Η νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ φέρνει στην ηγεσία της ένα πρόσωπο που σίγουρα θα αλλάξει τα έως τώρα δεδομένα στην κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά και τους συσχετισμούς δυνάμεων στο εσωτερικό του κόμματος. Βρίσκει πολλούς κερδισμένους, αλλά θέτει και ερωτηματικά για την απήχηση που θα έχει πλέον η ΝΔ σε ευρύτερες ομάδες ψηφοφόρων.

Αρχικά, η επικράτηση του κ. Μητσοτάκη ήταν πολύ σημαντική για την φιλελεύθερη πτέρυγα της ΝΔ. Η ομάδα αυτή υπήρξε πάντα ένα διακριτό πολιτικό στρατόπεδο εντός της ΝΔ, το οποίο για πολλά χρόνια υποστήριξε διάφορα πρόσωπα που εναλλάχθηκαν στην ηγεσία του κόμματος, χωρίς όμως να εκπροσωπούνται από αυτά είτε ιδεολογικά είτε εσωκομματικά.

Στο ίδιο πλαίσιο, η νίκη του κ. Μητσοτάκη ικανοποίησε ψηφοφόρους αλλά και πολιτικούς χώρους με ευρύτερη κεντρώα πολιτική κατεύθυνση. Δεδομένου μάλιστα ότι οι πολιτικές συναινέσεων αλλά και ο δρόμος των μεταρρυθμίσεων είναι το αναπόφευκτο μέλλον σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής σκηνής, στελέχη και κόμματα του κεντρώου χώρου θα έχουν περισσότερη συμβατότητα σε ενδεχόμενες συνεργασίες με μια ΝΔ με κεντροδεξιό προφίλ.

Αν και είναι πολιτικός που αποφεύγει το λαϊκισμό και εστιάζει περισσότερο στην ουσία του κάθε ζητήματος, η συνταγή αυτή έχει αποδειχθεί ότι δυστυχώς δεν έχει επιρροή στους πιο «απολιτίκ» ψηφοφόρους, οι οποίοι είναι όμως και η μεγαλύτερη μερίδα του εκλογικού σώματος

Η νίκη του κ. Μητσοτάκη είναι επωφελής όμως και για τους πολιτικούς του αντιπάλους που βρίσκονται σήμερα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξαρτήτων  Ελλήνων, στήριξαν την άνοδο τους στην εξουσία μεταξύ άλλων και σε έναν λόγο κατά του «νεοφιλελευθερισμού» αλλά και της οικογενειοκρατίας. Με αυτά τα δεδομένα, η εκλογή του κ. Μητσοτάκη τους δίνει τον ιδανικό πολιτικό αντίπαλο. Ο κ. Μητσοτάκης δεν κρύβει την προτίμησή του για φιλελεύθερες και μεταρρυθμιστικές πολιτικές, ενώ ταυτόχρονα προέρχεται από μια πολιτική οικογένεια την οποία οι πολιτικοί του αντίπαλοι έχουν καταφέρει να συνδέσουν επικοινωνιακά με το πολιτικό παρελθόν της χώρας που την έφερε στη θέση που βρίσκεται σήμερα.

Σήμερα, παρά την αυξανόμενη απογοήτευση για την παρούσα κυβέρνηση, η μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων δεν έχει αποδεχθεί την ανάγκη για μεταρρυθμίσεις, οπότε δε φαίνεται να είναι έτοιμη να στραφεί και να υποστηρίξει έναν ηγέτη που τις ευαγγελίζεται. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το ότι ο νέος αρχηγός της ΝΔ προέρχεται από ένα από τα μεγάλα πολιτικά «τζάκια», δύσκολα θα επιτρέψουν στη ΝΔ να αποκτήσει πρόσβαση σε αυτή τη μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων.

Ταυτόχρονα, σε επικοινωνιακό επίπεδο, ο κ. Μητσοτάκης δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ο πλέον χαρισματικός πολιτικός. Αν και είναι πολιτικός που αποφεύγει το λαϊκισμό και εστιάζει περισσότερο στην ουσία του κάθε ζητήματος, η συνταγή αυτή έχει αποδειχθεί ότι δυστυχώς δεν έχει επιρροή στους πιο «απολιτίκ» ψηφοφόρους, οι οποίοι είναι όμως και η μεγαλύτερη μερίδα του εκλογικού σώματος. Ως εκτούτου, θα έχει ιδιαίτερα δύσκολο έργο στο να προωθήσει ένα μοντέρνο μεταρρυθμιστικό λόγο εν μέσω μιας κρίσης που συνεχίζει να βαθαίνει. Αυτό πιθανότατα θα στερήσει από τη Νέα Δημοκρατία την πρόσβαση σε αυτή τη μεγάλη ομάδα ψηφοφόρων, περιορίζοντας σημαντικά τα ποσοστά της.

Τέλος, με τη μετακίνηση της ΝΔ προς το κέντρο, δεν αποκλείεται να υπάρξουν σημαντικές απώλειες και από την πλευρά των ψηφοφόρων της ΝΔ που έχουν εντονότερα «δεξιά» χαρακτηριστικά. Αυτό βέβαια εξαρτάται και από το βαθμό στήριξης της νέας ηγεσίας από τα στελέχη της ΝΔ που εκπροσωπούν ιδεολογικά αυτό το χώρο.

Ενώ λοιπόν η ανάδειξη του κ. Μητσοτάκη στην αρχηγία της ΝΔ έρχεται σε περίοδο που η κυβέρνηση φθείρεται και ταυτόχρονα η νίκη αυτή ικανοποιεί ιδιαίτερα κάποιες πολιτικές ομάδες, είναι εξαιρετικά αμφίβολο το αν θα έχει βρει υποστηρικτές σε ομάδες ψηφοφόρων εκτος του σκληρού πηρύνα των ομάδων αυτών.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News