Οντας στο εξωτερικό και μάλιστα στην Αμερική προσπάθησα να αντιλιφθώ τη σημερινή εμφάνιση του κ. Πρωθυπουργού όπως την αντιλαμβάνεται κάποιος εκτός Ελλάδος. Υπάρχουν τρία πράγματα που χρήζουν προσοχής: (α) εμφάνιση, (β) συμπεριφορά και (γ) λεγόμενα. Με τα λεγόμενα δεν θα ασχοληθώ διότι σε τέτοιο επίπεδο είναι διπλωματικά και προδιαγεγραμμένα. Λαμβάνοντας υπόψιν όμως τα άλλα δύο, μάλλον βαθαίνουν τον προβληματισμό μου παρά δημιουργούν αισιοδοξία.

Το να φοράει ο πρωθυπουργός της χώρας μας γραβάτα και εθνόσημο δεν τον καθιστά εθνικιστή, ούτε ακρο-δεξιό, ούτε μη-αριστερό, ουτε διαγώνιο. Είναι απλά το αυτονότητο. Υποδέχεσαι έναν αρχηγό κράτους και, επειδή μάλιστα τον υποδέχεσαι, οφείλεις να είσαι άριστος, για να αναδείξεις την ελληνική φιλοξενία που τόσο καυχιόμαστε. Θα αναρωτηθείτε, μα καλά αυτό από τα ρούχα φαίνεται; Ναι, βεβαιώς. Γιατί όπως δεν κοιμόμαστε με τα ρούχα της δουλειάς, όπως δεν πάμε στη δουλειά με τις πιτζάμες, αντίστοιχα στην επίσκεψη αρχηγού κράτους φοράμε αυτό που αρμόζει στην περίσταση.

Η εμφάνιση είναι η εικόνα σου. Ο κλόουν φοράει πολύχρωμα φανταχτερά ρούχα για να φαίνεται αστείος. Στις κηδείες φοράμε μαύρο γιατί είναι συνυφασμένο με τη θλιψη και τον χαμό, αλλιώς ας αρχίσουμε να πηγαίνουμε ως κλόουν στις κηδείες και να φοράμε μαύρα στα παιδικά πάρτι. Δηλαδή τι επιτυγχάνεται σε κάθε περίπτωση; Να περάσει ευκολότερα το εκάστοτε μήνυμα. Σε προδιαθέτει «προς το που το πάει» να το πούμε απλά. Το μόνο που ήθελα και ελπίζω αρκετοί, αν όχι όλοι, είναι ο Πρωθυπουργός να δείχνει σοβαρός καθώς εκπροσωπεί τη χώρα μου. Αυτό ισχύει ανεξαρτήτως κόμματος, ιδεολογίας και άλλων τέτοιων χαζομάρων, που κάποια στιγμή πρεπει να ξεπεράσουμε στην Ελλάδα.

Συνεχίζουμε στη συμπεριφορά που είναι ακόμα πιο σημαντική. Οταν κ. Πρωθυπουργός μιλούσε στις φοιτητικές του νεολαίες, από κάτω κοιτούσαν τα ρολόγια τους και έκαναν μορφασμούς; Πολύ αμφιβάλλω, γιατί γι’ αυτούς ήταν ένα σημαντικό πρόσωπο οπότε μάλλον τον κοιτούσαν σοβαροί. Συνεπώς είμαι βέβαιος ότι ο κ. Πρωθυπουργός τα γνωρίζει αυτά και ίσως αυτό είναι που με εξοργίζει ακόμη περισσότερο. Δεν είναι δυνατόν να μη γνωρίζει ότι είναι αγένεια να μην κοιτάς τον συνομιλητή σου ή να πράττεις τον αδιάφορο. Η στάση μας είναι μέρος της συμπεριφοράς μας. Εάν επιδιώκεις να σε πάρουν στα σοβάρα θα πρέπει να δειχνεις και να φέρεσαι σοβαρός.

Βέβαια κακώς νευριάζω. Οπως με τον Τραμπ στην Αμερική, έτσι και με τον κ. Τσίπρα στην Ελλάδα (αλλά και οπουδήποτε αλλού ανά τον κόσμο), τέτοιες καταστάσεις είναι το αποτέλεσμα και όχι η αιτία. Η παιδεία και η μόρφωσή μας είναι αυτή που υποφέρει, δείνχει ασόβαρη και μέσω της εκλογικής διαδικασίας αντικατροπτίζεται από τον πρώτο υπουργό της χώρας. Και το χειρότερο, αυτό συμβαίνει δεκαετίες τώρα.

Σε μια χώρα που δεν σεβόμαστε τον διπλανό μας με το τσιγάρο μας, τον ανάπηρο στον χώρο στάθμευσης, τους ηλικιωμένους στο λεωφορείο, τον συν-φορολογούμενό μας όταν κρύβουμε εισοδήματα ή δεν κόβουμε αποδείξεις, τότε πώς θα σεβαστούμε τον τρίτο, όταν πρωτίστως δεν σεβόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό;

Εν κατακλείδι, που καταλήγουμε; Για να μεταβούμε από την ασέβεια και τη σοβαροφάνεια στον σεβασμό και τη σοβαρότητα χρειάζεται να επενδύσουμε στην παιδεία και τη μόρφωση διότι αποτελούν τη βάση για να ορθοποδήσουμε πρώτα ως κοινωνία, μετά ως λαός και τέλος ως κράτος.

*Ο Χάρης Χαλβατζής έχει εργαστεί στην ΕΚΤ στη Γερμανία, έχει διατελέσει λέκτορας στο πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια και σήμερα εργάζεται στο Σαν Φρανσίσκο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News