Σε απάντηση του υπέροχου άρθρου του Κώστα Γιαννακίδη για αυτούς που κρυφακούνε, τον ενημερώνω ότι είχα γνωρίσει έναν από αυτούς κάποτε. Είναι κάμποσα χρόνια βέβαια, τώρα ο συγκεκριμένος άνθρωπος –αν ζει ακόμα– θα είναι σε βαθύ γήρας. Ηταν επαγγελματίας ωτακουστής της αναλογικής εποχής, τότε που η υπηρεσία, για να του δώσει πρόσβαση σε τηλεφωνική γραμμή, έπρεπε να παγιδεύσει στο καφάο του οικοδομικού τετραγώνου το τηλέφωνο του παρακολουθούμενου ή να βάλει κρυφά κοριό μέσα στην τηλεφωνική συσκευή του, την ώρα που έλειπε από το σπίτι.

Ο ίδιος δεν μου το είπε ποτέ και ας είχα φιλικές σχέσεις με τον γιο του και μπαινόβγαινα στο σπίτι τους. Αυτό που ήξερα επί χρόνια ήταν ότι δούλευε στο υπουργείο Βιομηχανίας, αλλά δεν τον έβρισκες ποτέ στο γραφείο του, διότι έκανε, λέει, τεχνικούς ελέγχους κάπου έξω. Αν έπρεπε να του μιλήσεις τηλεφωνικά, έπαιρνες τη γυναίκα του, αυτή του χτυπούσε, μέσω ΟΤΕ, ένα μπίπερ που κουβαλούσε πάντα στη μέση του, επικοινωνούσε με το σπίτι του και μάθαινε ποιος τον ζητάει. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, αποκλείεται η γυναίκα του να μην ήξερε ότι δουλεύει στην τότε λεγόμενη ΚΥΠ. Αλλά μόνο αυτή, κανένας άλλος από τον στενό κύκλο του. Και ο γιος του φυσικά, που μου το ξεφούρνισε πολύ αργότερα.

Ο γιος του λοιπόν, δέκα ή και δεκαπέντε χρόνια αφότου ο πατέρας του είχε πάρει σύνταξη, σε μια στιγμή εξομολόγησης, μου είπε τη φράση: «Εχει ακούσει αυτός κόσμο στην κρεβατοκάμαρα του…». Θέλησα προφανώς να μάθω περισσότερα, αλλά δεν ήταν εύκολο. Αμφιβάλλω και αν ο φίλος μου ήταν κοινωνός πολλών λεπτομερειών για τη δουλειά του πατέρα του, για την οποία πάντως έβγαζε περισσότερο μια δειλή πικρία, παρά περηφάνια. Υποθέτω δε ότι ο γέρος –και συνταξιούχος όντας– δεσμευόταν από κάποιο συμβόλαιο ή όρκο σιωπής, ίσως και φόβο, που είχε μεταβιβάσει στα υπόλοιπα μέλη του της οικογένειάς του.

Εμένα με εξιτάρισε το γεγονός ότι είχα γνωρίσει έναν κατάσκοπο, αν και τότε στο μυαλό μου ο έλληνας πράκτορας ήταν δεύτερης κατηγορίας. Η εντύπωση αυτή ενισχύθηκε όταν διαπίστωσα ότι το ανθρωπάκι, που ήταν πατέρας του φίλου μου, ήταν στέλεχος των μυστικών μας υπηρεσιών. Παρά τις προσπάθειές μου, πάντως, λιγοστά πράγματα έμαθα. Ψήγματα πληροφοριών εκμαίευα κατά καιρούς από τον φίλο μου, όποτε πίναμε κάνα ποτήρι παραπάνω και λυνόταν η γλώσσα του. Μου είχε κάνει, πάντως, εντύπωση το γεγονός ότι αν και ο φίλος μου ήταν φιλόλογος, ήξερε πολλά πράγματα για παρακολουθήσεις, καλώδια, ακουστικά, καφάο, και κοριούς… κάπου τα είχε ακούσει όλα αυτά.

Αυτό που αξιολόγησα ήταν μια φράση του, όταν συζητούσαμε για τις σχέσεις των γονιών μας. Οι δικοί του, αν και ήταν χρόνια μαζί, δεν τα πήγαιναν ποτέ ιδιαίτερα καλά κι αυτό ο φίλος μου το έφερνε βαρέως. «Οταν ακούς τι γίνεται στις κρεβατοκάμαρες των άλλων», μου είχε πει, «καταστρέφεις την δική σου…».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News