Αρχικώς δηλώνω πως δεν τον συμπαθώ. Είναι αλαζών και επιδειξιομανής μέχρι χυδαιότητος. Όμως έκανε αυτά που έπρεπε να κάνει, ως οικονομολόγος και υπουργός.

1ον: όταν κάποιος διαπραγματεύεται πρέπει να έχει μελετήσει και να έχει έτοιμα 2-3 άλλα σχέδια, τουλάχιστον ένα! Δεν μπορεί ένας υπουργός οικονομικών να μάθει ξαφνικά πως τίθεται η χώρα του εκτός ευρώ και να μη ξέρει τι να κάνει. Άλλωστε ούτε να διαπραγματευθεί μπορεί, αν δεν έχει έτοιμες άλλες λύσεις. Αν δεν είχε άλλα έτοιμα σχέδια, θα ήταν ηλίθιος!

2ον: το πρόβλημα της χώρας είναι ο υψηλός δανεισμός σε σχέση με το ΑΕΠ της. Δεν έπρεπε λοιπόν να δανειστούμε άλλα χρήματα. Το ιδιανικό θα ήταν λοιπόν να παραταθεί ο χρόνος (αυτό επεδίωκε) ή να μειωθεί το επιτόκιο. Έτσι θα βρίσκαμε λεφτά, από αυτά δηλαδή που δεν θα δίναμε για αποπληρωμή δανείων. Σημειωτέον ότι δίνουμε περίπου ότι παίρνουμε ως δάνειο για την αποπληρωμή των δανείων. Φαύλος κύκλος, δηλαδή, που απέδειξε πως δεν λειτουργεί. Τι σχεδίαζε λοιπόν, ως plan B; ΙΟU, δηλαδή ευρώ σε χαρτιά. Μέθοδος δοκιμασμένη στην Καλιφόρνια, με απόλυτη επιτυχία. Δεν φεύγαμε από το ευρώ -και κανείς δεν μπορούσε να μας αποβάλλει- και χρησιμοποιούσαμε ευρώ σε χαρτιά για συναλλαγές, αγορές, κ.λπ. Αυτό πρακτικά σημαίνει μόχλευση χρημάτων (ευρώ) στα χέρια των ιδιωτών. Δηλαδή, μεγάλη χασούρα για τις τράπεζες και μεγάλη χασούρα για τους δανειστές που ήθελαν να μας δανείσουν και άλλα χρήματα για να μας υποθηκεύσουν περαιτέρω –  και τελικώς το πέτυχαν. 

3ον: φταίει ο Τσίπρας που δείλιασε; Δεν το νομίζω. Προφανώς δεν είχε πολλές επιλογές. Η Αμερική, που πρακτικώς εγγυάται (έστω ως προστάτης με τις πολλαπλές σημασίες του όρου) την ειρήνη στην περιοχή μας, καταδήλως τον πίεσε να δεχτεί τις απαιτήσεις των δανειστών, ενώ η Ρωσία αρνήθηκε κάθε συνδρομή (καταδήλως επιδιώκεται, να μου το θυμηθείτε, αναβίωση του διπόλου Αμερικής-Ρωσίας, με μια νέα Γιάλτα, που θα περιλαμβάνει και χώρες της Ασίας). 

Παρακαλώ, λοιπόν, να μην πυροβολείτε ακρίτως, παίζοντας το παιχνίδι των πονηρών πολιτευτών. Κυρίως να μην αφήνετε να σκέφτονται άλλοι αντί για σας. Το ξέρω, είναι άνετο να μη σκεφτόμαστε, αλλά ήμαρτον πια, που θα έλεγε και ο Γεωργίου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News