«Δεν είναι το μοναδικό κίνητρο να βγάζει κανείς ολοένα και περισσότερα λεφτά, αλλά να βλέπουμε τη ζωή μας λίγο πιο σφαιρικά, λίγο πιο ολιστικά».

Η αναφορά αυτή του Κυριάκου Μητσοτάκη αρκούσε για να προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Άλλες ευφάνταστες και χιουμοριστικές, άλλες πικρόχολες και εμπαθείς. Λογικό και αναμενόμενο. Στον δημόσιο χώρο θα ακουστούν και θα γραφούν τα πάντα.

Στο περιβάλλον αυτό σχολίασε ο Αλέξης Τσίπρας: «Δεν θα κρατήσετε άλλο τη χώρα πίσω. Οι πρώτοι που δεν θα σας αφήσουν είναι οι νέες και οι νέοι, που τους καταδικάζετε σε ένα αβίωτο μέλλον και τους δουλεύετε κι από πάνω με ανοησίες για ολιστική αντίληψη της ζωής. Αυτοί θα δώσουν ολιστική απάντηση στην ολιστική σας αποτυχία».

Αναμενόμενη επίσης η αντίδραση αλλά και το ύφος. Η αντιπολίτευση πρέπει να κάνει κι αυτή τη δουλειά της.

Δημοσιεύτηκαν επίσης άρθρα (Καθημερινή: «Παράταιρη ολιστικότητα») όπου ψεγόταν ο κ. Μητσοτάκης ως «παράταιρος» για μια τέτοια προτροπή: «Μόνο που και αυτό ηχεί παράταιρο όταν λέγεται από ανθρώπους που ξαφνιάζονται πληροφορούμενοι πως υπάρχουν και κάποιοι αναγκασμένοι να ζουν με τον μισθό τους…».

Μπορεί και να έχει δίκιο ο συντάκτης.

Στις συνθήκες ωστόσο που διαμορφώνονται ταχύτατα πλέον σε διεθνές επίπεδο πόσο «παράταιρη» είναι μια συζήτηση με θέμα την ουσία ή ακόμα και την αναγκαιότητα ενός «ολιστικού» ή ενός άλλου πιο φειδωλού και με διαφορετικά προτάγματα βίου;

Γίνεται όλο και πιο φανερή τα τελευταία χρόνια η οπισθοχώρηση του λεγόμενου δυτικού τρόπου ζωής. Το πρόβλημα αυτό, είτε στο οικονομικό είτε στο κοινωνικό είτε στο πολιτικό πεδίο, θα το αντιμετωπίσουμε εντονότερα στα χρόνια που έρχονται. Ο πόλεμος στην Ουκρανία μας δίνει μια πολύ απτή γεύση για το μέλλον που διαγράφεται στον ορίζοντα.

Οι δυτικές κοινωνίες στηριγμένες εδώ και δεκαετίες στην ευμάρεια της κατανάλωσης και του «φτηνού» χρήματος θα βρεθούν σύντομα μπροστά σε σημαντικές ανατροπές. Η παραγωγή κάθε είδους έχει μεταφερθεί ανατολικά, ο δανεισμός θα γίνει πιο «ακριβός», ο πληθωρισμός κυριαρχεί, οι εφοδιαστικές οδοί περιορίζονται, οι κοινωνίες πιέζονται, οι ανισότητες διογκώνονται, οι λαϊκιστικές φωνές βρίσκουν χώρο να αναπτυχθούν, οι αιτίες των προβλημάτων αποκρύπτονται ή παραποιούνται, τα αυταρχικά φαινόμενα αυξάνονται, τα άκρα βρίσκουν όλο και περισσότερους ακροατές.

Πόσο προετοιμασμένοι είμαστε – ως πολιτικό σύστημα, ως κοινωνικό σύνολο και ως πολίτες – να αντιμετωπίσουμε το κύμα αυτό; Πόσο αντιληπτικά – νοητικά και συναισθηματικά – ικανοί είμαστε να διαγνώσουμε και να αποδεχτούμε το γεγονός της οπισθοχώρησης, αν όχι παρακμής, του «δυτικού κόσμου» με ότι αυτό περιλαμβάνει, ώστε να αναπτύξουμε τις αντιστάσεις που απαιτούνται και να διαμορφώσουμε τη ζωή μας σε νέα πιο «ολιστική», ή όπως αλλιώς την ονομάσουμε, βάση που θα ανταποκρίνεται στα δεδομένα της εποχής που αρχίζει να αναδύεται;

Οι αντιδράσεις στη συγκεκριμένη και πολύ γενική και ευρεία αναφορά του κ. Μητσοτάκη καθώς και η χλευαστική αντίδραση στην οποιαδήποτε προτροπή για περιορισμό της κατανάλωσης, πχ στο ρεύμα, αναδεικνύει με τον καλύτερο μεν, πιο απογοητευτικό δε τρόπο την ανωριμότητά μας να αποδεχτούμε την πραγματικότητα που εξελίσσεται. Το ίδιο κάναμε και πριν 10-12 χρόνια. Οφείλουμε, πολιτικοί παράγοντες και κοινωνία, να αποδειχτούμε πιο ώριμοι, πιο συνειδητοποιημένοι και συνεπώς πιο προετοιμασμένοι για τις αλλαγές που αναπόφευκτα θα έρθουν…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News