Η σειρά του Alpha «Αυτή η νύχτα μένει» είναι σίγουρα μια από τις πολυσυζητημένες της φετινής τηλεοπτικής σεζόν. Σε ένα επαρχιακό μπουζουκτσίδικο της δεκαετίας του ’80, το «Ονειρο», από εκείνα που ο καπνός μπερδεύεται με τη μυρωδιά του αλκοόλ και τα γαρίφαλα στρώνουν χαλί στην πίστα μαζί με κομμάτια σπασμένων πιάτων, οι ήρωες τραγουδούν τα πάθη τους, πίνουν τα λάθη τους και μεθούν τη ζωή τους, η οποία εκτυλίσσεται κυρίως μεταμεσονύκτιες ώρες.

Πριν από δύο δεκαετίες, η ιστορία που ο Θάνος Αλεξανδρής κατέγραψε στο ομότιτλο βιβλίο του, μας μάγεψε στην κινηματογραφική της έκδοση, με την Αθηνά Μαξίμου και τον Νίκο Κουρή στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Και ποιος δεν έχει τραγουδήσει το τραγούδι του Σταμάτη Κραουνάκη, το έπος να πω καλύτερα, που έντυσε με μοναδικό τρόπο η μαγική φωνή της Δήμητρας Παπίου;

Σε εκείνη την εποχή, που μοιάζει μακρινή αλλά δεν είναι τόσο, όλη η Ελλάδα γλεντούσε σε διάσπαρτα «Ονειρα» ανά την Ελλάδα, ξημέρωνε τις νύχτες μέσα στους ναούς του σκυλάδικου και έπνιγε την καψούρα χορεύοντας πάνω σε τραπέζια, ακολουθώντας υπνωτισμένη το τέμπο μιας βραχνιασμένης από το ξενύχτι φωνής, πνιγμένης στα στρας και τα θεόκοντα μίνι.

Ο,τι βλέπει τώρα στο «Ονειρο» της μικρής οθόνης του ο έλληνας τηλεθεατής είναι περασμένο στο DNA του, έχει υπάρξει και ο ίδιος μέρος του σκηνικού, η μυρωδιά του είναι γνώριμη. Πώς να μην ταυτιστεί με την τηλεοπτική αυτή σειρά, που έχει τη σεναριακή υπογραφή της Ιωάννας Κανελλοπούλου και του Γιώργου Μακρή; Επάνω της στήνεται ολόκληρη κοινωνιολογική κουβέντα και μπορεί κάποιος να ρωτήσει χίλια πράγματα τους ταλαντούχους συντελεστές που τη στελεχώνουν.

Μερικοί, βέβαια, προτιμούν να ρωτούν την Ηλιάνα Μαυρομάτη πώς ήταν οι σκηνές με τον συμπρωταγωνιστή της Βασίλη Μπισμπίκη και αν πιστεύει ότι η σύντροφός του, Δέσποινα Βανδή, ζήλεψε. Μιλάμε για ερώτηση που αξίζει Χρυσό Βατόμουρο δημοσιογραφίας, τουλάχιστον. Ειπώθηκε μετά την πρεμιέρα της παράστασης «Ζορμπάς», όπου η Ηλιάνα Μαυρομάτη υποδύεται τη χήρα, και την έκανε να γελάσει, από αμηχανία ίσως, προτού δώσει την αξιοπρεπή της απάντηση: «Ο Βασίλης είναι ένας πολύ έμπειρος επαγγελματίας, με κάνει να νιώθω πάρα πολύ άνετα σε όλες τις εκφάνσεις των σκηνών μας και στις ερωτικές σκηνές. Οπότε, δεν έχω αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα».

Πολλές άκομψες ερωτήσεις έχουν γίνει στους έρμους ηθοποιούς ύστερα από πρεμιέρες, όπου τα μικρόφωνα τους περιμένουν για δηλώσεις, αλλά νομίζω ότι αυτή κερδίζει την πρωτιά του άκομψου. Οχι μόνο γιατί θέλει να επαναφέρει εμμέσως, ακόμα μια φορά και με αφόρητο κιτρινισμό, τη σχέση της τραγουδίστριας και του ηθοποιού επειδή πουλάει σαν θέμα (βαρεθήκαμε, αλήθεια). Αλλά, κυρίως, γιατί είναι μια ερώτηση που μας πηγαίνει στα σκοτεινά μονοπάτια της ζήλιας, εκείνης που δεν καταλαβαίνει το όριο μεταξύ εργασίας και πραγματικότητας.

Θα έπρεπε να ντρεπόμαστε να κάνουμε τέτοιες ερωτήσεις στους καλλιτέχνες μπροστά στις κάμερες. Είναι ερωτήσεις που αναμασούν και εδραιώνουν το στερεότυπο που θέλει τη δουλειά τους παρεξηγήσιμη σε κάποιες εκφάνσεις της. Από κάποιον που νομίζει ότι εκείνο που υποδύονται το νιώθουν στ’ αλήθεια. Οπως κάτι γιαγιάδες, που συναντούν στον δρόμο τον πρωταγωνιστή της σειράς που βλέπουν και τον φωνάζουν με το όνομα του ρόλου του. Το οποίο, βέβαια, είναι απείρως πιο αθώο από μια τέτοια ερώτηση, που γίνεται πονηρά, για να εκμαιεύσει το γκόσιπ και δίνει δικαίωμα σε έναν ανόητο να πει στον/στην ηθοποιό σύντροφό του «αν κάνεις ερωτική σκηνή, ξέχνα με».

ΥΓ. Και μετά έρχεται η αναπαραγωγή των πληροφοριών που πολλαπλασιάζουν αυτές οι ερωτήσεις επί χίλια. Αυτή η ερώτηση μένει. Δυστυχώς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News