5 Ιουλίου 2015-20 Σεπτεμβρίου 2015. Μόλις 77 ημέρες και για δεύτερη φορά καλούνται οι πολίτες να δώσουν «το παρών» στην κάλπη, ασκώντας την κορυφαία έκφραση της Δημοκρατίας. Μιας Δημοκρατίας πληγωμένης, κατακερματισμένης, πλήρως υποδουλωμένης στα κελεύσματα της βαθεάς οικονομικής κρίσης αλλά κυρίως μιας Δημοκρατίας που αποτελεί ενέχυρο πονταρίσματος στο επικίνδυνο παιχνίδι των πολιτικών ζαριών που παίζεται τους τελευταίους μήνες στη χώρα. Ο πολιτικός τζόγος όχι μόνο καταστρατηγεί την πραγματική υπόσταση της Δημοκρατίας και του Συντάγματος, αλλά κυρίως υπό την απειλή μιας δαμοκλείου σπάθης παραπλανεί τους πολίτες και τους θέτει, εσπευσμένα, σε διχαστικά και αδιέξοδα διλήμματα.
Από το σκίσιμο του μνημονίου και τη ρήξη με τους δανειστές, στο κατ’ ευφημολογία ευρωπαϊκό πλάνο και σε μια βιώσιμη λύση. Η ‘’a priori’’ πολιτική φρασεολογία σκισίματος του μνημονίου, υπό το πέπλο της λαϊκής βούλησης, μετεξελίχθηκε σε δημοψήφισμα, και η πομπώδης ρήξη με τους εταίρους, με μια έντεχνη παραδοχή πολιτικού ‘’lapsus linguae’’, μετατράπηκε σε εθνικές εκλογές. Το πλήγμα με αυτή τη δεύτερη και τόσο σύντομη προσφυγή στις κάλπες δεν είναι μόνο οικονομικό αλλά κυρίως κοινωνικοπολιτικό, καθώς εν μέσω σκληρού πολιτικού και διπλωματικού ροκ που διαδραματίζεται στις Βρυξέλλες, η πολιτική ανωριμότητα και αμετροέπεια βυθίζει την κοινωνία στο σκοτάδι και την εγκλωβίζει σε φοβικά σύνδρομα.
Την τελευταία πενταετία βιώνουμε μια κατάσταση συνεχών εκλογικών αναμετρήσεων, κομματικών διαμελισμών, ιδεολογικών συγχωνεύσεων, εσωκομματικών πλατφορμών και συνιστωσών. Η πεπλανημένη αντίληψη πως με την πολιτική «ανάδευση» διασφαλίζεται ρήξη και απεμπόληση των ευρωπαϊκών εταίρων και δημίων, όχι μόνο αποτελεί ύψιστη έκφραση δημαγωγίας και λαϊκισμού, αλλά ταυτόχρονα οδηγεί σε επικίνδυνα μονοπάτια. Όχι τόσο για το κράτος ως αυτοτελή οντότητα, αλλά πρωτίστως για τις διακριτές μονάδες που το απαρτίζουν, τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, που πλέον έχει εμπεδώσει τόσο ξεκάθαρα τον ρόλο του ως εξιλαστήριο θύμα, που καταληκτικά κομίζει όλο το βάρος των ανεύθυνων και έωλων πολιτικών κινήσεων εντυπωσιασμού.
Στη διεθνή πολιτική βιβλιογραφία και σκηνή, οι εκλογές εκλαμβάνονται ως γιορτή της δημοκρατίας, ως κορυφαία έκφραση του κυρίαρχου λαού. Στην Ελλάδα του 2015, στη χώρα που ψηφίζει «όχι» και πράττει «ναι», οι εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου θα αποτελούν μια παγκόσμια πρωτοτυπία. Και αυτό, όχι γιατί θα ανοίξουν οι κάλπες για δεύτερη φορά εντός μόλις 77 ημερών, όχι γιατί θα γιορτάσει η Δημοκρατία και θα αποφασίσει ο λαός, αλλά γιατί πρώτη φορά, τόσο ξεκάθαρα και τόσο «τζογαδόρικα» επιστρατεύεται το από αρχαιοτάτων χρόνων καύχημα και εγχώριο κτήμα μας, η Δημοκρατία, για να καλύψει τα κενά μιας «δυναμικής» δημιουργικής ασάφειας και ενός υποτιθέμενου «plan b».
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News