Είμαι Αριστερός. Ευρωπαϊστής Αριστερός. Κατατάσσομαι ιδεολογικά στην πολιτική ομάδα που διαμορφώθηκε στην Ελλάδα διαχωρίζοντας τη θέση της από τον φασισμό του σοβιετικού κομμουνισμού, όταν μπήκαν τα τεθωρακισμένα στην Πράγα. Και στη συνέχεια, ΠΑΜ, Ρήγας Φεραίος, ΕΑΡ, Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου, ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ. Και κάπου εκεί χάνομαι. Γιατί αισθάνομαι ξένος. Γιατί σίγουρα δεν έγιναν μέσα σε λίγα χρόνια Αριστεροί το 36% των Ελλήνων και πολύ απλά αυτή η πολιτική δύναμη δεν είναι Αριστερά.

Βλέπω μια πολιτική δύναμη που δημιουργήθηκε από αγανακτισμένους βολεμένους, δηλαδή από όλους αυτούς που εμείς ως Αριστεροί κατηγορούσαμε τόσα χρόνια για λεηλασία. Ανδρώθηκε στη συνέχεια κατά μεγάλο μέρος από τη λαϊκίστικη αντιμνημονιακή ρητορική του Σαμαρά που, για να πάρει την εξουσία, εκμεταλλεύτηκε ένα πολιτικό σώμα συγκεκριμένων πολιτιστικών και ηθικών στοιχείων. Δηλαδή ένα πολιτικό σώμα που κατά 80% αντάλλασσε τα τελευταία χρόνια κυβερνήσεις ψηφίζοντας όσους του έταζαν περισσότερα, διαμορφώνοντας και διατηρώντας πολιτικούς στρατούς, ιδιαίτερα στο δημόσιο. Σε αυτό το πολιτικό σώμα, πολιτικές πόρνες των 2 μεγάλων κομμάτων παρείχαν τις υπηρεσίες τους μέσω διορισμών, συντάξεων και αναθέσεων έργων, με αντίτιμο την ψήφο. Τα παραπάνω έχουν επιβεβαιωθεί δημοσίως και ευθαρσώς στην ελληνική Βουλή, με εμετική και περίσσεια ειλικρίνεια από μια πληθωρική πόρνη του παραπάνω πολιτικού συστήματος.

Σήμερα δεν βλέπω πρώτη φορά Αριστερά, αλλά μια από τα ίδια! Ένα πολιτικό μόρφωμα που υποστηρίζεται από αγανακτισμένους πελάτες που ξέμειναν χωρίς τις παρεχόμενες υπηρεσίες, εθισμένοι στο κατεστημένο που διαμόρφωσαν τα 2 ανήθικα μεγάλα κόμματα της μεταπολίτευσης. Συνεχίζεται να παίζεται με τους ίδιους όρους το ίδιο παιχνίδι στις πλάτες ενός όχι τόσο υψηλού επιπέδου, πολιτιστικά και ηθικά πολιτικού σώματος, που περιμένει την εύκολη λύση έχοντας συνηθίσει στην εξαγορά ψήφων και συνειδήσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ συμμαχώντας με ένα χριστιανορθόδοξο ακροδεξιό, λαϊκίστικης ρητορικής κόμμα, έκανε κυβέρνηση και σήμερα νίπτει τας χείρας του, αποποιούμενο την πολιτική ευθύνη που του αναλογεί για την ουτοπία που κυνήγησε. Είναι χειρότερο από το να είχε συμφωνήσει σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ για το καλό της πατρίδας όταν αυτό ήταν εφικτό. Αντιθέτως αποφάσισε να κάνει μια στείρα αντιπολίτευση για τη διατήρηση των πολιτικών στρατών που δημιούργησαν τόσα χρόνια ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Δηλαδή τη νοσηρή πραγματικότητα που ως Ευρωπαϊκή Αριστερά πάντα πολεμήσαμε! Και σήμερα, με δακρύβρεχτες εθνικιστικές κορώνες του υπουργού άμυνας και παραπομπές στα ηρωικά ΟΧΙ του Μεταξά, συνεχίζεται να αποπροσανατολίζεται αυτό το έρημο και ανώριμο πολιτικό σώμα προς ένα φασιστικό δημοψήφισμα με 2 εναλλακτικές.

Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν μόνο 2 εναλλακτικές και εγώ ως Ευρωπαϊστής Αριστερός θα απέχω από αυτή τη ρωσική ρουλέτα και από αυτή τη νέα εθνική διχόνοια στην οποία οι υπό εξαφάνιση δεινόσαυροι του παλιού πολιτικού καθεστώτος θέλουν να με παγιδεύσουν. Ελπίζω η αποχή να ξεπεράσει 50% των πολιτών και να περάσουν στο προσκήνιο επιτέλους κάποιοι από τους τόσους άξιους συμπολίτες μου με τους οποίους συναλλάσσομαι καθημερινά. Άνθρωποι υγιείς, ανεξαρτήτως πολιτικής καταγωγής, που απείχαν από το υπάρχον πολιτικό σύστημα, που έχουν όραμα για τη χώρα, είναι παραγωγικοί, ξέρουν να φέρνουν αποτελέσματα και προπάντων έχουν ηθικές αρχές. Γιατί η κρίση μας δεν θεωρώ ότι έχει βάση οικονομική αλλά ηθική! Ελπίζω ότι μέσα από αυτή τη τελευταία πολιτική περιπέτεια, θα ωριμάσει το ελληνικό εκλογικό σώμα και θα επιλέγει ανθρώπους ικανούς και δοκιμασμένους στην παραγωγή αποτελεσμάτων και όχι παράγωγα πολιτικής ιχθυοκαλλιέργειας από τα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων. Μπαρουτοκαπνισμένους πολεμιστές στις μάχες της ζωής και όχι σιδερωμένους χαρτογιακάδες, απόφοιτους των κομματικών σχολών. Αποχή από κάθε είδους εκβιαστικό δημοψήφισμα της διχόνοιας! Ούτε ΝΑΙ σε όλα, ούτε ΟΧΙ!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News