Για τον Πούτιν ο Ζελένσκι είναι ένας ναρκομανής νεοναζί. Για τους εγχώριους θαυμαστές του Πούτιν ο Ζελένσκι είναι ένας ηθοποιός (και μάλιστα κωμικός…) που έγινε πρόεδρος, μία τρολιά του εκλογικού σώματος.

Αυτό όμως μπορεί να διαβαστεί και αλλιώς. Αρκεί να έχεις όλα τα στοιχεία. Κανένας δεν λέει, για παράδειγμα, ότι ο Ζελένσκι είναι απόφοιτος Νομικής. Ούτε προσθέτει ότι έχει στήσει μία πετυχημένη εταιρεία παραγωγής, διευθύνοντας και το αντίστοιχο τμήμα τηλεοπτικού καναλιού. Και τους άκουγες να χλευάζουν, να λένε ότι στην επιλογή του ηγέτη αντανακλάται το επίπεδο του λαού και η σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει τις περιστάσεις.

Και κάπως έτσι, ένας επιτυχημένος καλλιτέχνης και επιχειρηματίας που μπήκε στην πολιτική και έφτασε στο υψηλότερο επίπεδο, λοιδορείται από ανθρώπους που στηρίζουν ανεπάγγελτα παιδιά του κομματικού σωλήνα, τα οποία θεωρούνται και εξ ορισμού ικανά για το management της χώρας. Ας είναι. Τώρα κανένας δεν κάνει πλάκα με τον Ζελένσκι. Υποψιάζομαι δε, ότι αρκετοί σβήνουν tweets και αποκαθηλώνουν αναρτήσεις. Λένε, βέβαια, ότι ο πρόεδρος της Ουκρανίας ακολουθεί πιστά οδηγίες που γράφονται στην Ουάσιγκτον. Ακόμα και έτσι να είναι, η ουσία δεν βρίσκεται σε αυτά που λέει, ούτε σε αυτά που κάνει. Η ουσία βρίσκεται στην παρουσία.

Με στρατιωτική περιβολή, εκφραστικότητα γεμάτη συναίσθημα, ο Ζελένσκι καταφέρνει και στέλνει κουράγιο στη χώρα του, ενώ την ίδια στιγμή εκπέμπει σπαρακτικό μήνυμα προς τον υπόλοιπο κόσμο. Ναι, να συμφωνήσουμε ότι βοηθάει η σπουδή του στην υποκριτική. Αλλά ποιος μπορεί να απαξιώσει την υποκριτική, το performance, στην εποχή του Ιnstagram; Ο Ζελένσκι μιλάει και καταλαβαίνεις τι λέει χωρίς να χρειάζεσαι μετάφραση. Στο εξηγεί ο τόνος της φωνής του, το πάθος και η ελπίδα στα μάτια του.

Οι εκτιμήσεις των Ρώσων έλεγαν ότι θα την κοπανήσει. Θα κατέληγε φρουρούμενος σε καμιά πολυτελή βίλα στη νότια Ευρώπη, να στέλνει από εκεί μηνύματα στον ουκρανικό λαό. Επικοινωνιακά θα τελείωνε ως ηγέτης σε δέκα μέρες. Τώρα λέει ότι θα μείνει εκεί. Η δολοφονία του δεν είναι πλέον ένα απίθανο σενάριο. Οι Times έγραψαν ότι ο Πούτιν έχει αμολήσει μία αγέλη φονιάδων στο κατόπι του. Λογικό. Μόνο που τώρα, όπως και αν κυλήσουν τα πράγματα, ο Πούτιν έχει χάσει την παρτίδα από τον Ζελένσκι. Αν τον σκοτώσει, θα φτιάξει έναν ήρωα. Και αν διαπραγματευτεί μαζί του, θα έχει ηττηθεί από έναν κωμικό.

Και ο Ζελένσκι; Σίγουρα ο ίδιος με όλα όσα ζει τις τελευταίες ημέρες έχει ξεπεράσει τα ενστικτώδη της επιβίωσης. Αντιλαμβάνεται ότι το ιστορικό διακύβευμα είναι τόσο μεγάλο, ώστε να καθιστά τον θάνατο του ως και λυτρωτική καταφυγή. Πεθαίνοντας ο Ζελένσκι θα έχει στα χείλη της γεύση της ιστορικής αναγνώρισης. Δεν είναι και λίγο να ξέρεις ότι πεθαίνεις ως ήρωας της πατρίδας σου. Από την άλλη, αν ζήσει, όλα είναι ανοιχτά. Μπορεί να γίνει το απόλυτο σύμβολο της ηγεσίας, μπορεί και να τον δούμε να διαφημίσει οδοντόκρεμες. Ποτέ δεν ξέρεις πώς έρχονται τα πράγματα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News