Παρακολουθώ με αμηχανία όλο αυτό το διάστημα, που οριοθετείται από την έναρξη των καλοκαιρινών διακοπών, το πλήθος των φωτογραφιών που αναρτώνται στα διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Φωτογραφίες με, κατά κανόνα, θαλασσινά τοπία, όμορφες παραλίες, παιχνίδια στην άμμο και το νερό, χαρούμενα πρόσωπα, ευτυχισμένες παρέες. Παρακολουθώ τους γνωστούς και άγνωστους φίλους μου σε αυτά τα μέσα να γίνονται σκηνοθέτες ευτυχισμένων σκηνών και στιγμών.

Ομολογώ ότι δεν συμμερίζομαι όλη αυτή τη χαρούμενη ατμόσφαιρα.

Όχι,  εμένα δεν μου αρέσει το καλοκαίρι, να μου λείπουν οι «χαρές» και οι «χάρες» του. Οι βουτιές στις όμορφες παραλίες, τα παιχνίδια στην άμμο, οι καλοκαιρινοί, εφήμεροι κατά κανόνα, έρωτες που λησμονούνται με τις πρώτες σταγόνες της βροχής.

Δεν μου αρέσουν τα καλοκαίρια, μου μυρίζουν αποσύνθεση, φθορά, δυσοσμία σκουπιδιών. Πυρκαγιές, με σπαραχτικές απώλειες ανθρώπων, καταστροφή του περιβάλλοντος. Καταστροφές που έχουν ως κοινό παρονομαστή την ανικανότητα, την έλλειψη σχεδιασμού, την έλλειψη ευθύνης και που διαχρονικά συνοδεύονται από ανοησίες που εκστομίζονται από επίσημα χείλη περί κουκουνάρων, στρατηγών ανέμων και ασύμμετρων απειλών που ουσιαστικά αποκαλύπτουν ασύμμετρη βλακεία και ανευθυνότητα.

Τα καλοκαίρια μου φέρνουν ένα διαρκές αίσθημα κόπωσης, προκαλούν μια τεράστια σπατάλη δυνάμεων. Σιχαίνομαι τις μύγες ,τις απόλυτες πρωταγωνίστριες του καλοκαιριού. Υπάρχει μεγαλύτερη ένδειξη σήψης από την παρουσία μυγών; Ασε τα κουνούπια…

Όχι δεν μου αρέσει το καλοκαίρι. Με εκνευρίζει η προσδοκία του ερχομού του, η τεράστια επένδυση ελπίδας για λίγες ημέρες που υποτίθεται θα σε αποζημιώσουν για όλα τα δεινά του υπόλοιπου χρόνου. Με διαολίζει ο συνωστισμός του, συνωστισμός απελπισμένων ανθρώπων που είναι χαρούμενοι γιατί έτσι πρέπει, γιατί ζουν  τις πολυπόθητες διακοπές τους.

Εμένα μου αρέσει ο χειμώνας, το κρύο, συνώνυμο της συντήρησης, αντίδοτο στη φθορά και την παρακμή. Το κρύο που ανανεώνει τις αισθήσεις, η μυρωδιά της παγωνιάς, της φρεσκάδας, η αίσθηση της ζεστασιάς κάτω από ζεστά χειμωνιάτικα ρούχα, η θαλπωρή του παλτού, η μάχη της ζωής που κερδίζεται σε αντιδιαστολή με την «οσμή νεκροθαλάμου» του καλοκαιριού.

Όχι, δεν τα θέλω τα καλοκαίρια, τα θέλω μικρά, με ατέλειωτους χειμώνες. Και χαίρομαι που και το φετινό καλοκαίρι πλησιάζει προς το τέλος του..

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News