Πήρε πουθενά το μάτι σας συνάντηση Πρωθυπουργού και αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης χωρίς χτυπήματα κάτω από τη ζώνη από τότε που μπήκαμε στα μνημόνια το 2010;

Μάλλον όχι… Κορυφαίο παράδειγμα η συνάντηση Αλ. Τσίπρα – Μητσοτάκη στο Μέγαρο Μαξίμου το 2016 όταν τα υπόγεια του Μαξίμου έκαναν διαρροές την ώρα της συνάντησης. Δηλαδή με τον τότε Πρωθυπουργό (Τσίπρα) και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης (Μητσοτάκη) να συζητούν πάνω από το κεφάλι τους για τα εθνικά θέματα…

Ο κ. Τσίπρας, ως… άψογος οικοδεσπότης, είχε δώσει εντολή στο υπόγειο να μοιράζει —με τη συνάντηση σε εξέλιξη— μια διαρροή που εμφάνιζε τον εαυτό του να κατηγορεί μέσα στη συνάντηση (!) τον κ. Μητσοτάκη ότι στηρίζει το ΔΝΤ!

«Δεν μπορείς να ζητάς την απόσυρση του νομοσχεδίου για το Ασφαλιστικό και την ίδια στιγμή να επικροτείς το ΔΝΤ» έλεγαν οι «μαγικές» από κάθε άποψη αράδες της διαρροής. Επίσης, ο κ. Τσίπρας ζητούσε (πάντα σύμφωνα με τη «μαγική» διαρροή) από «τον νέο πρόεδρο της ΝΔ να πάρει θέση για το ΔΝΤ και ν’ αποφασίσει με ποιους είναι». 

Πηγές της ΝΔ απαντούσαν το ίδιο βράδυ ότι μάλλον τα υπόγεια του Μαξίμου είχαν «ειδική ικανότητα» ώστε «με τρόπο μεταφυσικό να έχουν γνώση τι έλεγε ο κ. Μητσοτάκης στην κλειστή συνάντηση». Και πρόσθεταν ότι το κλίμα ήταν εντελώς διαφορετικό. Ηταν οι εποχές του «στα τέσσερα», του «τρία μέτρα κάτω απ΄τη γη» και πιο πριν της συνύπαρξης με τις κρεμάλες και τη Χρυσή Αυγή στις πλατείες των Αγανακτισμένων.

Περιέργως, με αφορμή την συνάντηση Μητσοτάκη – Ανδρουλάκη στη Βουλή (4/12), άνθρωποι λογικοί, επιστήμονες και σοβαροί σχολιαστές φάνηκε να περίμεναν κάτι διαφορετικό από την πολιτισμένη συζήτηση διάρκειας 80 λεπτών που είχαν ο Πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Σαν να ήθελαν μόλις τελείωνε η εισαγωγική κουβέντα και αποσυρθούν οι κάμερες ο Ανδρουλάκης να επιτεθεί στον Μητσοτάκη με λαβή Κραβ Μαγκά. Μετά να πάρει φόρα και να προσγειωθεί πάνω του με άλμα όπως ο Χαλκ Χόγκαν. Σαν να έκλαιγε η ψυχή τους δηλαδή για την ένωση των άκρων α λα παλαιά, όπως το 2012-2015, και όπως δυστυχώς συμβαίνει σήμερα στη Γαλλία.

Το μορατόριουμ των λίγων ωρών που είδαμε την Τετάρτη, για να μπορέσουν ο Πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης να συζητήσουν πχ. τα εθνικά θέματα, φάνηκε σε κάποιους (όχι μόνο από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ) κάτι εντελώς απαράδεκτο.

Το γεγονός ότι μετά τη συνάντηση η ενημέρωση από τις δύο πλευρές, κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ, δεν περιείχε ψέματα και δηλητήριο (α λα παλαιά) τέντωσε τα νεύρα κάποιων ανθρώπων σε τέτοιο βαθμό που έπρεπε κάπου να ξεσπάσουν. Και έπιασαν τα πληκτρολόγια για να ξεθυμάνουν στα social media.

Ευτυχώς, όπως πριν το μορατόριουμ, έτσι και μετά, από το πρωί της Πέμπτης, η πολιτική σύγκρουση Μητσοτάκη – Ανδρουλάκη συνεχίστηκε κανονικά, όπως συμβαίνει σε όλες τις δημοκρατίες του κόσμου.

Μέσα από αυτή την αντιπολίτευση που εστιάζει στα προβλήματα και δεν τάζει λαγούς με πετραχήλια, κερδισμένοι βγαίνουν τελικά οι πολίτες. Προτάσεις του ΠΑΣΟΚ όπως αυτές για το Στεγαστικό και τη Golden Visa ανάγκασαν την κυβέρνηση να διορθώσει κάποια λάθη και να αντιμετωπίσει προβλήματα που είχε υποτιμήσει. Αυτό συμβαίνει στη δημοκρατία. Αρέσει – δεν αρέσει αυτό είναι το μοντέλο της λεγόμενης ομαλότητας, έτσι ξορκίζεις τον κίνδυνο της εκτροπής. Με την αξιοπρεπή στάση.

Η άλλη επιλογή είναι οι δυνάμεις που χρησιμοποιούν τη Δημοκρατία και την Αξιοπρέπεια μόνο ως λέξεις, ως εργαλεία για να πετύχουν όσα νομίζουν ότι έχουν το ηθικό δικαίωμα να κάνουν αν αποκτήσουν εξουσία.

Πράγματα εντυπωσιακά και όχι βαρετά (όπως μια πολιτισμένη συζήτηση 80 λεπτών), όπως το να προσπαθούν να βάλουν στη φυλακή τους αντιπάλους τους ή να εξοντώσουν ηθικά (μέσω των social media) και οικονομικά (μέσω της εφορίας) όσους μπορεί να διαφωνούν μαζί τους.

Οσοι, λοιπόν, έσπευσαν να πυροβολήσουν το μορατόριουμ Μητσοτάκη-Ανδρουλάκη που κράτησε μια μέρα, υπονοώντας ότι αποτελεί «συνθηκολόγηση» και «προάγγελο» συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, όπως το 2012, ονειρεύονται ακριβώς αυτό.

Το οποίο όντως, τώρα που ο Τσίπρας είδε ότι δεν τραβάνε τα Ινστιτούτα (δεν τον ακούει κανένας) και έπιασε τον προφορικό λόγο και τα υπονοούμενα, θα ήταν και το ιδανικό σενάριο για να ξαναβρεθεί μέσω ενός εφιαλτικού ριμέικ στα πράγματα. Κόντρα σε μια (ανύπαρκτη ευτυχώς) «συμπαιγνία του παλιού πολιτικού συστήματος».

Ευτυχώς, όμως, οι εποχές έχουν αλλάξει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News