Η Άνκα ήρθε από την Πολωνία με ένα σακίδιο πλάτης. Ήρθε και βοηθάει στη διανομή τροφίμων και ρούχων και κάνει ό,τι μπορεί για 17-18 ώρες κάθε μέρα. Ξαπλώνει σε μια από τις τέντες για λίγες ώρες και συνεχίζει. Μιλάει ελάχιστα αγγλικά. Ξεπαγιασμένη, με κόκκινη μύτη συνέχιζε και προσπαθούσε ως τις τρεις το πρωί.

Η Έιμυ είναι από την Αγγλία. Της έδωσαν άδεια 15 μέρες από το συνεργείο καθαρισμού που δουλεύει στο Κάρντιγκαν. Μάζεψε από φίλους και γνωστούς όσα χρήματα και πράγματα μπορούσε. Γέμισε το αυτοκίνητό της και ήρθε στη Θεσσαλονίκη. Μένει σε ένα youth hostel γιατί είναι φθηνό κι έχει κουζίνα. Το πρωί κοιμάται. Το μεσημέρι κάνει ψώνια. Το απόγευμα μαγειρεύει και μεταφέρει ό,τι έφτιαξε στην Ειδομένη. Εκεί μένει μέχρι το ξημέρωμα και την επόμενη από την αρχή.

Γύρω στις 11 τη νύχτα λέει ο σύζυγος στη Νατάσα «Πάμε, έχουμε κι εμείς ένα παιδί στο σπίτι» για να πάρει την απάντηση «Εδώ τα παιδιά είναι πολλά όμως». Η Νατάσσα από τη Θεσσαλονίκη είχε το 12χρόνο γιο της μόνο στο σπίτι. Στις 3 το πρωί ήταν ακόμη εκεί. Ζήτησε από τη γειτόνισσά της να φιλοξενήσει το γιο της για να μείνει λίγο ακόμη. Όπως είπε «Ας κάτσουμε όσο πιο πολύ γίνεται. Η βενζίνη είναι ακριβή. Δεν μπορούμε να ερχόμαστε τακτικά».

Σίγουρα δεν μπορούμε όλοι να κάνουμε κάτι τόσο δύσκολο. Αλλά ένα σκουφί, ένα μπουκάλι νερό, ένα ζεστό κουβερτάκι, ένα ζευγάρι κάλτσες, λίγα φιστίκια όλοι μας μπορούμε. Χαλαλίστε ένα σας απόγευμα τον μήνα και δώστε ένα χέρι βοήθειας. Όσο περισσότεροι τόσο καλύτερα.

Όλη η δουλειά βγαίνει κυρίως από πεισματάρηδες εθελοντές. Οι αμειβόμενοι, κυρίως πιτσιρικάδες και πιτσιρίκες καλομαθημένα όπως τα φτιάξαμε κυρίως περιφέρονται. Όχι όλοι. Κάποιοι τον παίρνουν άξια τον μισθό τους.

Χρειάζονται χέρια, πολλά χέρια. Χέρια να ψωνίσουν χέρια να ξεδιαλέξουν, χέρια να μαγειρέψουν, χέρια να τακτοποιήσουν, χέρια να μοιράσουν, χέρια να μεταφέρουν και πάνω από όλα χέρια να δώσουν μια αγκαλιά.

Όποιος μπορεί, ό,τι μπορεί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News