Τον Δεκέμβριο τον καταλαβαίνεις από δυο τρία πράγματα. Ενα από αυτά είναι τα ρεπορτάζ στην τηλεόραση για τα έλατα. Από πού έρχονται, πόσο κάνουν, τι λένε οι παραγωγοί (που συνήθως παραπονιούνται), ίσως και ένας δυο οικολόγοι να διαμαρτύρονται και δυο τρία παιδάκια να δείχνουν ενθουσιασμένα. Ενας όμορφος πρόλογος των Χριστουγέννων.

Μυστηριωδώς η μοίρα αυτών των δέντρων αγνοείται λίγες εβδομάδες μετά. Αφού πουληθούν και μπουν στα σπίτια (μας) και μετά φιλοξενήσουν κάτω από τα κλαδιά τους λίγα δώρα, μετά αρχίζουν να ρίχνουν τις βελόνες τους -τα έλατα μπορεί να καλλιεργούνται για να κοπούν και να πουληθούν στα υπαίθρια παζάρια στις πόλεις, αλλά δεν είναι για να ζουν σε δωμάτια με καλοριφέρ- έρχεται κάποια στιγμή το πλήρωμα του χρόνου για να φύγουν από κοντά μας.

Σε αντίθεση με την επικοινωνιακή καταιγίδα του ερχομού τους, κανείς δεν ασχολείται με τον αποχαιρετισμό τους. Ομως λίγο μετά τα Φώτα, κάπου μεταξύ του Αϊ-Γιαννιού και του δεύτερου Σαββατοκύριακου του Ιανουαρίου, αθόρυβα και θλιβερά επιστρέφουν στους δρόμους. Οχι όμως ομαδικά, αλλά ένα ένα, ριγμένα δίπλα σε έναν κάδο απορριμμάτων, να περιμένουν το σκουπιδιάρικο του δήμου.

Αν υπάρχει πνεύμα των Χριστουγέννων και των εορτών, εδώ βρίσκει τη διάψευσή του. Οσοι σπεύδουν να αγοράσουν ένα κομμένο έλατο για να το τοποθετήσουν στο σαλόνι τους, αδιαφορούν για το τι θα το κάνουν μετά. Το πετάνε σαν να είναι σκουπίδι, μολονότι αν μη τι άλλο είναι το κατ’ εξοχήν ανακυκλώσιμο υλικό.

Προσωπικά δεν αγοράζω έλατα, το θεωρώ κάτι το βάναυσο, το μη οικολογικό. Και όσοι λένε ότι κάποιοι βγάζουν μεροκάματο και ζουν από αυτά, θα τους πω ότι και άλλοι βγάζουν «μεροκάματα» από άλλες δραστηριότητες αλλά δεν το υπερηφανεύονται κιόλας. Και κανείς δεν θα με κάνει να αποδεχτώ ότι ένα κομμένο δέντρο είναι καλύτερο από ένα δέντρο που είναι ακόμα στη γη και μεγαλώνει.

Αλλά ας πούμε ότι τα έλατα μάς δανείζουν λίγο από την ευλογία της Φύσης, μας βοηθούν να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι στις μέρες των γιορτών. Εμείς τι τα κάνουμε μετά; Τα πετάμε έτσι απλά;

Υπάρχουν δήμοι που -με ραντεβού- έρχονται να πάρουν μεγάλα αντικείμενα που θέλουμε να ξεφορτωθούμε. Γιατί δεν φροντίζουμε να το κάνουμε και για τα δέντρα που πληγώνουμε; Θα μπορούσαν να γίνουν κάτι άλλο, ακόμα και καύσιμη ύλη για να βοηθήσει να ζεσταθούν συνάνθρωποί μας. Να γίνουν νέες ξύλινες κατασκευές, ή έστω να πάνε να βρουν τον Δημιουργό σε ένα δάσος και όχι στον εκάστοτε κορεσμένο ΧΥΤΑ. Σίγουρα θα μπορούσαν να έχουν άλλη μοίρα από το να εικονογραφούν τον Ιανουάριο…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News