Απευθύνομαι σε σένα που κάνεις κατάχρηση του αξιώματός σου και αναλαμβάνεις ετσιθελικά έναν ρόλο ο οποίος υπερβαίνει τις αρμοδιότητες, μα και τα προσόντα σου. Νομίζεις πως μπορείς να διοικήσεις ένα νοσοκομείο, να διευθύνεις ένα ξενοδοχείο, να αναλάβεις καθήκοντα αρχισυντάκτη σε ένα μέσο ενημέρωσης, να πιλοτάρεις αεροπλάνο. Είναι άλλο πράγμα η υπεράσπιση των δικαιωμάτων του εργαζόμενου, και άλλο η υπαγόρευση από εσένα των υποχρεώσεών του, καθώς και του τρόπου με τον οποίο εσύ νομίζεις πως αυτές πρέπει να εκτελούνται.

Απευθύνομαι σε σένα, και όχι στους συνετούς και υπεύθυνους συναδέλφους σου, διότι σε θεωρώ βασικό υπεύθυνο που σε καίριους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου, τα κακώς κείμενα δεν διορθώνονται ποτέ. Αυτό συμβαίνει και επειδή εσύ τα εμποδίζεις να διορθωθούν. Σε συμφέρει το μπάχαλο, όπως και η ακαταστασία. Δίχως αυτά, θα αναγκαζόσουν να κολυμπήσεις έξω από τη γυάλα σου.

Δεν υπάρχει άνθρωπος νουνεχής που να μη σε ξέρει απέξω κι ανακατωτά. Που να μην έχει γευτεί την παράλογη εξουσία που ασκείς σε χώρους εργασιακούς, εκμεταλλευόμενος βάναυσα την παλιά, ξεπερασμένη ρήση ότι «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Οπου επιβλήθηκε αυτό, το οικοδόμημα γκρεμίστηκε και ο εργάτης έμεινε χωρίς δουλειά.

Σε έχω δει, χρόνια και χρόνια τώρα, να «διευθύνεις» μεγάλους κρατικούς οργανισμούς στηριζόμενος στο δικό σου συνδικαλιστικό παραμάγαζο, ερήμην της κανονικής διοίκησης. Σε έχω ακούσει να διαμηνύεις απειλητικά προς διάφορες κατευθύνσεις, «κοιτάξτε να δείτε, εδώ μέσα όλοι οι Πρόεδροι και διευθυντάδες είναι περαστικοί, και μόνιμοι είμαστε μόνο εμείς που αγαπάμε πράγματι το μαγαζί». Θυμάμαι, κάποτε στην ΕΡΤ, που αναγκάσατε ως και τον μέγα Μάνο Χατζιδάκι, τον καιρό που έδινε τη ψυχή του για το ιστορικό Τρίτο Πρόγραμμα, να τα παρατήσει παρά να κάνει τα πράγματα με τον δικό σας, και όχι τον δικό του τρόπο.

Ξέρεις τι εννοώ: ωράρια, υπερωρίες, ηχολήπτες, στούντιο, και άλλα πολλά.

Aκου και μια άλλη ιστορία τώρα.

Η Πηνελόπη είναι φίλη μου. Εδώ και περίπου δύο χρόνια έχει νοικιάσει ένα μαγαζί σε στοά στο κέντρο της Αθήνας. Κομμώσεις, μανικιούρ και πεντικιούρ. Ξεκίνησε ως υπάλληλος κάπου στον Σταυρό Αγίας Παρασκευής, έχτισε σιγά-σιγά τη δική της πελατεία, και κάποια στιγμή αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα και να κατέβει στο κέντρο. Πιο πολύς ο κόσμος, και της υποσχέθηκαν οι περισσότεροι πελάτες ότι θα την ακολουθήσουν και θα την στηρίξουν. Πράγματι, οι πιο πολλοί της μένουν πιστοί. Παίρνουν το μετρό και κατεβαίνουν μια φορά κάθε τόσο να τους περιποιηθεί η Πηνελόπη.

Ίσως να μην ξέρεις και να μην καταλαβαίνεις, διότι δεν εργάστηκες ποτέ, ότι αυτές οι δουλειές, της περιποίησης όπως τις λέω, καλλιεργούν ιδιαίτερη σχέση μεταξύ αυτού που παρέχει την υπηρεσία και του πελάτη που την αγοράζει.

Την περασμένη εβδομάδα, πάλι σε πανεργατική απεργία που κλείσατε όλο το Κέντρο, το μαγαζί ήταν άδειο, 11 η ώρα το πρωί. Όπως και την Τετάρτη. Έτσι γίνεται, μου λέει. Όποτε απεργεί το μετρό, δεν κατεβαίνει κανένας στο κέντρο. Το ίδιο όταν απεργεί και κλείνει την πόλη οποιοσδήποτε. Μαζεύονται από ώρες πριν, και κλείνουν τον δρόμο. Δουλεύουν μόνο οι καφετέριες, διότι πίνουν καφέδες αβέρτα, αλλά και τα φαρμακεία όποτε γίνεται χρήση δακρυγόνων.

