Ας παρατηρήσουμε συμπεριφορές. Εχει καταφέρει να συλλάβει κάτι το καρτουνίστικο η φωτογραφία (επάνω) του IntimeNews. Ο Αλέξης Τσίπρας αποχωρεί με κατεβασμένο κεφάλι και ελαφρύ μειδίαμα από το Μέγαρο Μαξίμου, ενώ πίσω του στέκεται, με χαμόγελο του τύπου «εδώ είμαστε!», ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως νέος Πρωθυπουργός.

Πέρα από κομματικές αντιπαραθέσεις, το δίπτυχο «φύγε εσύ, έλα εσύ» έχει και σημαντικό ανθρωπολογικό ενδιαφέρον. Πώς να ένιωθε ο Τσίπρας «αφήνοντας τα κλειδιά» στον Μητσοτάκη στο Μέγαρο Μαξίμου; Ισως σαν πρώην ιδιοκτήτης που δείχνει τα κατατόπια στον νέο ορεξάτο ενοικιαστή.

Από τη βραδιά των εκλογών άλλωστε, με το εκλογικό αποτέλεσμα να έχει ήδη κριθεί, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος ο Τσίπρας αναφέρθηκαν στη δική τους πικρή γεύση, όταν πριν από πέντε παρά κάτι χρόνια, βρέθηκαν μπροστά σε ένα «άδειο Μέγαρο Μαξίμου» κατά την τελετή παράδοσης-παραλαβής. Ο απερχόμενος Αντώνης Σαμαράς, σαν μουτρωμένος έφηβος, δεν ήταν καν εκεί, αποδεικνύοντας πως κάποιοι άνθρωποι -γιατί στην ήττα φαίνεται πάντα η στόφα του καθενός-, δεν αντέχουν να χάνουν.

Το κλίμα σε κάτι τέτοιες στιγμές παραπέμπει όντως σε κάτι που όλοι λίγο-πολύ έχουμε βιώσει στη ζωή μας, και ας μην έχουμε μεγαλώσει σε αχανή σαλόνια, και ας μην κρατά η σκούφια μας από κάποιο σπουδαίο τζάκι. Ολοι ωστόσο, έχουμε φύγει κάποτε από κάπου, με τον (απο)χωρισμό να μην είναι μόνο οδυνηρός, αλλά ίσως και να κρύβει και μία δόση ανακούφισης. Αν μάλιστα έχεις αφήσει πίσω σου ένα σπίτι μέσα στο οποίο έχεις ζήσει πολλά και έντονα και ζόρικα, ο τρόπος με τον οποίο το παρουσιάζεις-πασάρεις στον επόμενο, ο οποίος καταφθάνει πανευτυχής και έχει αγοράσει ήδη καινούριο μπρελόκ για τα κλειδιά, έχει μεγάλο ενδιαφέρον: «Καλώς ορίσατε! Λοιπόν… αυτό εδώ είναι, όπως βλέπετε είναι πολύ ευρύχωρο, σε καλό σημείο, οι γείτονες είναι πολύ ήσυχοι και καθώς πρέπει. Είναι ευάερο, ευήλιο, διαμπερές, τα κοινόχρηστα δεν είναι πολλά και έχει και φυσικό αέριο. Καλορίζικο να είναι, καλή αρχή!»

Στην πραγματικότητα, ποτέ δεν λες όλη την αλήθεια. Τα κοινόχρηστα δεν είναι λίγα, οι γείτονες δεν είναι ήσυχοι, τα υδραυλικά έχουν πρόβλημα. Αλλά με το που απομακρύνεσαι και έχεις ξεφορτωθεί τα κλειδιά μαζί με όλες τις αναμνήσεις και τις ευθύνες, δεν σε πολυνοιάζει. Αφού το ήθελε τόσο πολύ ο «νέος», ας τα βγάλει πέρα τώρα. Πικρία αλλά και ανακούφιση μαζί. Ενα ενδιαφέρον κοκτέιλ που έχει εφαρμογή παντού. Είτε φεύγεις από την κυβέρνηση μιας χώρας, είτε από μία σχέση που σε έκανε να νιώθεις σαν ανίκανος και αμήχανος πολιτικός.

Το λέει άλλωστε, και το λαϊκό άσμα:

«Πωλείται όπως είναι επιπλωμένο
Με χιλιάδες αναμνήσεις φορτωμένο
Πωλείται και το δίνω όσο κι όσο
Φθάνει θεέ μου από εκείνη να γλιτώσω».

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News