Τι θα γίνει με τις ασφαλιστικές εισφορές;
Τι θα γίνει με τις ασφαλιστικές εισφορές;
Στις 22 Σεπτεμβρίου 2014 είχα καταθέσει ενώπιον των Υπουργών Δικαιοσύνης, Εργασίας και Οικονομικών, υπόμνημα σχετικά με τις αυξημένες ασφαλιστικές εισφορές των δικηγόρων, τονίζοντας ότι όλο και περισσότεροι συνάδελφοι οδηγούνται στην έξοδο από το επάγγελμα και επισημαίνοντας συγχρόνως ότι και τα ταμεία μας υφίστανται οικονομική ζημία λόγω απώλειας εσόδων, ακριβώς επειδή χιλιάδες δικηγόροι δεν είναι σε θέση να καταβάλουν τόσο υψηλές εισφορές.
Παράλληλα, στο πλαίσιο της άνω παρέμβασής μου, είχα καταθέσει και κάποιες πρώτες προτάσεις για την ανακούφιση των συναδέλφων· και συγκεκριμένα:
1. Απαλλαγή των ασκουμένων δικηγόρων από την υποχρέωση καταβολής εισφορών. Εφόσον ο νομοθέτης δεν έχει εκ των προτέρων κατοχυρώσει το δικαίωμα των ασκουμένων δικηγόρων σε ελάχιστη αμοιβή, είναι νομικά και λογικά αδιανόητο να τους επιβάλλεται οποιαδήποτε σχετική οικονομική επιβάρυνση.
2. Κατάργηση της υποχρεωτικής ανά τριετία μετάταξης σε ανώτερη ασφαλιστική κατηγορία. Η «μνημονιακή» αυτή ρύθμιση είναι αντισυνταγματική, καθόσον έχει αμιγώς εισπρακτικό και όχι κοινωνικοασφαλιστικό χαρακτήρα, περιορίζοντας αδικαιολόγητα την οικονομική ελευθερία και υπερβαίνοντας τη συνταγματική υποχρέωση ελάχιστης κρατικής μέριμνας για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων.
3. Επέκταση της διάρκειας των μειωμένων ασφαλιστικών εισφορών για τους νέους δικηγόρους από πέντε (5) σε δέκα (10) έτη. Οι μεταπτυχιακές σπουδές, η στρατιωτική θητεία (για τους άνδρες) και η οικονομική κρίση καθιστούν πρακτικά αδύνατη τη σταθερότητα στο επάγγελμα και την έγκαιρη επίτευξη αξιοπρεπών εσόδων, με αποτέλεσμα ο μέσος συνάδελφος να μην μπορεί να ανταποκριθεί στον υπερδιπλασιασμό των εισφορών μόλις πέντε έτη μετά την τυπική εγγραφή του στο Δικηγορικό Σύλλογο.
4. Μείωση των ετήσιων ασφαλιστικών εισφορών κατά 30%. Η ελάφρυνση αυτή θα έπρεπε να είναι η απολύτως αυτονόητη και η ελάχιστη προβλεπόμενη, τη στιγμή μάλιστα που, κατά κανόνα, η μείωση των εσόδων μας λόγω της οικονομικής κρίσης είναι αντιστοίχως πολύ μεγαλύτερη.
5. Αναστολή της λήψης μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης από το ΚΕΑΟ για οφειλές μέχρι 30.000 ευρώ. Με την ισχύουσα ρύθμιση, που προβλέπει αναγκαστική εκτέλεση για οφειλές μόλις 5.000 ευρώ στο ΕΤΑΑ (ποσό το οποίο για ένα δικηγόρο πενταετίας αντιστοιχεί σε οφειλές ενός έτους και τριών μηνών) καθένας κινδυνεύει, εν μέσω οξύτατης οικονομικής κρίσης, να χάσει ακόμα και το σπίτι του αν, έστω μία χρονιά, δεν καταφέρει να έχει επαρκή έσοδα.
Η χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης μέσα από ένα δίκαιο σύστημα υπολογισμού των ασφαλιστικών εισφορών πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα έσοδα των ασφαλισμένων και να έχει ως βάση μία σχετική αναλογία εσόδων και εισφορών.
Δυστυχώς, τόσο η προηγούμενη όσο και η παρούσα κυβέρνηση δεν έλαβαν κανένα ουσιαστικό μέτρο προς μία κατεύθυνση εξορθολογισμού των ασφαλιστικών μας εισφορών. Αλλά μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρουν και οι διοικήσεις των Δικηγορικών Συλλόγων, οι οποίες, ιδίως το τελευταίο διάστημα, είτε αδρανούν παντελώς είτε καταπιάνονται με υποδεέστερες δραστηριότητες, σε μία περίοδο που, εξαιτίας των υπερβολικά υψηλών εισφορών, απειλείται η ίδια μας η επιβίωση στο επάγγελμα.
Πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους ότι αν οι συνδικαλιστές που διοικούν τους Δικηγορικούς Συλλόγους δεν μπορέσουν να λύσουν αυτό το πρωταρχικής σημασίας ζήτημα, δεν θα έχουν πλέον κανένα λόγο ύπαρξης…
*Ο Αλέξανδρος Μαντζούτσος είναι δικηγόρος Αθηνών, μέλος ΔΣ ΕΑΝΔΑ
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News