Κάθε φορά που προκύπτει ένα ζήτημα το οποίο  στην Ελλάδα προκαλεί σφοδρή πολιτική σύγκρουση, ενώ σε οποιοδήποτε χώρα του κόσμου θα είχε μια ενιαία απάντηση από τις πολιτικές δυνάμεις, ακούμε το δημοσιογραφικό κλισέ «μα να μην μπορούν οι πολιτικές δυνάμεις να  συνεννοηθούν ούτε στα αυτονόητα»;

Ας μας υποδείξουν λοιπόν ποια είναι αυτά τα αυτονόητα για τα οποία θα μπορούσε να υπάρξει συνεννόηση. Στην απάντηση απέναντι στον εκτροχιασμένο Ερντογάν; Με μια αξιωματική αντιπολίτευση να ενσωματώνει στο λόγο της  διαρκώς την τουρκική προπαγάνδα και τα fake news των κυκλωμάτων διακινητών στο μεταναστευτικό; Στην αμυντική θωράκιση της χώρας; Με μια αξιωματική αντιπολίτευση να καταψηφίζει όλες τις αμυντικές και εξοπλιστικές συμφωνίες; Στον πόλεμο της Ουκρανίας; Με την έμμεση (με τα ναι μεν αλλά) υιοθέτηση της ρωσικής προπαγάνδας; Πραγματικά ποια είναι αυτά τα αυτονόητα που βλέπουν ορισμένοι ως πεδίο συνεννόησης; Μήπως στην καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος;

Ούτε μια, ούτε δύο αλλά τρεις σκληρές συμμορίες ποινικών εξαρθρώθηκαν μέσα στον χώρο της Πολυτεχνειούπολης. 32 συλλήψεις μεταξύ των οποίων και τα αρχηγικά στελέχη που κατηγορούνται για σωρεία ληστειών, για βιασμούς γυναικών, εμπόριο όπλων και ναρκωτικών. Το πρώτο που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι ότι όσο και αν έχουμε συνηθίσει να θεωρείται μια τέτοια είδηση που αφορά έναν πανεπιστημιακό χώρο ως κάτι φυσιολογικό, ως μια κανονικότητα, μιλάμε για κάτι αδιανόητο που δεν συμβαίνει πουθενά αλλού σε κανένα πανεπιστήμιο του κόσμου.

Κάποιος θα περίμενε από μια αξιωματική αντιπολίτευση να αναρωτηθεί τι έκανε τόσα χρόνια η κυβέρνηση όταν οι συμμορίες αυτές δρούσαν εντελώς ανεξέλεγκτες εντός των φοιτητικών εστιών, καθώς πέρα από την αστυνομική επιχείρηση που χρειάστηκε να περάσουν τρία ολόκληρα χρόνια μέχρι να παρέμβει, η δράση των κακοποιών καταγράφεται από το 2012. Με βιασμούς και ληστείες μέχρι και απαγωγή ανηλίκου που τον είχαν οδηγήσει στο χώρο της πανεπιστημιούπολης.  Κάποιος άλλος θα περίμενε να ερωτά η αξιωματική αντιπολίτευση τι έκαναν οι πρυτανικές αρχές ή οποίος είναι υπεύθυνος για την λειτουργία των εστιών για αυτή την απαράδεκτη κατάσταση. Είχαν πιέσει ή έστω ειδοποιήσει τις αρχές;

Όμως όχι. Στην Ελλάδα που κάποιοι ονειρεύονται συνεννόηση στα αυτονόητα, η στάση του ΣΥΡΙΖΑ στην επιχείρηση σύλληψης σκληρών ποινικών σε πανεπιστημιακό χώρο ήταν η εξής: «ένα γιουρούσι της Αστυνομίας το οποίο δε νομίζω ότι επιβαλλόταν απ’ οποιαδήποτε επιχειρησιακή ανάγκη. Νομίζω ότι είναι περισσότερο μια επιχείρηση  επίδειξης αυταρχισμού και κατατρομοκράτησης» (Δημήτρης Τζανακόπουλος). «Εργαλειοποίηση της αστυνομίας στην κατεύθυνση της καταστολής και της πάταξης» (Χρήστος Σπίρτζης). «Να απαντήσει τώρα η αστυνομία για το φαρ ουέστ στις εστίες» (Γραμματέας νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ). «Από θαύμα δεν θρηνήσαμε θύματα από τις αδέσποτες σφαίρες των δήθεν εκπαιδευμένων αστυνομικών που τραβάνε το πιστόλι και όποιον πάρει ο χάρος» (αρθρογράφος Αυγής).

Επειδή είναι δύσκολο να δεχθεί κανείς ότι η ελληνική κοινωνία έχει φτάσει στο σημείο το 25-30% του λαού της να έχει κυλήσει προς τα άκρα (και βγάζω στην άκρη τα ποσοστά των μικρών ακραίων κομμάτων δεξιά και αριστερά), ας κάτσουν λίγο οι ψηφοφόροι  (που όσον αφορά την αξιωματική αντιπολίτευση προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ) να αναλογιστούν αν συμφωνούν με όλα αυτά. Αν το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να ακούν για λεφτόδεντρα, για αγορές που χορεύουν στο ζουρνά, για παραμυθένια προγράμματα Θεσσαλονίκης, για κατάργηση νόμων με ένα άρθρο ή αν απλά αρνούνται να δουν την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι ότι το κόμμα στο οποίο έχουν στραφεί απευθύνεται διαρκώς στο 3% του ακραίου πυρήνα του και όχι σε αυτούς.

Οπότε η απάντηση είναι ότι στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή όχι, δεν υπάρχει συνεννόηση ούτε για τα αυτονόητα. Υπάρχει μόνο η επιλογή ανάμεσα σε δύο εντελώς διαφορετικούς κόσμους. Και κάθε επιλογή φέρει και τα αντίστοιχα αποτελέσματα και συνέπειες. Αυτό δεν είναι ότι διχαστικό, ούτε πολωτικό. Είναι (δυστυχώς) η ελληνική πραγματικότητα.

* O Γεώργιος Νάστος είναι πολιτικός επιστήμονας

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News