Οσοι θέλουν να καταλάβουν τις απαιτήσεις της Αγγλίας από τη βασιλεία δεν έχουν παρά να δουν το «Elisabeth» με την Κέιτ Μπλάνσετ. Συγκεκριμένα, την τελευταία σκηνή, όταν η Ελισάβετ καταλαβαίνει ότι ανήκει στην Αγγλία και κόβει τα μαλλιά της, όπως θα τα έκοβε μία μοναχή που ανήκει στον Χριστό.

Συμπεριφέρονται όλοι οι άγγλοι βασιλείς έτσι; Προφανώς όχι. Στους Αγγλους αρέσει και η άλλη πλευρά της βασιλείας. Για κάθε λάτρη του πρωτοκόλλου όπως η Βικτωρία υπήρχε ένας Γουλιέλμος Δ’, ο πατέρας της, που απεχθανόταν τις πομπώδεις τελετές και ήθελε να καταργήσει τις στέψεις. Το στοιχείο όμως της αφιέρωσης του σώματος στη χώρα, η άρνηση της ύπαρξης των συναισθημάτων, αυτό που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (δεν χρειάζεται να πω ποιος) είχε πει «για να κυβερνήσω στέγνωσα την ψυχή μου» ισχύει για τις τρεις μεγάλες βασίλισσες της Βρετανίας.

Η «ζαβολιά», το being a bit naughty, αρέσει στους Βρετανούς. Η βασίλισσα Ελισάβετ Β’ ήταν φανατική αντικαπνίστρια επειδή ο πατέρας της, που κάπνιζε συνεχώς, πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα. Ωστόσο η Queen Mother, η βασιλομήτωρ, κάπνιζε τέσσερα τσιγάρα την ημέρα. Το πακέτο το καβάτζωνε στα βάζα του παλατιού. Και δεν κάπνιζε Davidoff ή Rothman’s. Οσοι θυμούνται τη Βρετανία της στέρησης της δεκαετίας του ’60 ξέρουν τα λαϊκά τσιγάρα, τύπου Cadet και Guards, τα οποία είχαν μικρότερη διάμετρο από τα ακριβά και πουλιόντουσαν και σε πακέτα των 10 τσιγάρων. Η αγαπημένη μάρκα της Queen Mother, που το 2002 απεβίωσε σε ηλικία 102 ετών, ήταν τα αντίστοιχα λαϊκά Woodbines.

Οι Αγγλοι λάτρευαν το γούστο ή, για την ακρίβεια, την έλλειψη γούστου της Ελισάβετ Β’ στο ντύσιμο. Τα παλτά με τα φανταχτερά χρώματα, τα μαντίλια που έδενε κάτω από το σαγόνι, όλο το Elizabethan look έμοιαζε με κάτι που θα φόραγε μια γυναίκα του ’60 για να βγει για ψώνια στην High Street.

Αυτό όμως που οι Αγγλοι παραδοσιακά εκτιμούν είναι η ανάληψη της ευθύνης. Το white man’s burden, όπως είχε γράψει ο Κίπλινγκ για να δικαιολογήσει την ύπαρξη της αποικιοκρατίας. Τη βασίλισσα να επιθεωρεί τους Queen’s Guards και αυτοί με τα καπέλα από δέρμα αρκούδας στο κεφάλι να λιποθυμάνε από τη ζέστη, πέφτοντας από τη στάση της προσοχής. Γιατί; Το απάντησε ο Τζον Φόουλς στο «H Γυναίκα του Γάλλου Υπολοχαγού» όταν ρωτάνε τον ήρωα τον λόγο που μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού στην Κορνουάλη μαζεύει απολιθώματα φορώντας χοντρό τουίντ. «Επειδή όταν μαζεύεις απολιθώματα πρέπει να φοράς τουίντ».

Οποιος θέλει να διαβάσει ένα βιβλίο για τη Βρετανική Αυτοκρατορία, ας διαβάσει την τριλογία του Γιαν Μόρις (Jan Morris). H εισαγωγή στον δεύτερο τόμο, το «Pax Britannica», όπου οι λαοί της αυτοκρατορίας έρχονται στο Λονδίνο για τον Ιωβηλαίο της Βικτωρίας είναι αριστουργηματική.

Και μια που γράφω για βιβλία, να επαναλάβω κάτι. Τι αμαρτία κάναμε και πρέπει να τραβολογιόμαστε στο ταχυδρομείο για να πληρώσουμε εκτελωνισμό για όποιο βιβλίο μας έρχεται από την Αγγλία ή την Αμερική; Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 αυτό το μαρτύριο είχε καταργηθεί. Αν είναι τα λεφτά, ας κάνει κάτι ο Πιερρακάκης να τα πληρώνουμε ηλεκτρονικά, ώστε ούτε τον χρόνο μας να χάνουμε και ούτε να επιβαρύνουμε το ταχυδρομείο όπου από υπαλλήλους έχουν μείνει τρεις και ο κούκος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News