Τουλάχιστον τέσσερις έως έξι εργάσιμες μέρες κάθε μήνα, εσύ και οι όμοιοι σου, συνδικαλιστάκο, της στερείτε το μεροκάματο. Ο ιδιοκτήτης, θα πάρει το ενοίκιό του, τουλάχιστον μέχρι να του φύγει κι αυτουνού ακόμα ένας ενοικιαστής, πάλι εξαιτίας σου. Ξέρω ότι αυτά που σου γράφω σε χαροποιούν. Γιατί επιβεβαιώνουν την δύναμη που έχεις επάνω στις ζωές των ανθρώπων. Κάτι που σε κάνει να πιστεύεις ότι είσαι Θεός.

Από αυτήν την δύναμη υπάρχεις. Η ταμπέλα του προστάτη των δικαιωμάτων των εργαζομένων που κραδαίνεις είναι αστεία και δεν πείθει. Είναι χρόνια τώρα που έχετε μπερδέψει τα μεγέθη. Προστατεύετε και «αγωνίζεστε» για τους λίγους. Τους πολλούς, τους αφήσατε απέξω και τώρα είναι απέναντι σας. Κανένας δεν σας συμπαρίσταται. Όλοι σας βρίζουν. Όχι την κυβέρνηση, εσάς.

Η δύναμή σου συνδικαλιστάκο απορρέει από έναν χρόνιο εκβιασμό που άλλοι σου επέτρεψαν να ασκείς. Οι κατακτήσεις σου είναι αμφισβητήσιμης σημασίας πια. Η κρίση της χώρας φέρει ξεκάθαρη πια και την δική σου σφραγίδα. Βόλεψες ανθρώπους και τακτοποίησες καταστάσεις που ξέρεις ότι ήταν παρασιτικές. Διόγκωσες όλα τα μεγέθη, απομυζώντας τον δημόσιο μα και τον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος είναι και αυτός που ακόμα σε πληρώνει.

Η Πηνελόπη, συνδικαλιστάκο, είναι μέτοχος του «ιδιωτικού τομέα» που ακόμα σε κρατάει εν ζωή – αυτός ο «τομέας» δίνει στο κράτος τους περισσότερους φόρους που πληρώνουν τον δικό σου μισθό.

Το μεγαλύτερο κακό όμως που έχεις κάνει είναι ότι σκότωσες κάθε δίκαιο αίτημα των εργαζομένων, εξευτελίζοντας την έννοια της εύλογης διαμαρτυρίας, και της πρέπουσας αγωνιστικής κινητοποίησης. Δεν μπορείς να διεκδικείς εργασιακό δικαίωμα όταν το στερείς από κάποιον άλλον, που επίσης εργαζόμενος είναι –τόσο δύσκολο είναι να το καταλάβεις αυτό;

Παλιά, η ψευτοεπαναστατική σου προσέγγιση έπειθε τον κόσμο ότι και αυτό είναι «ένα αναγκαίο κακό» προκειμένου να πληγεί το σύστημα και στο τέλος να επωφεληθεί όλος ο εργαζόμενος λαός. Αυτό το θεώρημα της «παράπλευρης ζημιάς» πήγε περίπατο, δεν το αγοράζει πια κανένας.

Ο πολύς κόσμος, συνδικαλιστάκο, διεκδικεί τα δικαιώματα του όπως εκείνος ξέρει, δουλεύοντας σκληρά, συζητώντας, διεκδικώντας, αντιδρώντας, κλπ. Ο σημερινός εργαζόμενος, με όσες δυσκολίες κι αν έχει, είναι ευέλικτος. Εσύ, μόνο απαιτείς. Δεν δίνεις τίποτα. Οντας ανεπάγγελτος. Χωρίς διάλογο, χωρίς πλέον καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση .Αυτό, ξέρω σε πονά, αλλά πες μου με πόσους παριστάμενους στην τελευταία σου γενική συνέλευση πήρατε την απόφαση για την τελευταία απεργία που κάνατε;

Η κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση εδώ και χρόνια, καταβάλλει προσπάθεια προσέλκυσης ξένων επενδύσεων. Διοργανώνει συζητήσεις και επαφές με επενδυτές από άλλες χώρες για να τους πείσει ότι η Ελλάδα είναι πλέον ελκυστική επιλογή. Οι επιχειρηματίες ακούν προσεκτικά τους υπουργούς, κάποτε και τον ίδιο πρωθυπουργό, και πάντα μία από τις επιφυλάξεις τους είσαι και εσύ! Εσύ που ουδέποτε είδες με θετική ματιά την επιχειρηματικότητα, αντίθετα σε κάθε ευκαιρία την δαιμονοποίησες, τη δαιμονοποιείς, και όπως και την Πηνελόπη, την διώχνεις από την Ελλάδα.

Για να μείνεις και να παίζεις μόνος σου. Με τις ζωές των ανθρώπων.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News