Χθες διάβαζα ένα άρθρο ενός από τους μεγάλους εναπομείναντες φιλοσόφους-κοινωνιολόγους της Ευρώπης, του Γερμανού Γιέργκεν Χάμπερμας, με τίτλο «Εμείς είμαστε υπεύθυνοι για την κρίση και όχι η Ελλάδα». Το άρθρο το δημοσίευσε στην αρχή της εβδομάδας η Süddeutsche Zeitung. Ένα μακροσκελές και δύσκολο άρθρο, που εγώ το διάβασα σε λίγο μικρότερη μορφή στη σουηδική εφημερίδα Dagens Nyheter, που το δημοσίευσε την Πέμπτη 25/6. (Να δούμε αν καμιά ελληνική εφημερίδα το δημοσιεύσει, γιατί αυτά που γράφει ο Χάμπερμας δε βολεύουν τις αστικές μας εφημερίδες). Βέβαια ακριβώς την άλλη μέρα είχαμε ξαφνικά μια κίνηση που ο Χάμπερμας, έμμεσα, έλεγε ότι έπρεπε να γίνει προ πολλού. Κατηγορούσε τον Τσίπρα για «φοβισμένη» πολιτική απέναντι στα zombies πολιτικούς που ρουφούν το αίμα των ευρωπαϊκών λαών. Έγραφε ότι οι ευρωπαίοι πολιτικοί και τεχνοκράτες δεν τον αντιμετωπίζουν σαν ισότιμο μέλος και δεν τον παίρνουν στα σοβαρά.

Την ίδια θέση με τον Χάμπερμας παίρνω κι εγώ και αναρωτιέμαι γιατί κάτι που έπρεπε να γίνει πριν έξι χρόνια γίνεται τώρα. Ίσως γιατί ο αυτόματος πιλότος που μας οδηγούσε στην καταστροφή λειτουργούσε καλά μέχρι τώρα. Επιτέλους όμως κάποιος από τους νέους πιλότους ξύπνησε και είπε: «Πηγαίνουμε ολοταχώς να καρφωθούμε στο χώμα και να σκοτωθούμε όλοι. Κάτι πρέπει να γίνει». Και κάνει αυτό που άλλοι πιο μικροί λαοί, οι σκληροί Βίκινγκς της Ισλανδίας, τόλμησαν να κάνουν πριν έξι χρόνια. Αντί να σώσουν τις τράπεζες, έσωσαν τον λαό τους και την οικονομία τους. Μετά τις εκλογές του 2009 έριξαν στη φυλακή τους τραπεζίτες και τους υπεύθυνους της κυβέρνησης για την οικονομική κρίση του κράτους και είπαν στις αγγλικές και ολλανδικές τράπεζες που ζητούσαν πίσω τα δάνειά τους να τα βρουν με τις αντίστοιχες ισλανδικές. Το ισλανδικό κράτος και κατ’ επέκταση ο λαός δεν πλήρωσε ούτε ένα ευρώ για χρέη τραπεζών. Με νέο εθνικό νόμισμα έσωσε την οικονομία του και, κυρίως, την αξιοπρέπειά του ως κράτος και λαός.

Εμείς, που είμαστε κολλημένοι με το ευρώ δεν ξέρω τι θα κάνουμε αλλά, πρέπει να αποφασίσουμε την Κυριακή. Τράπεζες ή λαός; Λεφτά σε λίγους ή σε πολλούς; Βαρέθηκα να γράφω για τη διάλυση του κοινωνικού κράτους στην Ευρώπη από τη λεγόμενη φιλελεύθερη πολιτική κρατών που λειτουργούν σαν λακέδες των τραπεζών που θέλουν να τους λέμε πιστωτές. «In God we Trust», στον θεό που πιστεύουμε, το δολάριο ή, για την ακρίβεια, στο πλαστικό χρήμα που σας δίνουμε, γιατί ο θεός που πιστεύετε είναι στις τράπεζες της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου. Αυτές αποφασίζουν για τις τύχες μας. Αν είναι έτσι, θα το δούμε την Κυριακή.  

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News