Η ιστορία με τον οδηγό Porsche που εξαιτίας του ένας νέος άνθρωπος έχασε τη ζωή του στα Χανιά είναι μια ακόμα τραγική κουκκίδα στον χάρτη της προβληματικής οδικής συμπεριφοράς μας.

Την ξέρουμε, γνωρίζουμε πολύ καλά τα σκοτεινά σημεία της. Ξεκινάει από μικροπαραβάσεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας και φτάνει σε εγκλήματα στους δρόμους, από οδηγούς που δεν έχουν ίχνος συνείδησης και μετατρέπουν το τιμόνι που πιάνουν σε φονικό όπλο. Ξέρουμε επίσης καλά ότι οι συμπεριφορές των ασυνείδητων οδηγών δεν ελέγχονται όσο θα έπρεπε. Αν υπήρχε πράγματι επιβολή του νόμου και αν αυτή ξεκινούσε από τα μικρά ακόμα, θα είχε δημιουργήσει σίγουρα μια πιο υπεύθυνη στάση, από φόβο έστω, και στους ασυνείδητους.

Ο ρόλος της Αστυνομίας και της Τροχαίας είναι καθοριστικός εδώ, και μπορούμε να της προσάψουμε πολλά. Αλλά θα ήμασταν τυφλοί αν δεν βλέπαμε ότι πρόκειται για μια γενικότερη νοοτροπία ανοχής, ενοχής και αδιαφορίας, που απλώνεται σε όλη την κοινωνία. Πρόσφατα ένας γνωστός με ρώτησε αν θέλω να με προσθέσει σε ομάδα εντοπισμού μπλόκων της Τροχαίας, σε πολύ γνωστή εφαρμογή, όπου οι οδηγοί αναφέρουν τα σημεία ανά την επικράτεια σε πραγματικό χρόνο, με σκοπό, προφανώς, την αποφυγή τους. Γιατί να θες να αποφύγεις τον έλεγχο αν είσαι καθ’ όλα σωστός; Μόνο αν έχεις πιει ή αν θες να πατάς το γκάζι παραπάνω από όσο σου υποδεικνύει η πινακίδα ή οδηγείς χωρίς δίπλωμα, τέλος πάντων, σκέφτεσαι τα μπλόκα και αν θα σε σταματήσουν.

Βλέπετε όμως πόσο ύπουλα λειτουργεί στο κεφάλι μας αυτή η συνωμοτική πράξη ενημέρωσης; Θα αναβοσβήσουμε και τα φώτα μας στον από πίσω για να τον προειδοποιήσουμε για την παρουσία Αστυνομίας. Ποσώς μας ενδιαφέρει αν αυτός ο άγνωστος είναι εντάξει ή όχι. Μια αλληλεγγύη μεταξύ ενόχων και συνενόχων, η οποία αγκαλιάζει την επιθυμία τους να μπορούν να είναι παράτυποι, θεωρώντας τον δρόμο τσιφλίκι μας.

Ας το παραδεχτούμε, παίζουμε ένα κρυφτό με τον Νόμο, με επίκεντρο το τιμόνι. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι ο Νόμος δεν θα μπορούσε να βάλει όρια. Αντιθέτως, θα έπρεπε να στέκεται δύο φορές πιο αυστηρός απέναντί μας και να μας βάζει τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι όταν δεν συμμορφωνόμαστε.

Και φτάνουμε στην τραγική στιγμή που ένας ασυνείδητος οδηγός σκοτώνει έναν αθώο. Πίσω του συνωστίζονται μια σειρά από λάθος συμπεριφορές, δικές του και άλλων, ενδεχομένως, οι οποίοι δεν επενέβησαν όπως θα έπρεπε στην απόφασή του να πιάσει τιμόνι και να αλωνίσει ανενόχλητος το οδικό δίκτυο. Ανάμεσά τους εμφανίζεται και ένας πολίτης που κάνει το αυτονόητο, τηλεφωνεί στην αστυνομία για να ενημερώσει για την παρουσία ενός δυνητικά επικίνδυνου οδηγού.

Πριν τηλεφωνήσει είχε το κακό συναπάντημα μαζί του, το οποίο περιγράφει εκ των υστέρων, με τη μαρτυρία του να κάνει τον γύρο του διαδικτύου, προσθέτοντας μια ακόμα θλιβερή διαπίστωση στον κουβά με τα λάθη: ο ευσυνείδητος πολίτης δεν ακούγεται.

«Φτάνω στο σπίτι μου και το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι είναι να πάρω την αστυνομία» αναφέρει. Τον παρακινεί η σκέψη ότι αυτός ο άνθρωπος που κυκλοφορεί εκεί έξω μπορεί να κάνει κακό σε κάποιον. Δεν κλείνεται στον μικρόκοσμό του ήσυχος ότι ο ίδιος δεν έπαθε τίποτα, σκέφτεται τον διπλανό του που μπορεί να την πάθει.

«Παίρνω λοιπόν την αστυνομία, τους περιγράφω το συμβάν, τους δίνω το όχημα και την πινακίδα. Τους λέω “δεν είναι νηφάλιος, κάντε κάτι, βρείτε τον μπας και γλιτώσουμε κανένα φουκαρά”. Με το σκεπτικό, όχι ότι θα πάει να σκοτώσει κανέναν, αλλά ότι θα γινόταν κάτι αντίστοιχο με το δικό μου». Και τι του λένε; Ελάτε να κάνετε καταγγελία.

Δεν πήγε. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι έπρεπε να πάει. Αφού αποφάσισε να τηλεφωνήσει στην Αστυνομία, έπρεπε να ακολουθήσει την υπόδειξή της. Οταν όμως ξεκινάς να κάνεις το αυτονόητο και σε δυσκολεύουν, σου βάζουν ένα βήμα ακόμα σε αυτή την προσπάθεια, αυτό δεν λειτουργεί και πολύ προτρεπτικά, έτσι;

Και άντε και πες ότι πήγαινε σε αστυνομικό τμήμα να καταγγείλει το συμβάν. Τι να κάνει μια τέτοια καταγγελία; Το πολύ πολύ να λειτουργήσει επιβαρυντικά για τον ασυνείδητο οδηγό, αφού έχει ήδη γίνει το κακό. Το ζητούμενο στους ελληνικούς δρόμους είναι αυτό το κακό να το προλάβουμε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News