Ακόμα και μετά τις τραγικές επιδόσεις της κυβέρνησης Σαμαρά από τον περσινό ανασχηματισμό και μετά, η ελληνική οικονομία, μετά από 6 χρόνια ύφεσης, το 2015 θα είχε 2,5% ανάπτυξη, αύξηση του τουρισμού και περιορισμό της ανεργίας στο 23%. Παράλληλα, η διεθνής συγκυρία ήταν ευνοϊκή: μείωση τιμής πετρελαίου, φλεγόμενη γειτονιά στη Μεσόγειο, μηδενικά επιτόκια δανεισμού στην Ευρωζώνη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε από τον Οκτώβρη 2014 άμεσα εκλογές κ.λπ., πράγμα που πέτυχε οδηγώντας την οικονομία σε μια άνευ προηγουμένου ακινησία επί 8 μήνες, που έχει ως συνέπεια το 2015 επιστροφή στην ύφεση αντί για την πολυπόθητη ανάπτυξη. Παράλληλα, η αποτυχημένη εκ του αποτελέσματος αέναη, ερασιτεχνική διαπραγμάτευση, κατά την οποία η κυβέρνηση δεν διέθετε κοστολογημένη αντιπρόταση, αφενός τορπιλίζει την τουριστική σεζόν, αφετέρου, μας φέρνει με την πλάτη στον τοίχο δίχως χρόνο για ελιγμούς.

Δεν συμφωνώ ούτε με την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ ούτε με των εταίρων, καθώς ομοιάζουν στο 90%, είναι υφεσιακές και δεν προβαίνουν στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Ακόμα και αν εφαρμόσουμε την πρόταση των εταίρων, δεν θα καταφέρει να αναπτυχθεί η ελλιπής οικονομία ούτε να καταστεί το χρέος βιώσιμο. Πρόκειται για φαύλο κύκλο.

Το ελληνικό χρέος είναι μη βιώσιμο αλλά εξίσου μη βιώσιμο είναι το κρατικιστικό σύστημα της ελληνικής οικονομίας. Και το χρέος πρέπει να αναδιαρθρωθεί και η ελληνική οικονομία να μεταρρυθμιστεί εκ βάθρων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ περιορίζει την κριτική στο μη βιώσιμο του χρέους αρνούμενος όμως να αλλάξει το κομμάτι που αναλογεί στην Ελλάδα. Αντιθέτως, όχι μόνον δεν κάνει μεταρρυθμίσεις αλλά ανατρέπει και όσες έγιναν, προσλαμβάνοντας ημέτερους ΕΡΤατζήδες, κάνοντας αυξήσεις στους ΔΕΗτζήδες, καταργώντας την αξιολόγηση των Δ.Υ. κ.λπ.

Η Ευρώπη και η Ευρωζώνη, σε αυτήν την ιστορική φάση, δεν έχει όραμα και διάθεση ομοσπονδοποίησης, είναι συντηρητική. Αυτός είναι ο συσχετισμός δυνάμεων και ήταν ίδιος και προεκλογικά (ο ΣΥΡΙΖΑ απέφευγε προεκλογικά να ενημερώσει τι θα κάνει, αν δεν πείσει τους Ευρωπαίους).

Συνεπώς, το εκβιαστικό δίλημμα του δημοψηφίσματος είναι συνέπεια και των τραγικών χειρισμών του ΣΥΡΙΖΑ και της άτεγκτης στάσης των εταίρων.

Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις ούτε εύκολες επιλογές. Πιστεύω ότι η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη είναι αναγκαία προϋπόθεση για την ευημερία μας. Θα πρέπει εντός της Ευρωζώνης να παλέψουμε για την εκ βάθρων μεταρρύθμιση της ελληνικής οικονομίας, ώστε να μπορέσουμε με αξιοπιστία και σοβαρότητα να διεκδικήσουμε μιαν άλλη Ευρώπη.

Ιστορικά, η χώρα μας, παρά τον εμφύλιο αλληλοσπαραγμό και τον διχασμό, έκανε όλες τις σωστές στρατηγικές επιλογές, συμμαχίες και βρέθηκε στην πλευρά των ευημερούντων κρατών, ενώ οι γείτονες έμεναν δεκαετίες πίσω:

• Το 1827 εν μέσω εμφυλίου, οι Μεγάλες Δυνάμεις μάς διέσωσαν στο Ναβαρίνο. 
• Τη δεκαετία 1912-1922 τριπλασιάσαμε τη χώρα συμμαχώντας με την Αντάντ.
• Στον Β' Παγκόσμιο και πάλι ήμασταν με τους νικητές και μεταπολεμικά αποφύγαμε τον κομμουνισμό.
• Μεταπολιτευτικά, η χώρα μας μπήκε στην ΕΟΚ, στην ΕΕ, στην Ευρωζώνη.

Η θέση μας είναι αυτή μιας αστικής καπιταλιστικής δημοκρατίας στη Δύση, στον πυρήνα μιας ισχυρής Ευρώπης και όχι στα μετακομμουνιστικά Βαλκάνια, να καταντήσουμε μια φιλοκομμουνιστική, αδύναμη, απομονωμένη χώρα σε μια φλεγόμενη Μεσόγειο δίπλα σε μια επιθετική γείτονα χώρα.

Ψηφίζω ΝΑΙ όχι ως λύση αλλά ως αναγκαία προϋπόθεση για τη λύση και την έξοδο από την κρίση. Ψηφίζω ΝΑΙ ως μήνυμα κατά των λαϊκιστών που δεν εξηγούν τι σημαίνει το ΟΧΙ, κατά των κρατιστών, κατά των ιδεοληπτικών Αριστερών και των εθνικιστών Δεξιών. Ψηφίζω ΝΑΙ επικαλούμενος τη λογική και όχι τα συναισθήματα, καλώντας την αστική τάξη να σοβαρευτεί, να διεκδικήσει την εξουσία και την τροχιά της χώρας εντός Ευρώ και Ευρώπης με σκοπό την εκ βάθρων μεταρρύθμιση της ελληνικής οικονομίας αλλά και την αλλαγή της χρεοκοπημένης νοοτροπίας μας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News