για τα οικονομικά ζητήματα. Και οι υψηλοί τόνοι, το τσουρομάδημα κατά το κοινώς λεγόμενο, φέρνει τηλεθέαση.

Δεύτερον, διότι στο θέμα των υποκλοπών είναι ευκολότερο να πάρει ο δημοσιογράφος σαφή θέση. Καταδικάζει τις υποκλοπές και το απόρρητο άνευ ετέρας συζητήσεως, αυτό δα έλειπε. Βάζουν απέναντι τον κυβερνητικό και τον ισοπεδώνουν, αφού αυτός είναι υποχρεωμένος και το απόρρητο να υποστηρίξει και την άγνοιά του για την αιτία της παρακολούθησης να επιδείξει. Ευκολάκι ο έλεγχος της εξουσίας επί του συγκεκριμένου θέματος.

Τρίτον, διότι η συζήτηση για τα μέτρα υποστήριξης κατά του πληθωρισμού έχει πολλούς αριθμούς, κατηγορίες, υποκατηγορίες και προϋποθέσεις. Αυτά μπερδεύουν τον μέσο τηλεθεατή, δυσκολεύουν την παρακολούθηση από τηλεοράσεως, τραβάνε σε μάκρος και δεν βγάζουν εύκολα τελικό συμπέρασμα. Οπερ είναι θέματα αντιτηλεοπτικά, δεν προσφέρουν εύκολες ατάκες και μαλλιοτράβηγμα.

Τέταρτον, τα οικονομικά είναι θέματα δύσκολα και δυσπρόσιτα, που απαιτούν είτε σοβαρές οικονομικές γνώσεις είτε μπόλικο διάβασμα. Οι εκπομπάρχες είναι τεμπέληδες, βαριούνται να διαβάσουν, να συγκρίνουν, να αφομοιώσουν, να τεκμηριώσουν. Η γενική καταδίκη της ακρίβειας και η καθολική υιοθέτηση αιτημάτων είναι εύκολη, η εξειδίκευση μέτρων και η αξιολόγηση τους είναι δύσκολη. Οπότε καλύτερα να τα αποφύγουν, ειδικά όταν έχουν εύκαιρη την εναλλακτική των παρακολουθήσεων.

Πέμπτον, διότι η αντιπολίτευση (με όλες τις μορφές της) διαρκώς γυρίζει κάθε θεματολογία στο γήπεδο των παρακολουθήσεων και είναι έτοιμη να καταγγείλει κάθε δημοσιογράφο που θα επιμείνει να μιλά για την οικονομία. Τον κατατάσσει αυτομάτως στους υπηρέτες της κυβερνητικής ατζέντας και, ως γνωστόν, όσοι υπηρετούν την κυβερνητική θεματολογία δεν το κάνουν από δημοσιογραφική πεποίθηση αλλά επειδή είναι μίσθαρνα όργανα του Μαξίμου.

Οπότε, με τούτα και με ’κείνα, άλλα συζητά ως κυρίαρχα θέματα η κοινωνία κι άλλα υπηρετεί η τηλεόρασή μας. Η Πετσωμένη…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News